Różnica między uchodźcą a migrantem

Istnieje duża różnica między terminami „uchodźca” a „migrantem”.

Konwencja dla uchodźców z 1951 r., Negocjowana po II wojnie światowej, definiuje uchodźcę jako osobę, która „ze względu na uzasadnioną strach przed prześladowaniem z powodu rasy, religii, narodowości, członkostwa w danej grupie społecznej lub opinii politycznej jest to poza krajem swojej narodowości i nie jest w stanie lub z powodu takiego strachu, nie chce skorzystać z ochrony tego kraju."

Według Wysokiego Komisarza ds. Uchodźców (UNHCR), uchodźcy są osobami uciekającymi od konfliktu zbrojnego lub prześladowań w swoim kraju.  Z powodu niebezpieczeństwa w kraju ojczystym uchodźcy jest zmuszony uciec do sąsiedniego kraju.

Sytuacja uchodźcy jest często tak niebezpieczna i nie do zniesienia, że ​​przekraczają granice krajowe pieszo lub łódź, bez zezwolenia na wstęp, czasem bez paszportów i innych wymaganych dokumentów, w poszukiwaniu bezpieczeństwa w pobliskich krajach. W ten sposób stają się uznawani na całym świecie jako „uchodźcy” z dostępem do pomocy rządów, UNHCR i innych organizacji. Są tak rozpoznawani, ponieważ wracanie do domu jest zbyt niebezpieczne, a sanktuarium gdzie indziej potrzebują sanktuarium. Są to ludzie, których nie można odmówić wjazdu bez śmiertelnych konsekwencji.

Uchodźcy są uprawnieni do podstawowej ochrony na podstawie konwencji z 1951 r. I innych umów międzynarodowych. Zgodnie z prawem uchodźców nie można odesłać do krajów, w których ich życie byłoby zagrożone.

Ochrona uchodźców ma wiele aspektów. Obejmują one bezpieczeństwo przed zwróceniem się do zagrożeń, które uciekli, oraz kroki, aby zapewnić, że ich podstawowe prawa człowieka są przestrzegane, aby umożliwić im żyć w godności i bezpieczeństwie, jednocześnie pomagając im znaleźć długoterminowe rozwiązanie. Kraj otrzymujący uchodźcę przyjmuje odpowiedzialność za tę ochronę. Dlatego UNHCR ściśle współpracuje z rządami, doradzając i wspierając je w razie potrzeby w celu wykonania swoich obowiązków. Podczas podziału Indii w 1947 r. 6 milionów uchodźców hinduskich i sikhijskich uciekło nowo utworzone Pakistan, porzucając swoje aktywa, domy, przyjaciół, a czasem rodzinę, i przesiedlało w Indiach. Odpowiedzialność rehabilitacji uchodźców została poniesiona przez rząd Indii. Wielu uchodźców doznało urazu ubóstwa, poprzez utratę domów i aktywów.

W skrócie, uchodźca to osoba, która uciekła z swojego kraju, aby uciec przed wojną lub prześladowaniami, i może to udowodnić.

Z drugiej strony, migranci decydują się na poprawę życia, znajdując pracę, połączyć się z rodzinami lub na lepsze życie. Migrant zawsze może wrócić do swojej ojczyzny, jeśli odkryje, że nowe życie nie jest tym, czego się spodziewał. Mogą w dowolnym momencie odwiedzić swoich przyjaciół i krewnych w ich ojczyźnie.  Migranci przeprowadzają badania przed przeprowadzką do innego kraju.  Studiują język i kulturę wybranego kraju, ubiegają się o pracę i otrzymują odpowiednie dokumenty wejścia, aby przenieść się do wybranego kraju. Każdy, kto przeprowadza się z jednego kraju do drugiego, jest uważany za migranta, chyba że on lub ona ucieka przed wojną lub prześladowaniami. Migranci mogą uciekać od strasznego ubóstwa lub mogą być zamożni i po prostu szukać lepszych możliwości.

Kraje mogą bezpłatnie deportować migrantów, którzy przybywają bez dokumentów prawnych lub z jakiegokolwiek innego powodu, takich jak działalność przestępcza, których nie mogą zrobić z uchodźcami na podstawie konwencji z 1951 r. Dla poszczególnych rządów to rozróżnienie jest ważne. Kraje zajmują się migrantami na podstawie własnych przepisów i procesów imigracyjnych.

Wymienność dwóch warunków zwraca uwagę na konkretne ochronę prawną wymaganą przez uchodźców. Musimy traktować wszystkich ludzi z szacunkiem i godnością. Musimy upewnić się, że prawa człowieka migrantów i uchodźców są równie szanowane. Jednocześnie musimy również udzielić odpowiedniej odpowiedzi prawnej dla uchodźców z powodu ich szczególnej sytuacji.

Rozważ przypadek wysp Pacyfiku Kiribati i Tuvalu oraz wysp na Malediwach Oceanu Indyjskiego. Prognozy doprowadziły ekspertów do ostrzeżenia, że ​​ze względu na wzrost poziomu morza kraje wyspy Kiribati, położone na środkowym Pacyfiku, około 2500 mil na południowy zachód od Hawajów, a Malediwy na Oceanie Indyjskim mogą zniknąć w ciągu najbliższych 30 do 60 lat.  Naród Tuvalu, zlokalizowany w połowie Australii i Hawajów, może zniknąć w ciągu najbliższych 50 lat.  Całe populacje tych wysp będą musiały przenieść się do innego kraju.  Czy nazwałbyś ich uchodźcami lub migrantami?