Różnica między długimi i krótkimi samogłoskami

Długość samogłosek to sposób na mówienie o różnych dźwiękach samogłosek, które dana osoba może wykonać w przypadku jednej litery. Odnosi się do tego, jak długo trzeba powiedzieć ten dźwięk.

Typową zasadą jest to, że długie samogłoski mówią swoje imię. W języku angielskim samogłoski są nazwane na cześć jednego z ich dłuższych dźwięków. W słowie „Uwaga” O jest wymawiane jak jego nazwa i brzmi jak „och”. Oznacza to, że ma długi dźwięk samogłoski. Z drugiej strony słowo „nie” ma więcej dźwięku „ah”, który jest krótki. „Och” brzmi dłużej niż „ah”, dlatego jest uważany za długi.

Jednak niektóre litery mają więcej niż dwa dźwięki. Słowo „połączenie” ma cztery literę A, ale tylko dwa z nich są wymawiane w ten sam sposób. Podczas gdy drugi i czwarty mają normalne długie i krótkie dźwięki - drugi to krótki A, a czwarty to długi A - pierwszy i trzeci dźwięk „uh”. „IO” na końcu słowa ma również dźwięk „uh”.

Kiedy samogłoska ma więcej niż dwa możliwe dźwięki, sensowne jest ich porównanie, mówiąc, który jest dłuższy. Na przykład, podczas gdy zaokrąglony dźwięk „ah” jest uważany za krótki dźwięk o, jest jeszcze dłuższy niż krótki a, który jest płaskim „ah”. Określając, jak dłuższy dźwięk może pomóc je rozróżnić, wyjaśniając, jak wymówić samogłoski w słowie pisanym. Jest to szczególnie ważne ze względu na angielskie zasady wymowy.

Nie ma żadnych zasad, które mają zastosowanie do każdego słowa, bez wyjątku, w języku angielskim. Po pierwsze, wiele angielskich słów było pierwotnie pożyczkowymi słowami. Francuski i łaciński byli głównymi czynnikami przyczyniającymi się do języka i zabrano z nich wiele słów. Problem polega na tym, że języki kursywne mają inny sposób wymawiania tego, co piszą niż germańska. Co gorsza, jest to, że istnieje kilka przypadków, w których zabrano pisownię tego słowa, ale nie wymowa. Kolejną komplikacją jest różne akcenty w języku angielskim. Na przykład Amerykanie prawdopodobnie wymawialiby słowo „nie mogę” z krótkim dźwiękiem, podczas gdy ktoś mówi, że otrzymał wymowę w języku angielskim, użyłby krótkiego dźwięku.

Mając to na uwadze, wymawianie słowa opartego na tym, jak jest napisane, może być trudne. Jedną z bardziej oczywistych zasad jest to, że samogłoska jest długa, gdy na końcu jest cichy E. Podobnie jak powyżej, „nie” i „uwaga” mają różne wymowy samogłosek. Jednak E na końcu „Uwaga” nie jest wymawiane. Po prostu pokazuje, jak mówi się o O. Kiedy na końcu słowa jest cichy E, to dobry zakład, że samogłoska tuż przed tym, jak jest długą samogłoską.

Podobnie zdarzają się czasy, gdy więcej niż jedna samogłoska jest ułożona razem, na przykład w „Sufiku”. Kiedy jest więcej niż jedna samogłoska razem, znacznie bardziej prawdopodobne jest, że oboje połączą się, tworząc długi dźwięk. Nadal istnieją wyjątki od tego, jak w „nauce”. Obie samogłoski są tam wymawiane. Kiedy podwójna samogłoska zaczyna się od A lub E, o wiele bardziej prawdopodobne jest, że powiedzą swoje imię.

Ogólnie rzecz biorąc, angielski jest mylącym językiem, a czasem bardzo trudno jest dopasować pisownię z wymową. Dlatego dla niektórych słów określono długość samogłosek.

Podsumowując, długość samogłosek opiera się na postrzeganej długości dźwięku samogłoski. W języku angielskim wszystkie samogłoski są nazwane na cześć długiego dźwięku, więc długie samogłoski mówią swoje imiona. Przez resztę czasu są krótszymi dźwiękami, ale mogą pokryć więcej niż jeden krótki dźwięk.