Różnica między nawożeniem wewnętrznym i zewnętrznym

Ponieważ mają silne skojarzenia, terminy „nawożenie wewnętrzne” i „nawożenie zewnętrzne” są często używane zamiennie. Jednak różnią się one na wiele sposobów.

Tabela podsumowań

Definicje

Getty obrazy/Źródło obrazu/źródło obrazu

Nawożenie wewnętrzne to proces wprowadzania komórek nasienia do żeńskiego narządu reprodukcyjnego za pomocą stosunku płciowego lub innych metod. Podczas rozmnażania komórka jajowa i komórka nasienia łączą się w ciele samicy.

Getty Images/Science Photo Library/Sebastian Kaulitzki

Zewnętrzne nawożenie, Z drugiej strony jest rodzajem nawożenia, które występuje poza ciałem kobiety. Aby zwiększyć mobilność nasienia, nawożenie zewnętrzne zachodzi w wilgotnym lub mokrym środowisku.

Nawożenie wewnętrzne i zewnętrzne

W przeciwieństwie do popularnego nieporozumienia, istnieje główna różnica między nawożeniem wewnętrznym i zewnętrznym.

Miejsce reprodukcji

Podczas nawożenia wewnętrznego nasienie nawożnia komórkę jaj jaja w organizmie samicy. Z drugiej strony zewnętrzne nawożenie to proces nawożenia jaja poza ciałem kobiety. Ponieważ nasienie wymaga ruchliwości zewnętrznej, ten rodzaj nawożenia występuje w środowisku wilgotnym lub wodnym.

SPETIE Animal

Nawożenie wewnętrzne występuje najczęściej wśród gadów, ptaków, ssaków i niektórych ryb, podczas gdy zewnętrzne zapłodnienie jest procesem reprodukcyjnym stosowanym przez mięczaki, skorupiaki, ryby i żaby.

Sadzić gatunki

Zewnętrzne nawożenie jest stosowane przez większość rodzajów glonów, podczas gdy nawożenie wewnętrzne jest powszechne wśród okrytozalążkowych, briofitów, gimnospermów i pteridofitów.

Metody

Nawotowanie wewnętrzne odbywa się zwykle po procesie kopulacji, która dotyczy zapłodnienia nasienia do żeńskiego przewodu rozrodczego przez penetrację pochwy. Niektóre zwierzęta, które nie posiadają narządu kopulatowego, wykonują jednak wewnętrzne nawożenie poprzez pocałunek kloakalny lub spermatofor. Wspólne wśród ptaków, pocałunkiem Cloacal jest proces przenoszenia nasienia na kobietę poprzez inicjowanie kontaktu między męską i samicami Cloacae. Tymczasem nawożenie za pośrednictwem spermatoforu, które jest powszechne wśród owadów i Arachnida, odnosi się do przechowywania nasienia na dachu Cloacae kobiety.

W przeciwieństwie do nawożenia wewnętrznego, nawożenie zewnętrzne występuje głównie w procesie zwanym tarła. Aby z powodzeniem odtworzyć, nasienie i komórki jajowe są uwalniane do wody. Wpływają na tarły czynniki takie jak czas trwania godzin dziennych i temperatura wody. Podobnie problemy środowiskowe, takie jak powódź i ulewne opady, mogą znacznie wpłynąć na szanse na zapłodnienie.

Tryby wydalenia

Ponieważ jaja są zapłodnione poza ciałem matki podczas zewnętrznego zapłodnienia, nie ma sposobu wydalenia niezbędnego do przetrwania potomstwa. Jest to sprzeczne z wewnętrznym zapłodnieniem, gdzie dojrzałe jaja należy wydalić.

Podczas nawożenia wewnętrznego tryby wydalenia są podzielone na trzy: jajnik, żywiołowość i jajnik. Oviparity, która jest powszechna wśród gadów i owadów, jest procesem układania i wylęgania jaj, podczas gdy życzenie dotyczy porodu żywych potomstwa. Wreszcie, jajnik, który jest normalny wśród żmii i węży, przypomina dwie inne klasyfikacje. Podczas procesu matka składa jaja, gdy są one wyklute.

Selekcja seksualna

Podczas nawożenia wewnętrznego selekcja seksualna ma kluczowe znaczenie dla znalezienia partnera i ostatecznie zapłodnienia nasienia do żeńskiego narządu rozrodczego. Natomiast zewnętrzne nawożenie ma niskie do zerowe szanse na selekcję seksualną. Mimo że kobiety mogą składać jaja w pobliżu miejsca preferowanego samca, nie ma gwarancji, że ich jaja zostaną zapłodnione przez ukierunkowanego mężczyznę. Ponadto czynniki takie jak konkurencja w środowisku wodnym mogą znacznie zmniejszyć szanse na selekcję seksualną.

Różnorodność genetyczna

Ponieważ zewnętrzne nawożenie występuje poza ciałem kobiety, jaja może być zapłodnione przez gatunki o różnych cechach genetycznych, w konsekwencji prowadząc do różnorodności. Przeciwnie, dotyczy wewnętrznego zapłodnienia, gdzie komórka jajowa jest zapłodniona przez wybranego partnera.

Wskaźnik przeżycia

W porównaniu z zarodkami wytwarzanymi podczas zewnętrznego zapłodnienia, zygot i zarodki podczas nawożenia wewnętrznego mają wyższy wskaźnik przeżycia, ponieważ są one wszczepione do ciała samicy i dlatego są chronione przed ostrym środowiskiem zewnętrznym. Podobnie potomstwo z zewnętrznego nawożenia ma mniejszą szansę na przeżycie z powodu braku opieki rodzicielskiej.