Różnica między ESL a edukacją dwujęzyczną

ESL kontra edukacja dwujęzyczna

Dziś język angielski cieszy się ważną pozycją w komunikacji globalnej i ludzkiej. Stał się językiem globalnym i narzędziem dla wielu osób z różnych kultur i tła do komunikacji.

Pośleci nie rdzenni uczą się języka angielskiego na dwa różne sposoby lub podejścia. Jednym z nich jest ESL (skrócona forma angielskiego jako drugiego języka) i edukacja dwujęzyczna. W obu podejściach angielski jest dodawany jako drugi język i jako narzędzie do komunikacji dla osób nieanglojęzycznych.

Podstawowymi różnicami między nimi są metody nauczania, medium lub język nauczania oraz skład uczniów lub osób nieanglojęzycznych uczęszczających do zajęć.

ESL jest również znany jako podejście zanurzeniowe. W tego rodzaju nauczaniu istnieje tylko jeden język nauczania, który jest angielski. Instruktor mówi po angielsku i tylko po angielsku. Klasa lub uczniowie mogą pochodzić z różnych krajów angielskich nie rdzennych. Oznacza to, że uczniowie mówią różne języki ojczyste lub pierwsze języki. Klasa lub obszar uczenia się często zabrania użycia języka ojczystego, aby zachęcić uczniów do mówienia tylko po angielsku.

Ponieważ nauczyciel lub instruktor mówi tylko po angielsku, nie ma potrzeby komunikowania się w języku ojczystym ucznia. Głównym naciskiem w tego rodzaju uczeniu się w języku angielskim jest nauczanie tylko nabywania języka angielskiego.

ESL może produkować studentów, którzy są dość kompetentni w pisaniu i mówieniu języka angielskiego. Jednak jednym z znaczących wyników ESL jest to, że uczniowie brakują lub osłabiają swój pierwszy język lub język ojczysty.

ESL odbywa się w trzech formach: ESL wyciąganie (uczniowie są wyciągani ze swoich regularnych zajęć, aby nauczyć się angielskiego), klasy ESL (specjalistyczne zajęcia z języka angielskiego) i osłonięty angielski.

Z drugiej strony edukacja dwujęzyczna uczy również angielskiego, ale także uwzględnia język ucznia ucznia. W klasie dwujęzycznej lub programie istnieją dwa media instruktażowe, język matki i angielski. Głównym celem jest nauka uczniów, aby uczyć się angielskiego, jednocześnie ucząc się lub bez porzucenia języka ojczystego. Nazywa się to pisma dwujęzyczna, w której oczekuje się kompetencji zarówno w języku angielskim, jak i.

Uczniowie w programie dwujęzycznym są zwykle mówcami tego samego języka ojczystego. Nauczyciel jest także mówcą pierwszego języka. Nauczyciel zwykle musi komunikować się lub uczyć uczniów zarówno w języku ojczystym, jak i angielskim na każdy temat.

Programy dwujęzyczne można podzielić na dwa typy. „Jednokierunkowy dwujęzyczny” dotyczy zajęć z nierodzimymi użytkownikami/uczniami angielski. Dwukierunkowe zajęcia dwujęzyczne oferują większą elastyczność, ponieważ nierodzinni uczący się uczą się angielskiego, podczas gdy rodzimy mówcy uczą się innego języka.

Streszczenie:

1.Zarówno ESL, jak i programy dwujęzyczne mają taką samą metodę nauczania języka angielskiego dla nierodzimych użytkowników angielskich.
2.W ESL medium nauczania to tylko jeden, tylko język angielski. Tymczasem w edukacji dwujęzycznej nauczyciele używają dwóch języków, języka ojczystego i angielskiego, aby dostarczyć swoje lekcje.
3.Uczniowie w klasie ESL mogą pochodzić z różnych kultur i mówić w różnych pierwszych językach. Z drugiej strony studenci programów dwujęzycznych są często tego samego kraju i mówią ten sam język.
4.Głównym celem ESL jest nauczanie angielskiego i tworzenie kompetencji w języku. W porównaniu z edukacją dwujęzyczną ma na celu umiejętność czytania zarówno w języku angielskim, jak i ojczystym.
5.ESL można uznać za intensywną i kompleksową klasę języka angielskiego. W przeciwieństwie do tego dwujęzyczne klasy można postrzegać jako pół-angielską i pół-matową klasę języka języka.