Różnica między -er i -or

-er vs -or

Ten artykuł dotyczy różnic w użyciu między sufiksami „-er” i „-or” w języku angielskim. „-Er” i „-or” są używane zarówno w amerykańskim angielskim, jak i w brytyjskim angielskim. Częstotliwość i akceptowalność słów utworzonych przy użyciu tych sufiksów w Ameryce i w Wielkiej Brytanii są różne. Różnica dialektów i różnica w pisowni są odpowiedzialne za różne zastosowania. Rzućmy okiem na różnice w pisowni między amerykańskim angielskim i brytyjskim angielskim, gdzie używane są „-er” i „-or”.

Różnice w pisowni amerykańskich i brytyjskich angielskich
Kontrole amerykańskiego angielskiego i brytyjskiego angielskiego są różne. Amerykanie celowo zmienili swoje pisownię, aby ich tożsamość oddzieliła się od Brytyjczyków po niepodległości, a jednym ze sposobów robienia tego było wprowadzenie zmian w sposobie, w jaki pisali swoje słowa. Zatem zauważono, że w Ameryce jest wiele słów, które kończą się „-er”, a to samo słowo oznaczające to samo kończy się „-lub” po angielsku w brytyjskim angielskim. Na przykład „doradca” i „doradca.„Oba słowa oznaczają to samo, ale w amerykańskim angielskim jest napisane jako„ doradca ”, a w brytyjskim angielskim pisowni„ doradca."

Różnica w pisowni odbywa się nie tylko między amerykańskim i brytyjskim angielskim. Istnieje wiele zastosowań, w których odmiana leży w tym samym kraju. Czasami oba pisowni są dopuszczalne, ale niektórzy ludzie używają bardziej sufiksu „-er”, a niektórzy lubią używać „-lub” więcej. Na przykład proste badania pokazują, że tendencja profesorów północno-wschodnich uniwersytetów Ameryki do korzystania z prefiks „-lub” była silniejsza niż ich odpowiedniki na zachodnim wybrzeżu. Podobnie preferencja przyznana do używania „-er” była najsilniejsza na szkockich uniwersytetach.

Przyrostki agencyjne
Przyrostki agencyjne to te sufiks, które po dodaniu do słowa przekształcają czasowniki w słowa, które są rzeczownikami, takie jak „ktoś” „kto + czasownik.”Na przykład ktoś, kto udziela porady, jest doradcą. „Advise” to czasownik tutaj. Jednak gdy dodaje się sufiks „-lub”, staje się rzeczownikiem „doradcą."

Sufikse „-er” i „-lub” są przyrostkami agencyjnymi. Widziano, że sufiks „-lub” widać głównie w słowach pochodzących z języka łacińskiego. Łacińskie słowa, które kończą się w „-ate”, były prawie zawsze widziane, aby przyjmować sufiks ”„-lub ”. Na przykład słowo „dyktator” nie ma wariacji.

Sufiks „-er” jest używany na końcu prawie każdego czasownika, który obejmuje użycie agenta lub „wykonawcy” jakiegoś działania. Na przykład „głoszenie” jest czasownikiem i można go przekształcić w „kaznodzieję”, który jest rzeczownikiem przez dodanie sufiks „-er."
Streszczenie:

1.Sufikses „-er” i „-lub” są preferowane inaczej w słowach amerykański angielski i brytyjski angielski. Zmienność pisowni jest również obecna w różnych regionach tego samego kraju.
2.Sufikse „-er” i „-or” są przyrostkami agencyjnymi, a „-er” jest używany z prawie każdym czasownikiem agencyjnym, który jest przekonwertowany w rzeczownik. Sufiks „-lub” był używany głównie z łacińskimi słowami, które kończą się „-ate."