Różnice między starożytnym Egiptem a Mezopotamią

Wstęp

Starożytne cywilizacje Mezopotamii i Egiptu były ułatwione przez rzeki, które biegały pośród nich. Eufraty, Tygrys i Nil osadzone muł wzdłuż brzegów rzek, co sprawiło, że sąsiednie ziemia wyjątkowo żyzna. Doprowadziło to do rozwoju miast takich jak UR i Eriku w Mezopotamii i Teb w starożytnym Egipcie. W Egipcie Nil służył jako środek transportu, a także zapewniał ochronę przed wrogami, ponieważ jego podmokłe delty sprawiły, że inwazja prawie niemożliwa. Starożytny Egipt i Mezopotamia miały jednak fundamentalne różnice w sposobie rządzenia ich społeczeństwami, a także w rozwoju życia kulturowego i religijnego.

Różnice między starożytnym Egiptem a Mezopotamią

Starożytny Egipt miał inną strukturę polityczną niż Mezopotamia. W starożytnym Egipcie faraon był uważany za przedstawiciela bogów na ziemi. Obywatele starożytnego Egiptu wierzyli, że ich faraon był Bogiem i powstrzymał się od patrzenia bezpośrednio na jego twarz, nawet gdy się z nim poruszył (Richards i Van Buren, 2000). Większość szlachciców, którzy zostali powołani na znaczące stanowiska w starożytnym Egipcie, była związana z faraonem. Po jego śmierci tylko syn faraona mógł go zastąpić. W starożytnej Mezopotamii społeczeństwo składało się z samorządnych państw regionalnych przez dziesięć wieków, zanim Sargon został ogłoszony królem w 2370 rpne (Brisch i in., 2008). Jednak obywatele Mezopotamii nie uważali króla ani jego następców za boski. W Mezopotamii większość skrybów była członkami rodzin szlachetnych i nie jest związana z rządzącymi królami.

Kolejna główna różnica między starożytnym Egiptem a Mezopotamią ma związek z religia I kultura. W Mezopotamii kobiety mogły uzyskać pozwolenia na udział w handlu, a nawet zarządzane nieruchomościami. Jednak w zasadach zapisanych w Kodeks Hammurabi które uniemożliwiły im odziedziczenie mienia po śmierci mężów (Suter i Croddy, 1983). Jednak w starożytnym Egipcie kobietom pozwolono przejąć jedną trzecią nieruchomości męża, kiedy stały się wdowami. Starożytny Egipt i Mezopotamia miały wysoce rozwinięte kultury, które wspierały rozwój stylów pisania i języków.

W Mezopotamii Sumeryjczycy opracowali system pisania znany jako klinowy Aby ułatwić zachowanie rekordów (Richards i Van Buren, 2000). Kuneform, który został wyrażony przez kształty ciasta, zostało napisane w glinianych tabletkach, które następnie byłyby narażone na słońce do wyschnięcia. W starożytnym Egipcie użyte skrybowie Hieroglify wyrażać pomysły i koncepcje. Ten język miał elementy alfabetyczne, a także logo (Richards i Van Buren, 2000).

W starożytnym Egipcie, podobnie jak w Mezopotamii, czciło wiele bogów i bogini. W Mezopotamii duże budynki nazwane Ziggurats służył jako świątynie, w których czciciele mogli poświęcić i modlić się (Connan, 1999). W starożytnym Egipcie świątynie były zwykłymi strukturami domowymi, w których kapłani często przeprowadzali rytuały, aby uspokoić licznych bogów i bogini. Starożytni Egipcjanie również dbali o przygotowanie się do życia pozagrobowego podczas życia na Ziemi.

Wierzyli, że Ka, lub ludzka dusza, nie mogła przetrwać w życiu pozagrobowym bez ciała (National Gallery of Art, 2015). Kapłani starożytnego Egiptu mieli za zadanie przeprowadzić mumifikację w celu zachowania zwłok. Duże grobowce znane jako Piramidy zostali wzniesione dla zmarłych faraonów, aby zachować swoje ciała i rzeczy, aby mogli ich użyć w życiu pozagrobowym. Jak pokazano w Gilgamesh, Enkidu i The Netherworld, Mezopotamia również starali się przygotować się do życia po śmierci (Brisch i in., 2008). Co więcej, pochowali martwe ciała w ceramicznych słoikach, które następnie zostały umieszczone w wykopaliskach, po pierwszym zakryciu ich matami lub dywanami.

Wniosek

Cywilizacje starożytnej Mezopotamii i Egiptu rozwijały. Ludzie osiedlili się wzdłuż rzeki Nilu w starożytnym Egipcie i w pobliżu rzek Eufratu i Tygrysu w Mezopotamii, aby skorzystać z płodnej ziemi wzbogaconej w muł. Jednak między tymi dwiema cywilizacjami istniały znaczące różnice polityczne, religijne i kulturowe.