Różnica między autoetnografią a autobiografią

Istnieją różne sposoby opowiedzenia historii ich życia. Jednym ze sposobów, w jaki osoba by to zrobiła, jest pisanie autobiografii. Inny to nieco mniej powszechny termin znany jako autoetnografia. Jaka jest różnica między nimi i jak możesz zidentyfikować tę różnicę podczas czytania historii życia?

Co to jest autoetnografia?

Autoetnografia odnosi się do pisania o własnym pochodzeniu etnicznym, kulturze i osobistym doświadczeniach w otoczeniu kulturowym. Jest sklasyfikowany jako tekst akademicki, ponieważ zawiera metodę i jest zapisem miejsc i ludzi. Autobiografia jest mniej obciążona metodą i jest bardziej freestyle, kreatywną, nieakademicką formą wyrażania siebie. Jest to prezentowanie jego historii życia opowiedziane bez żadnych ukrytych celów niż dzielenie się swoimi doświadczeniami i spostrzeżeniami.

Etnografia różni się od biografii tym, że pisarz umieszcza się w egocentrycznym tekście i łączy osobiste i kulturowe aspekty ich życia.

Przed podjęciem jakiegokolwiek pisma autor zwykle przeprowadza jakąś formę badań. Może to przybierać formę poszukiwania nazw miejsc, ważnych dat istotnych dla ich historii, a nawet znaczących doświadczeń kulturowych, na które autor byłby narażony.

Co to jest autobiografia?

Autobiografia to samozwańcza biografia, która jest wyjątkową historią własnego życia. Niektórzy nazywają to wspomnieniem i jest to bardziej freestyle, twórcza forma wyrażania siebie i dzielenie się doświadczeniami i spostrzeżeniami.

Biografia to relacja z życia, opowiadana same w sobie lub przez kogoś innego. Obejmuje podróż od urodzenia, podkreśla wzloty i upadki, wszelkie znaczące doświadczenia, a kończy się dzisiejszym. Biografia nie wymaga wielu badań, ponieważ autor polega na własnych wspomnieniach, aby opowiedzieć historię.

Czytanie autobiografii jest dużo przyjemności i prawie elementu ucieczki. Daje ci wgląd w życie, które żył ktoś inny, i zabiera cię w podróż.

Jakie są kluczowe różnice między autobiografią a autoetnografią?

Kluczową różnicą między nimi są metody badawcze, które należy podjąć. Autoetnografia wymaga ilościowej i jakościowej reasearchu, podczas gdy autobiografia jest napisana na podstawie własnych wspomnień i doświadczeń.

Aby pisać, która została uznana za autoetnografię, musiałby składać się z dowolnej z następujących form badań:

• Badania biblioteczne (co powiedzieli inni, udostępnione obrazy)
• Autorefleksja (co wiesz po swoich doświadczeniach)
• Wywiady (nauczanie innych, których nie ma już zarejestrowanych)
• Obserwacje/notatki terenowe (więcej informacji)

Celem autoetnografii jest przede wszystkim nauczanie osób postronnych o twojej kulturze lub grupie poprzez osobisty wgląd i badania empiryczne, ale także pomaganie ludziom w twojej grupie lub kulturze lepiej zrozumieć siebie i wspólne doświadczenie tej powszechności.

Elementy badawcze, które często zajmują się autoetnografią, to na przykład badania natywne, obserwacja uczestników, postkolonializm, badania jakościowe, refleksyjność, wiedza położona i badania transkulturowe.

Ten gatunek, autoetnografia, jest napisany w kontekście pisania etnograficznego i prac terenowych, ale nie można pozyskiwać ścisłej definicji. Uczestnicy uzgodniono jednak to, że autoetnografia jest metodą badawczą opartą na autorefleksji pisarza i szczegółowo opisałaby ich doświadczenia w dorastaniu w określonej kulturze lub miejscu. Kluczem do autoetnografii jest analityczny związek między wspomnieniami, autobiograficznymi i osobistymi doświadczeniami z szerszymi czynnikami kulturowymi i społecznymi.

Pisanie autoetnograficznej historii życia może dostarczyć bogatych i oryginalnych informacji, aby krytycznie analizować dynamikę w społeczeństwie: edukacja, zatrudnienie, rodzina, małżeństwo, rodzicielstwo, religia itp. Niektóre przykłady autoetnografii to podróż kariery, podróż ucznia, podróż sportowca, podróż nauczyciela itp.

Przykładem eseju autoetnograficznego byłoby:

• Adriana bada anarchizm w Nowym Jorku.
• Hannah bada świat programistów komputerowych.
• Heather bada świat brązów.
• Jillian bada nowoczesną taksonomię artystyczną.
• William bada świat Manhattan Drag.

Obejmowałyby one historię tematu lub kultury, w której się zanurzyli, zapewniając zbadane relacje z tego miejsca, wydarzenia lub motywu.

Jaka jest różnica między autobiografią a narracją autobiograficzną?

Pełna autobiografia to historia życia człowieka, opowiadana przez tę osobę, od początku jej wspomnień lub gdzie lubią rozpocząć swoją historię, do chwili obecnej.

Innym rodzajem literatury jest autobiograficzna narracja, która jest historią, która koncentruje się na kilku lub więcej kluczowych wydarzeniach w życiu autora. Jest to również czasami nazywane osobistą narracją.

Uważa się, że termin autobiografia pojawiła się w erze renesansu w Europie, w 15^th wiek. Słowo zostało po raz pierwszy użyte w 1797 r^th Century, aby opisać historię życia.

Pojawiający się trend w XX i XXI wieku został nazwany powstańczą autobiografią, której celem jest dawanie głosu mniejszościowym grupom w celu przekształcenia dominujących założeń społecznych.

Autobiografia artysty lub komiczna biografia to popularny gatunek, taki jak Miriam Margolegees ' To jest prawda, (2021) i Spike Milligan's War, Adolf Hitler: Moja część w jego upadku (1971)

Możesz grupować autobiografie na cztery główne grupy narracyjne: tematyczny, religijny, intelektualny i fikcyjny.

Przełomowym przykładem autobiografii religijnej jest Święty Augustyna Wyznania, Napisane około 400 n.e., z chrześcijaństwem w centrum opowieści-to relacja z jego nawrócenia religijnego. Hitlera Mein Kampf W połowie lat dwudziestych jest formą tematycznej autobiografii. John Stuart Mill napisał filozof Autobiografia W 1873 roku jako przykład rodzaju intelektualnego i przykładem fikcyjnej autobiografii jest dzieło Jamesa Joyce'a z 1916 roku, Portret artysty jako młodego mężczyzny. Chociaż wszystkie opowiadają historię życia podmiotu, zostały napisane na zupełnie inny sposób, a zatem opowiadają historię w interesujący sposób.

Wniosek

Podczas gdy większość autobiografii jest pisana o sławnych ludziach, etnografia daje wszystkim szansę na podzielenie się swoją historią życiową w sposób, do którego inni mogą się odnosić. Od miejsca, które odwiedzili, po wydarzenie, które zmieniło ich życie, często szukamy podobieństw z autorów, a korzystanie z etnografii jest najlepszym sposobem na osiągnięcie tego.