Mono vs. Stereofoniczny
- 943
- 48
- Łukasz Kalisz
Stereofoniczny (Lub Stereofoniczny dźwięk) to reprodukcja dźwięku przy użyciu dwóch lub więcej niezależnych kanałów audio w sposób, który powoduje wrażenie dźwięku słyszanego z różnych kierunków, jak podczas naturalnego słuchu. Mononukleoza (Monaural Lub Monofoniczne Reprodukcja dźwięku) ma dźwięk w jednym kanale, często skupionym w „polu dźwiękowym”. I.mi. a stereo (stereofoniczne) klasyfikacja dźwięku.
Dźwięk stereo prawie całkowicie zastąpił mono ze względu na ulepszoną jakość dźwięku, jaką zapewnia stereo.
Wykres porównania
| Mononukleoza | Stereofoniczny | |
|---|---|---|
| Wprowadzenie (z Wikipedii) | Monaural lub monofoniczne reprodukcja dźwięku ma być słyszana, jakby była jednym kanałem dźwięku postrzeganego jako pochodzącego z jednej pozycji. | Stereofoniczny dźwięk lub, częściej stereo, jest metodą reprodukcji dźwięku, która tworzy iluzję wielokierunkowej perspektywy słyszalnej. |
| Koszt | Tańsze do nagrywania i reprodukcji | Droższe do nagrywania i reprodukcji |
| Nagranie | Łatwe do nagrania, wymaga tylko podstawowego sprzętu | Wymaga wiedzy technicznej i umiejętności do nagrywania, oprócz sprzętu. Ważne jest, aby znać względną pozycję przedmiotów i zdarzeń. |
| Kluczowa cecha | Sygnały audio są kierowane przez jeden kanał | Sygnały audio są kierowane przez 2 lub więcej kanałów, aby symulować postrzeganie głębokości/kierunku, jak w prawdziwym świecie. |
| Oznacza | Dźwięk monofoniczny lub monofoniczny | Stereofoniczny dźwięk |
| Stosowanie | System adresu publicznego, programy radiowe, aparat słuchowy, komunikacja telefoniczna i mobilna, niektóre stacje radiowe AM | Filmy, telewizja, odtwarzacze muzyczne, stacje radiowe FM |
| Kanały | 1 | 2 |
Aplikacje
Mono Sound jest preferowany w komunikacji radiotelefonowej, sieci telefonicznych i stacjach radiowych poświęconych programom i rozmowom, systemowi adresów publicznych, aparatach słuchowych. Stereo Sound jest preferowany do słuchania muzyki, w kinach, stacjach radiowych poświęconych muzyce, transmisji FM i cyfrowym audio (DAB).
Historia
Do lat 40. XX wieku nagranie dźwięku było popularne, a większość nagrania odbywała się w mono. W listopadzie 1940 r. Walt Disney's Fantazja stał się pierwszym komercyjnym filmem z stereofonicznym dźwiękiem. Wraz z pojawieniem się taśm magnetycznych użycie dźwięku stereo stało się łatwiejsze. W latach 60. albumy zostały wydane zarówno jako Monaural LPS, jak i LPS stereo, ponieważ ludzie nadal mieli swoje stare Mono Player, a stacja radiowa w większości AM. Podobnie filmy zostały wydane w obu wersjach, ponieważ niektóre teatry nie były wyposażone w systemy głośników stereo. Dziś nie istnieją żadne monauralne standardy dla 8-ścieżkowej taśmy i kompaktowej dysku, a wszystkie filmy są wydawane w stereofonicznym dźwięku.
Metody nagrywania i jakość dźwięku
Nagrywanie dźwięku Mono odbywa się głównie za pomocą jednego mikrofonu i do słuchania dźwięku wymagany jest tylko jeden głośnik. W przypadku słuchawek i wielu głośników ścieżki są mieszane z pojedynczą ścieżką sygnału i przesyłane. Sygnał zawiera brak poziomu, czas przybycia lub informacje o fazie, które powtórzyłyby lub symulują wskazówki kierunkowe. Wszyscy słyszy ten sam sygnał i na tym samym poziomie dźwięku. Dźwięk odtwarzany na przykład przez każdy instrument w zespole nie będzie wyraźnie słyszany. Hand Held Recorders Record Sound w mono. Jest tańszy i łatwiejszy do nagrania w mono dźwięku.
Nagrywanie stereo odbywa się z dwoma lub więcej specjalnymi mikrofonami. Efekt stereo osiąga się poprzez staranne umieszczenie mikrofonu otrzymującego odpowiednio różne poziomy ciśnienia dźwięku, nawet głośniki muszą mieć zdolność do wytworzenia stereo, a także należy je dokładnie ustawić. Te systemy dźwiękowe mają dwa lub więcej niezależnych kanałów sygnałowych. Sygnały mają ze sobą określony poziom i faza, więc po odtwarzaniu odpowiedniego systemu reprodukcji będzie widoczny obraz oryginalnego źródła dźwięku. Jest drogi i wymaga umiejętności nagrania dźwięku stereo. Następują metody nagrywania w stereo-
- Technika X -Y: Stereofonia intensywności - W tej technice dwa mikrofony kierunkowe znajdują się w tym samym miejscu, zazwyczaj skierowane pod kątem między 90 ° a 135 °.
- Technika A-B: stereofonia czasowa-tutaj dwa równoległe mikrofony, które nie są specyficzne dla kierunku, są trzymane w pewnej odległości. Powoduje to uchwycenie informacji o stereo czasowym, a także pewne informacje o różnicy (amplituda).
- Technika M/S: stereofonika średnia/strona - dwukierunkowy mikrofon skierowany na boki i inny mikrofon pod kątem 90 ° są skierowane do źródła dźwięku. Ta metoda jest stosowana do filmów.
- Technika prawie współzałożyciela: Mieszana stereofonia-Ta technika łączy zasady technik zarówno A-B, jak i X-Y (para końcowa). Odtwarzanie jest odpowiednie dla głośników stereo.
Ten film zawiera wyjaśnienie niektórych różnic między dźwiękiem mono i stereo, a także jak nagrywać dźwięk stereo.
Zgodność
Mono jest kompatybilne i zwykle występujące na cylindrach fonograficznych, rekordach dysków, takich jak 78 obr./min i wcześniej 16⅔, 33⅓ i 45 rpm, radio AM i niektóre (bardzo nieliczne) stacje radiowe FM. Mono i stereo znajdują się w minidisc, kompaktowej kasecie audio, większości radia FM (aw rzadkich okolicznościach AM Radio Broadcasting), formatach VCR (Nicam stereo) i telewizji (Nicam Stereo). Mono nie jest używane na 8-ścieżkowych płytach CDS.