Różnica między Pawłem a Janem

Przez ponad 50 lat pisarze rock 'n roll, fanatycy i zwykli słuchacze debatują, czy Paul McCartney lub John Lennon jest lepszym Beatle, lepszym autorem piosenek, czy lepszym muzykiem. Chociaż oceny ekspertów, ich osądy mogą być nie więcej niż subiektywne i nadal, nikt nie może zaprzeczyć, że istniały poważne różnice. Chociaż ani John, ani Paweł nigdy nie twierdzili, że są lepszym człowiekiem, oboje z dumą rozpoznali te różnice, angażując się w to, co Paul nazwał „bardzo przyjazną konkurencją”, ponieważ „oboje i tak mieli podzielić się w nagrodach."

 Wordsmith i Melody Man

Prawdopodobnie nieskomplikowana nadmierna generalizacja, niektórzy krytycy lubili mówić, że Jan był słowem, podczas gdy Paweł był melodią. Na początku ich kariery mężczyźni kupili ten opis, przekonując się, że jest w tym prawda. John pomyślał, że miał „łatwiejszy czas z tekstami” i w Lekkoduch Wywiad z 1980 roku powiedział: „Był okres, kiedy myślałem, że nie pisałem melodii, że Paul napisał je i po prostu napisałem prosto, krzycząc rock 'n roll.”Ale w miarę upływu lat Paweł i Jan znaleźli swoje własne zwierzenia zarówno w niszach-tlirycznie, jak i melodyjnie. I John powiedział dalej, że wiedział, że naprawdę „pisał melodię z najlepszymi z nich."

Chociaż wielu ludzi lubi myśleć, że Paul i John byli przy gardłach, rywalizując o jakiś nieistniejący tytuł Best Beatle-dwa faktycznie współpracowały bardzo dobrze, dzieląc się melodiami i współpracując lirycznie w tym, co często nazywa się największym partnerstwem pisania piosenek wszechczasów. Słodkie i słone, uzupełniali się muzycznie, osobiście i zawodowo.

Morał historii

Różnica między Paulem McCartneyem i Johnem Lennonem nie polega. Prawdziwa różnica polega na ich unikalnych rzemiosłach-sposobach, w jakie opowiedzieli historię. Piosenki Pawła są radosne, wesoły i pocieszające, a on napisał je jak autor fikcji. Piosenki takie jak „Eleanor Rigby” i „She's Leaving Home”, Paul stworzył obsady postaci i wyrzucił je we własne dramatyczne, trippy ustawienia.

Jan był również szczególnie utalentowany w komponowaniu opowieści do śpiewania, ale był o wiele bardziej zainteresowany moralnością niż Paweł, zajmując się większymi problemami etycznymi społeczeństwa. Tam, gdzie postacie Pawła wydawały się wystarczająco prawdziwe, aby żyć, John stworzył postacie, które były praktycznie inne światowe, wyrażając swoje przekonania poprzez piosenki takie jak „I Am the Walrus” i „Nowhere Man.„W przeważającej części John nie musiał używać postaci, używając ich, przez które popchnął głos. Zamiast tego John otwarcie i bezpośrednio rozmawiał z słuchaczami.

"A na koniec… "

Po Abbey Road największy ukochany zespół XX wieku stał się niczym więcej niż pracą dla jednego z najbardziej wpływowych członków. Tak więc, gdy Paul z pasją posunął się do przodu, John zaczął wycofywać się z jednego, między innymi, prowadząc do rozpadu zespołu z 1970 roku. Następnie krytycy muzyczni mieli nadzieję, że ich kariery solo ujawnią, kto był lepszym muzykiem. Ale w rzeczywistości dziesięcioletni okres rozpadu ujawnił, że obaj autorzy piosenek są całkowicie genialni i oryginalni na różne sposoby.

Jeśli chodzi o długowieczność, Paweł był ogólnie bardziej płodnym i konsekwentnym autorem tekstów-a jednocześnie kontrolując zabójstwo Johna. Od 1976 r. Solo Paweł okazał się ponadczasowy z moralnym nadzorem Jana lub bez. Grając w popowe hymny, Paul sprzedawał każdy bilet i wypełnia każde miejsce na arenach zbudowanych dla tysięcy. Jego pisanie piosenek zawsze przemawiało do popularnych mas, ponieważ jego melodie są tak klasyczne i chwytliwe, a zatem dostępne dla prawie każdej osoby, niezależnie od ich preferowanych gustów.

Nieśmiertelne

Z drugiej strony melodie Johna są złożone, w tym więcej nut niż standardowy progresja czterech akordów, która obejmuje większość muzyki pop. Ale piosenki z kariery solowej Johna, takie jak „Give Peace A Chance” i „Imagine”, to hymny pokoleniowe, wspierające i przyczyniające się do wszystkiego, co było lat 60. i na początku lat 70. XX wieku.

Więc podczas gdy Paul napisał hymny pop, ustanawiając bardzo używaną formułę muzyki pop, John pomógł napędzać sprawiedliwość społeczną, komponując ścieżkę dźwiękową wielkiego ruchu publicznego. Aż do dnia jego śmierci-a nawet później, gdy wydano dwa albumy Posthumous-John, dało swoim fanom zbycie na frustrację społeczeństwem i rządem.