Różnica między uważnością a medytacją transcendentalną

Zarówno uważność, jak i medytacja transcendentalna obejmują głębszą świadomość, oddychanie i koncentrację. Zbadano je również w celu poprawy samopoczucia psychicznego i fizycznego. W szczególności uważność jest stanem na chwilę świadomości twojego doświadczenia bez osądu, podczas gdy transcendentalna medytacja wykracza poza zwykły proces myślenia i ma na celu osiągnięcie stabilności, odpoczynku i doskonałego braku granic mentalnych. Poniższe dyskusje dodatkowo zagłębiają się w ich różnice.

Czym jest uważność?

Uważność jest stanem na chwilę na chwilę świadomości twojego doświadczenia bez osądu. Może być promowany przez kilka działań, takich jak joga i tai-chi, ale większość literatury koncentruje się na medytacji uważności. Medytacja uważności ma na celu kultywowanie ogólnego samopoczucia psychicznego i rozwijania spokoju, jasności, koncentracji i podobnych zdolności. Empirycznie wspierane korzyści uważności obejmują zmniejszenie przeżuwania, redukcji stresu oraz poprawę pamięci, skupienia, spokoju, elastyczności poznawczej i satysfakcji z relacji (American Psychological Association, 2021).

Jeśli chodzi o jego pochodzenie, uważność jest praktykowana od tysięcy lat; Komentatorzy twierdzą, że jego historia powinna nie tylko ograniczać się do buddyzmu i hinduizmu, ponieważ można go również przypisać islamowi, judaizmu i chrześcijaństwa. Większość praktyków zachodniej uważności wyciągnięta z tradycji buddyjskiej i hinduskiej. Jednym z największych wpływów był Jon Kabat-Zinn, który opracował program redukcji stresu opartego na uważności i założył Oasis Institute for Professional Education and Training Center for Uzdrożności i Centrum uważności w 1979 roku na University of Massachusetts Medical School (( Selva, 2021).

Według Kabat-Zinna siedem filarów uważności to (Villanueva, 2014):

• Zaufanie

Lepiej zaufać naszej własnej intuicji, doświadczeniu i uczuciom. W ten sposób bierzemy odpowiedzialność za siebie, uczymy się słuchać własnej istoty i stajemy się w pełni.

• Nie osądzanie

Posiadanie nawyku bez osądzania pomaga w znalezieniu w nas pokoju. Uważność uczy praktyków rozpoznawania, kiedy są oceniają i przyjmują bezstronność i po prostu obserwują, co się pojawia.

• Nieprzepuszczalne

Celem medytacji uważności jest po prostu być. Nie ma nacisku na zrobienie z tym nic.

• Odpuscic sobie

Starając się być wolnym od przywiązania, pomaga nam być bardziej związani z teraźniejszością. Uważność ma również kluczową rolę w dowiedzeniu się o tym, co trzymamy.

• Przyjęcie

Postawa akceptacji przyjmuje pozytywne zmiany i toruje sposób na jasność. Jeśli widzimy rzeczy, jakie są, możemy lepiej zrozumieć, co robić w naszej obecnej sytuacji.

• Umysł początkujący

Aby móc widzieć rzeczy, jakby je zobaczyć po raz pierwszy, pomaga nam docenić pełnię naszego istnienia. Tego rodzaju postawa ma fundamentalne znaczenie w uwięzieniu w koleinie naszych przeszłych doświadczeń i oczekiwań.

• Cierpliwość

Możliwość poczekać i zrozumieć, że nie możemy dyktować, kiedy nastąpi pewne procesy lub wyniki, prowadzą do bogatszej mądrości dotyczącej naszych doświadczeń.

Jeden z przewodników w praktyce medytacji uważności określa następujące kroki (Roy, 2021):

1. Wdychaj głęboko i relaksuj się podczas wydechu
2. Puść wszystkie twoje zmartwienia
3. Bądź świadomy swojego oddechu
4. Powoli policz oddech, a następnie powtórz
5. Bądź głęboko zanurzony w procesie oddychania
6. Poprowadź twoje wędrujące myśli
7. Walcz głębiej w spokojną świadomość

Czym jest transcendentalna medytacja?

Transcendentalna medytacja lub TM stara się promować stan zrelaksowanej świadomości, unikać rozpraszania myśli i osiągnięcia czystej świadomości. Medytator wykracza poza zwykły proces myślenia i doświadcza stabilności, odpoczynku i doskonałego braku granic mentalnych (Ansorge, 2020). W tej technice praktykujący mentalnie powtarzają mantrę (specjalne słowo lub wyrażenie sanskryckie), która ma na celu osiągnięcie spokoju i wewnętrznego pokoju (Melton, 2020). Korzyści z TM obejmują zmniejszenie lęku, stresu, ciśnienia krwi, depresji, objawów zaburzeń deficytu uwagi i niezadowolenia życia (Scott, 2020).

TM był nauczany przez Swami Brahmananda Saraswati (znany również jako Guru Dev), hinduski mnich. W latach pięćdziesiątych tego rodzaju medytacja została promowana na arenie międzynarodowej przez Maharishi Mahesh Yogi, który był jednym z uczniów Saraswatiego i wymyślił termin „medytacja transcendentalna”. Praktyka TM stała się coraz bardziej popularna, gdy Beatlesi i inni celebrytki dołączyli do następujących Maharishi (Melton, 2021).

Podstawowa praktyka TM polega na wsiadaniu w wygodną pozycję, a relaksująco oddychanie z membrany. Medytator praktykuje jego zdolność do zauważania swoich myśli bez ich zabawy, a następnie cicho powtarza mantrę, koncentrując się na powstaniu odczuć. Zaleca się, aby ćwiczyć 15 do 20 minut dwa razy dziennie (Scott, 2020).

Różnica między uważnością a medytacją transcendentalną

Definicja

Uważność jest stanem na chwilę na chwilę świadomości twojego doświadczenia bez osądu. Może być promowany przez kilka działań, takich jak joga i tai-chi, ale większość literatury koncentruje się na medytacji uważności. Medytacja uważności ma na celu kultywowanie ogólnego samopoczucia psychicznego i rozwijania spokoju, jasności, koncentracji i podobnych zdolności (American Psychological Association, 2021). Dla porównania, transcendentalna medytacja lub TM dąży do promowania stanu zrelaksowanej świadomości, unikania rozpraszania myśli i osiągnięcia czystej świadomości. Medytator wykracza poza zwykły proces myślenia i doświadcza stabilności, odpoczynku i doskonałego braku granic mentalnych (Ansorge, 2020).

Historia

Jeśli chodzi o jego pochodzenie, uważność jest praktykowana od tysięcy lat; Komentatorzy twierdzą, że jego historia powinna nie tylko ograniczać się do buddyzmu i hinduizmu, ponieważ można go również przypisać islamowi, judaizmu i chrześcijaństwa. Większość praktyków zachodniej uważności wyciągnięta z tradycji buddyjskiej i hinduskiej. Jednym z największych wpływów był Jon Kabat-Zinn, który opracował program redukcji stresu opartego na uważności i założył Oasis Institute for Professional Education and Training Center for Uzdrożności i Centrum uważności na University of Massachusetts Medical School w 1979 roku ( Selva, 2021). Jeśli chodzi o TM, nauczał go Swami Brahmananda Saraswati (znany również jako Guru Dev), hinduski mnich. W latach pięćdziesiątych tego rodzaju medytacja była promowana na arenie międzynarodowej przez Maharishi Mahesh Yogi, który był jednym z uczniów Saraswatiego i wymyślił termin „medytacja transcendentalna” (Melton, 2021).

Podstawowa praktyka

Jeden z przewodników w praktyce medytacji uważności określa następujące kroki (Roy, 2021): Wdychaj głęboko i relaksując, gdy wydychasz, puszczasz wszystkie zmartwienia, bądź świadomy oddechu, powoli policz oddech, a następnie powtórz, bądź głęboko zanurzony Twój proces oddychania, poprowadź wędrujące myśli i dalej osiedla się w spokojnej świadomości. Z drugiej strony podstawowa praktyka TM polega na wsiadaniu w wygodną pozycję, jednocześnie relaksującym od oddychania z membrany. Medytator praktykuje jego zdolność do zauważania swoich myśli bez ich zabawy, a następnie cicho powtarza mantrę, koncentrując się na powstaniu odczuć. Zaleca się, aby ćwiczyć 15 do 20 minut dwa razy dziennie (Scott, 2020).

Uważność vs transcendentalna medytacja

Często Zadawane Pytania:

Czy możesz zrobić TM i uważność?

Istnieją różne opinie; Niektórzy twierdzą, że lepiej jest skupić się tylko na jednej technice; Jednak według „The Meditation Trust” uważność jest jednym z skutków TM, a wiele osób chce nauczyć się TM po nauce uważności, aby pogłębić swoją praktykę. Zaleca się również eklektyczne; Wybór i wybór różnych elementów, aby stworzyć praktykę, która działa dla Ciebie (Schultz, 2020).

Jest lepszy niż inne formy medytacji?

Odpowiedź jest różna. Niektóre z zidentyfikowanych zalet w porównaniu z innymi medytacjami obejmują głębszy odpoczynek fizjologiczny i ogólny pozytywny wpływ zarówno na umysł, jak i ciało. Jeden stwierdził, że postępujesz właściwie, dopóki poprawisz swoje zdrowie (Astorino, 2019).

Czy medytacja Zen jest taka sama jak uważność?

Chociaż oboje koncentrują się na obecności umysłu; Jednak uważność koncentruje się na konkretnym obiekcie, podczas gdy medytacja Zen obejmuje ogólną świadomość (Morin, 2021).

Co to jest mantra TM?

W tej technice praktykujący mentalnie powtarzają mantrę (specjalne słowo lub wyrażenie sanskryckie), która ma na celu osiągnięcie spokoju i wewnętrznego pokoju (Melton, 2020).

Czy TM pomaga z lękiem?

Tak, niektóre badania wykazały, że regularna praktyka TM może pomóc w zmniejszeniu lęku (Ansorge, 2020).

Dlaczego TM jest tak drogi?

TM jest nauczany w znormalizowanym siedmioetapowym kursie osobiście przez certyfikowanego nauczyciela, nie możesz po prostu nauczyć się tego z książki lub filmu. Mówi się, że jest tajemniczy, ponieważ tradycją jest utrzymanie twojej mantry wydzielanej i że staje się bardzo intymną częścią codziennej praktyki (Runyon, 2021).

Jakie są przykłady mantr TM?

• Em
• EMA
• Hirim
• Ainga
• Shama

Jakie są dobre mantr?

• OM: Jeśli chodzi o łatwość, jest to najpopularniejsze. Uważa się, że jest to dźwięk, który emituje wszechświat.
• Ram i Shiriram: Mężczyźni recytują Ram, podczas gdy kobiety recytują Shiriram; Te dźwięki mają na celu odświeżenie umysłu i zwiększenie wydajności.
• Istnieje lista mantry dla różnych grup wiekowych. Na przykład IENG (18-19), IEM (20-21), IENGA (22-23) itp.

Streszczenie

• Uważność jest stanem na chwilę na chwilę świadomości twojego doświadczenia bez osądu. Dla porównania, transcendentalna medytacja lub TM dąży do promowania stanu zrelaksowanej świadomości, unikania rozpraszania myśli i osiągnięcia czystej świadomości.
• Jeśli chodzi o uważność, jednym z największych wpływów był Jon Kabat-Zinn, podczas gdy TM był promowany na arenie międzynarodowej przez Maharishi Mahesh Yogi.
• Praktykowanie medytacji uważności polega na głębokim zanurzeniu w procesie oddychania i głębiej w spokojnej świadomości.
• Podstawowa praktyka TM polega na zauważaniu twoich myśli bez ich rozrywki, a następnie po cichu powtarzanie mantry, koncentrując się na powstaniu odczuć.