Różnica między osobistościami unikania a schizoidami

Unikanie osobowości Schizoid

Co to są osobowości unikania i schizoidalne?
Unikanie zaburzeń osobowości charakteryzuje się brakiem zainteresowania społecznego i nieadekwatności zasadniczo ze względu na strach przed krytyką, podczas gdy osobowość schizoidalna jest widoczna u tych, którzy unikają interakcji ze społeczeństwem, ponieważ cieszą się samotnym stylem życia i są emocjonalnie zimne i kochają własne towarzystwo.
Różnica w prezentacjach
Unikanie zaburzeń osobowości charakteryzuje się osobami, które są wyjątkowo wrażliwe na odrzucenie i z powodu strachu przed odrzuceniem, unikają kontaktów towarzyskich, unikających poznawania nowych ludzi i mają niską samoocenę, poczucie nieadekwatności i poczucia niechcianych. Skrajna nieśmiałość w sytuacjach społecznych i lęku doświadczają takich ludzi. Chociaż chcą mieć bliskie relacje, ale z powodu obawy przed zaniedbaniem wycofują się i unikają również kontaktu fizycznego. Są nienawidzącymi siebie i narzucili samozadowolenie z powodu strachu przed krytykowaniem.
Schizoidowe zaburzenie osobowości charakteryzuje się emocjonalnym oderwaniem się od społeczeństwa, chłodem, apatią, brakiem interakcji z innymi, preferowaniem samotności, byciem we własnym świecie i szczęśliwym, mając bardzo niewielu bliskich przyjaciół i minimalnie zainteresowanie nimi i obojętnością na pochwałę lub krytyka. Wolą introspekcję od działań zewnętrznych, nie są zainteresowani działaniami seksualnymi i są obojętni na społeczeństwo. Lubią swoją samotność i są zadowoleni z tego, w przeciwieństwie do osobowości unikania, które preferują towarzystwo.

Różnica przyczyn prowadzących do takich osobowości
Zaniedbanie emocjonalne w dzieciństwie i odrzucenie grupy rówieśniczej są uważane za czynniki ryzyka rozwoju osobowości unikających. Zazwyczaj jest to widoczne we wczesnej dorosłości. Inne powiązane czynniki mogą obejmować jąkanie, czynniki temperamentalne, które są uważane za genetyczne. Uważa się, że przyczyny osobistości schizoidalnych są genetyczne. Jest to również wynikiem niekochania, zaniedbania rodzicielstwa. Jest to głównie widoczne u krewnych ludzi schizofrenicznych.
WHO Wytyczne dotyczące diagnozy zaburzenia osobowości unikającego: dowolne 4 z poniżej wymienionych cech-
1. trwałe i wszechobecne poczucie napięcia i obaw;
2. przekonanie, że jeden jest społecznie nieudolny, osobiście nieprzyjemny lub gorszy od innych;
3. nadmierne zajęcie krytykowaniem lub odrzucaniem w sytuacjach społecznych;
4. niechęć do zaangażowania się w ludzi, chyba że są pewni, że są lubiane;
5. ograniczenia stylu życia ze względu na potrzebę bezpieczeństwa fizycznego;
6. unikanie działań społecznych lub zawodowych, które obejmują znaczący kontakt interpersonalny z powodu strachu przed krytyką, dezaprobatą lub odrzuceniem.

Who kryteria diagnozy schizoidalnego zaburzenia osobowości, z czego należy występować cztery:
1. Chłór emocjonalny, oderwanie
2. Ograniczona zdolność do wyrażania emocji wobec innych.
3. preferencje dla samotnych działań.
4. Bardzo niewielu bliskich przyjaciół lub związku i braku pragnienia tego.
5. Obojętność uwielbienia lub krytyki.
6. Niewielkie zainteresowanie doświadczeniami seksualnymi (biorąc pod uwagę wiek).
7. Brak zainteresowania działaniami.
8. Obojętność na normy społeczne i konwencje.
9. Zaabsorbowanie fantazją i introspekcją

Unikanie zaburzenia osobowości jest leczone poprzez stosowanie różnych szkoleń, takich jak umiejętności społeczne, terapia grupowa była głównym celem terapeuty jest zyskanie zaufania pacjenta. Jeśli jego zaufanie zostanie naruszone, zacznie unikać sesji leczenia. Należy go zachęcać do zakwestionowania jego negatywnych przekonań o sobie. Czasami uwzględniono również terapię medyczną. Leczenie osobowości schizoidów to leki przeciw psychotyczne, ale głównie zachęcanie ich do interakcji z ludźmi poprzez komunikowanie się, dzielenie się pomysłami, uczuciami, terapią mowy.

Streszczenie:
Unikanie zaburzeń osobowości jest widoczne u osób, które unikają kontaktu ze społeczeństwem z powodu strachu przed odrzuceniem. Obawiają się krytyki, a tym samym się dystansują, choć, jeśli otrzymają bezpieczeństwo bycia kochanym i akceptowanym, chciałby być w firmie. Schizoid oznacza ten, który zwraca uwagę na wewnętrzne jaźń od świata zewnętrznego. Jest szczęśliwy we własnej przestrzeni i nie chce być ingerowany. Uwielbia swoją samotność i jest samotnikiem. Oba zaburzenia osobowości są traktowane głównie przez doradztwo i zachęcanie ich do zakwestionowania ich przekonań.