Różnica między antyspołecznymi i asocjalnymi

Antypołeczne kontra asocial

Problemy psychiatryczne rosną w dzisiejszym świecie ze względu na rosnący poziom stresu i obniżenie progu tolerancji. Pojawiły się dwa podobne warunki dźwiękowe, gdy ludzie zachowują się inaczej w obliczu wyzwań społecznych.

Antyspołeczne środki przeciwko moralnie odpowiednim zachowaniu, podczas gdy aspołeczne oznacza unikanie życia społecznego. Zachowanie antyspołeczne jest spowodowane represjami emocji, złymi doświadczeniami i negatywnym myśleniem. Zachowanie asocjalne po prostu rozwija się jako podejście do życia. Może to wynikać z introwertycznej natury (utrzymując swoje uczucia dla siebie), autyzm i schizofrenię (urojeniowe zaburzenie psychiatryczne).

Zachowanie antyspołeczne jest takie, że mogłoby zranić ludzi w społeczeństwie lub mieć zły wpływ na społeczeństwo. Jest to szkodliwe i negatywne zachowanie. Ludzie, którzy popełniają morderstwo, gwałt, kradną, ranią zwierzęta, wykazują gwałtowne zachowanie, wszystkie należą do tej kategorii. Zasadniczo nie czują się winni, pomimo swoich działań, że obrażanie ludzi. Nie mają współczucia, ani nie szanują innych. Brakuje im poczucia dobrego lub złego. Ich zachowanie jest najczęściej popełniane z zamiarem wyrządzania krzywdy innym, aw bardzo rzadkich przypadkach jest to zaniedbanie. Od dzieciństwa brakuje im moralności, którą powinien posiadać dobry człowiek.

Zachowanie asocjalne jest widoczne u osób, które nie mają pewności siebie podczas poznawania nowych ludzi lub niepokojem o odrzucenie. Unikają spotkań społecznych w tak dużym stopniu, ponieważ nie chcą dać ludziom szans na ich zaakceptowanie lub odrzucenie. Na ogół wolą robić rzeczy samotnie niż nawiązywać nowe przyjaciół lub relacje. Staje się dla nich obciążeniem, aby poradzić sobie z jakimkolwiek związkiem. Będą mieć bardzo niewielu przyjaciół lub w ogóle nie ma bliskich przyjaciół. Z powodu takiego zachowania są krytykowani i postrzegane jako osoby podnormalne. Również robią to konstruktywne rzeczy niż niepokój na spotkaniach towarzyskich. W autyzmie tego rodzaju zachowanie jest zauważane, ponieważ nie mogą wyrażać swoich uczuć, a także brak niezbędnych umiejętności komunikacji. Lubią rutynistyczne rzeczy i nie nawiązują kontaktu wzrokowego, co czyni je aspołecznymi. W schizofrenii wiele osób staje się asosyjnych i wyobraża sobie siebie jako silnych i pewnych ludzi jako sposób na zmniejszenie presji rówieśniczej. Mają złudzenia i halucynacje, które zabierają ich od innych osób. Ludzie asocialni obawiają się, że zostaną upokorzeni, a zatem rozwijają lęk i niepokój w zaangażowaniach społecznych. Asocializm można zaobserwować u osób z depresją. Brakuje im codziennych czynności lub hobby, które kiedyś dały im ogromne szczęście.

Leczenie osób antyspołecznych będzie psychoterapią, poradnictwem i lekami w razie potrzeby. Atyspołeczni ludzie mają niski próg stresu, dlatego bardzo łatwo się sfrustrowani i mają charakter impulsywny. Ci ludzie są wyjaśnione na temat norm społecznych i tego, jak oczekuje się, że będą się zachowywać. Nauczają się lepszych sposobów na zajęcie się jako sposób na zmniejszenie kradzieży. Są pozytywnie uczą sposobów bycia niezależnym i lepszym radzeniem sobie ze stresem. Leki nie pomagają bezpośrednio, ale leczą stany współistniejące, takie jak depresja itp. Ludzie asocjalni uczą się umiejętności komunikacyjnych, które zwiększają poziom pewności siebie podczas spotkań towarzyskich. Ponadto, gdy skutecznie zaczną wyrażać swoje emocje, ludzie odpowiednio odwzajemniają łańcuch pozytywnych przyszłych interakcji społecznych. Zmniejszy to poziom lęku i zachęci ich do poznania większej liczby osób.

Streszczenie:

Zachowania antyspołeczne i zachowania asocjalne są spowodowane obniżeniem poziomów zarządzania stresem. Oba są leczone, a osoba może być normalna po leczeniu. Zachowania antyspołeczne będą wymagało więcej poradnictwa, podczas gdy zachowania asocialne będą wymagały więcej umiejętności komunikacyjnych i kontaktów towarzyskich.