Hebrajski kontra. jidysz

hebrajski I jidysz Czy języki używane przez Żydów na całym świecie. Co ciekawe, hebrajski i jidysz są bardzo odmienne, mimo że oba języki używają hebrajskich alfabetów w swoich skryptach. Podczas gdy hebrajski jest językiem semickim (podgrupa języków afroazjatyckich), takim jak arabski i amharyczny, jidysz jest niemieckim dialektem, który używa wielu hebrajskich słów, ale z bardzo charakterystycznym wymowy aszkenazyjskiego.

Wykres porównania

Historia języków hebrajskich i jidysz

hebrajski jest członkiem grupy języków Kanajan, które należą do północno -zachodniej rodziny języków. Od XX wieku hebrajski był kwitnącym językiem mówionym. Przez wieki hebrajski wytrwał jako główny język do wszystkich pisemnych celów w społecznościach żydowskich na całym świecie. W ten sposób wykształceni Żydzi mieli wspólny język komunikacji za pośrednictwem książek, dokumentów prawnych, publikowanych, napisanych i czytanych w języku. Hebrajski był wielokrotnie ożywiany przez różne ruchy w XIX wieku. Współczesny hebrajski znajduje swoje miejsce jako współczesny język mówionego z powodu narodowej ideologii przebudzenia Hibbat Tziyon, a następnie żydowskiego działacza Eliezera Ben-Yehuda. Dzieła literackie hebrajskich intelektualistów w XIX wieku doprowadziły do ​​modernizacji hebrajskiej. Nowe słowa zostały zapożyczone i wymyślone z innych języków, takich jak angielski, rosyjski, francuski i niemiecki. W 1921 r. Hebrajski stał się językiem urzędowym Brytyjczyków rządzonej Palestyną, aw 1948 r. Został uznany za oficjalny język państwa Izraela. Hebrajski są badane przez studentów judaizmu, archeologów i lingwistów badających cywilizacje i teology na Bliskim Wschodzie.

jidysz opracowane jako fuzja hebrajskich, słowiańskich języków, języka romansu i aramejskiego z dialekty. Pochodzenie jidysz można prześledzić do XX wieku kultury aszkenazyjskiej w Rhineland, która ostatecznie rozprzestrzeniła się na Europę Wschodnią i Środkową. Początkowo znany jako język Ashkenaz, Jiddish wkrótce stał się znany jako język ojczysty lub Mame-Loshn. Jiddish różnił się od biblijnego hebrajskiego i aramejskiego, które były znane jako Loshn-Koydesh lub Święty Język. XVIII -wieczny był używany w literaturze jidysz. Dialekty jidysz, mówione przede wszystkim przez Ashkenazi Żydów. Zachodni jidysz nie używał słów słowiańskiego pochodzenia, podczas gdy wschodni jidysz używał ich intensywnie. Wschodni jidysz nadal jest szeroko stosowany, podczas gdy stosowanie zachodnich jidysz znacznie zmniejszyło się.

Pochodzenie nazwy

hebrajski pochodzi z „ivri”, co oznacza naród żydowski z imienia przodka Abrahama, Eber. „Eber” ma swoje korzenie z „avar” oznaczającym „przecina”. Biblia nazywa hebrajskim jako Yehudith, ponieważ Yehuda lub Juda był wówczas królestwem. Hebrajski znajduje również odniesienie w Izajaszu 19:18 jako język Kanaanu.

jidysz był znany jako Loshn-Ashkenaz lub Język Ashkenaz i Taytsh lub nowoczesny Środkowy Niemiec. Wspólne użycie stwierdza, że ​​jidysz nazywany jest Jame-Loshn lub Janem Monition. Termin Jiddish był używany w XVIII wieku.

Różnice w fonologii

W hebrajski spółgłosek nazywane są „iturim”. Spółgłoski są wzmacniane za pomocą Dagesh, które są zidentyfikowane przez punkty lub kropki umieszczone w środku spółgłosek. Istnieje lekki dagesh lub kal i ciężki dagesh lub hazak. Samogłoski w języku hebrajskim są nazywane Tnu'Ot, a ich pisemna reprezentacja to Niqqud. Istnieje 5 zjawisk samogłosek po izraelskim hebrajskim. Jak każdy inny język Henrew Słownictwo składa się z rzeczowników, czasowników przymiotników itp. ale zaskakujące czasownik nie jest obowiązkowy do budowy wyroku po hebrajsku.

jidysz Fonologia języka pokazuje wpływ rosyjskich, białorusowych, ukraińskich i polskich wpływ. Rzeczowniki są podzielone na męskie lub Zokher, żeńskie lub nerwowe i nijakie lub neytral. Przymiotniki są używane w przypadku płci i liczb. Czasowniki, zaimki i artykuły są używane specjalnie.

Różnice w systemie pisania

hebrajski jest pisane od prawej do lewej za pomocą 22 liter, które są spółgłosek. Hebrajski alfabet nazywa się abjad. Modern Script opiera się na formie pisania znanego jako Ashurit, który ma swoje początki w scenariuszu aramejskim. Skrypt pism ręcznych hebrajskich jest kursywny, a litery są bardziej okrągłe i różnią się od drukowanych odpowiedników. Samogłoski w skrypcie hebrajskim muszą być wywnioskowane z kontekstu, a także śladów diakrytycznych powyżej i poniżej liter, które mają początek sylabiczny. Przychodzą litery spółgłoskowe mogą być używane samogłoski i są one znane jako matres lettionis. Znaki diakrytyczne są również używane do wskazania różnicy w wymowie i akcentacji, a także muzyczne wydawanie tekstów biblijnych.

jidysz jest napisane za pomocą skryptu hebrajskiego. Ciche hebrajskie litery stają się samogłoskami w języku jidysz. Litery, które można stosować jako spółgłoski i samogłoski są odczytywane zgodnie z kontekstem, a czasem są również różnicowane poprzez ślady diakrytyczne pochodzące z hebrajskiej. Znaki lub punkty diakrytyczne znajdują unikalne i specyficzne użycie w języku jidysz.

Chociaż oba języki używają skryptu hebrajskiego, istnieją znaczące różnice, w których litery są stosowane w praktyce literackiej.