Różnica między tonem a intonacją

Ton kontra intonacja

W języku językoznawczym (studium języka) ton i intonacja są często mylone ze sobą. To zamieszanie mogło wzrosnąć, ponieważ istnieje wiele innych koncepcji w języku językoznawczym, fonetyce i semantyce, takie jak objętość słów i stres słów. Ale dla intonacji jest to raczej fluktuacja głosu. Będąc fluktuacją, charakteryzuje się w dół lub w górę ruchu głosu lub dźwięku.

Ton jest pokazany lub słyszany w tym, jak coś się mówi. To bardziej jak postawa niż jest wzorem głosu. To czyjś ogólny dźwięk, czy brzmi szczęśliwie, zdenerwowany, podekscytowany, zły lub zachwycony wśród innych nastrojów. Zatem ton jest częścią pragmatycznej komunikacji. Oznacza to, że emocje mają duży wpływ na ton. Używając różnych tonów, słowa w zdaniu mogą mieć inne znaczenia oprócz prawdziwego oryginalnego znaczenia tych słów.

Wracając do intonacji, gdy ktoś zadaje pytanie, intonacja jest zwykle wysoka na końcu pytania, aby zadać to pytanie. Dawając oświadczenia (przeciwieństwem zadawania pytań), można powiedzieć o pozytywnym stwierdzeniu przy użyciu wyższej intonacji, jak w przypadku pogratulowania lub pochwalania kogoś za dobrze wykonaną pracę. W przypadku negatywnych zdań, które noszą wiadomości, które nie są tak dobre dla odbiornika, intonacja używana przez głośnik jest zwykle niską lub spadającą. Można to najlepiej zilustrować, gdy ktoś da ci swoje kondolencje dla twojego krewnego, który niedawno zmarł.

W odniesieniu do języków, język ojczysty danego kraju jest opisany jako tonalny, jeśli używa stałych boisk do odróżnienia słów. Przykładami języków tonowych są japońskie, mandarynki, tajskie, szwedzkie i kantońskie. Wręcz przeciwnie, większość reszty języków świata jest klasyfikowana jako języki intonacyjne, które używają między innymi pionu semantycznie jak angielski, niemiecki, hiszpański i francuski.

Podsumowując, intonacja i ton to dwa rodzaje wariantów tonu. Różnice w tonie i intonacji sprawiają, że każdy język świata jest unikalny do tego stopnia, że ​​oryginalne znaczenie zdania można zmienić przez zwykłe przesunięcie tonu lub intonacji. Niemniej jednak oba różnią się następującymi aspektami.

1. Ton to postawa lub sposób, w jaki ktoś brzmi, podczas gdy intonacja to wzrost i upadek głosu, dźwięku lub tonu.

2. W językach języki tonowe używają stałych celów tonu do różnicowania każdego słowa, w przeciwieństwie do języków intonacyjnych, które używają tonu semantycznie, podobnie jak użycie odpowiedniego słowa stres, aby przekazać pytanie.