Różnica między kijankami i żabami

Kijanka

Płazy istnieją już od ponad 350 milionów lat, a najwcześniejsze znane żaby pojawiły się gdzieś około 190 milionów lat. Te płazy mają kluczowe znaczenie dla środowiska, ponieważ zapewniają naukowcom wskazanie otaczającej ich jakości. Żaby rozpoczynają cykl życia w postaci jaj, a następnie wykluwają się jako larwy wodne znane jako kijanki. Te kijanki z kolei przekształcą się w dorosłe żaby. Cykl życia żaby jest jednym z najbardziej niezwykłych przypadków transformacji na kręgowcach, a wiele uwagi zwrócono na zmianę z kijanki na dorosłą żabę [1].

Wygląd strukturalny kijanek

Baby Frogs są znane jako kijanki lub pollwogs. W przeciwieństwie do dorosłych żab, bardzo często wyglądają jak ryby i brakuje kończyn. Zamiast tego mają długie, przypominające łopatki ogony, które pozwalają im się poruszać i przetrwać w wodzie. W miarę rozwoju ich cechy fizyczne zmieniają się na różnych etapach ich cyklu życia wraz z ich wzorami behawioralnymi i nawykami żywieniowymi [1]. Z biegiem czasu ich ciało zaczyna zmieniać się w młodą dorosłą. Ogon używany do wiosłowania zmniejsza rozmiar, a kończyny zaczyna się rozwijać. Początkowo powstają tylne nogi, a następnie przednie kończyny. Struktura szczęki i czaszki są również wyraźnie różne w kijankach. Jeśli chodzi o czaszkę, mają chrząstkę zamiast zahartowanej struktury kostnej, tak jak robią to dorosłe żaby. Posiadają również mniejsze zęby, które pozwalają im żuć rośliny i materię organiczną podczas karmienia [2]. Gdy kijanki rosną, ich struktura głowy zaczyna się zmieniać, co prowadzi do rozwoju bardziej zdefiniowanej szczęki i tworzenia języka. Ponadto skrzela robią miejsce dla płuc i jelit skracane długość, aby dostosować się do diety dorosłych żab. Wiadomo również, że kijanie mają dwa komorowe serce i pojedynczą pętlę naczyń [3].

Wygląd strukturalny żab

Podczas gdy kijanki nie mają kończyn i mają długie ogony, z drugiej strony dorosłe żaby mają dwie tylne kończyny i dwie przednie kończyny. Tylne kończyny są wyjątkowo potężne, a to, wraz z ich opaskowymi stopami, pomaga im skakać na duże odległości i pływać. Dorosłe żaby mają bardziej rozwiniętą kostną czaszkę i tworzą określony język, który można użyć do karmienia [2]. Język jest muskularny i zastępuje zęby. Dorosłe żaby mają trzy komorowe serce i dwie pętle naczyń, które rozwijają się z czasem, a także płuca, aby pomóc w oddychaniu.

Oddychanie w kijankach

Ponieważ kijanki pływają tylko w wodzie i nie mogą przetrwać na lądzie, mają skrzela, które pomogą im oddychać. Kijanki otwierają usta, gdy pływają i biorą wodę. Gdy zamykają usta, mięśnie przenoszą wodę do skrzela. Skrzela składają się z małych błon lub klap zwanych blaszkami, które wydobywają tlen z wody, gdy je przechodzi. Ten tlen wchodzi następnie do krwioobiegu poprzez dyfuzję. Tadpole mogą również pływać na powierzchnię wody i przyjmować tlen z powietrza. Z czasem kijanie rosną i dojrzewają, a skrzela są adsorbowane przez ciało, a następnie rozwój innych narządów i układów oddechowych [3].

Żaba

Oddychanie u żab

Oddychanie u żab może wystąpić na jeden z trzech sposobów, a mianowicie przez oddychanie skórne, które występuje przez skórę, poprzez oddychanie policzno -gardłowe, które występuje przez podszewkę ust i oddychanie płuc, które występuje przez płuca [2]. Oddychanie skórne występuje przez skórę, która jest dość cienka. Skóra zawiera również naczynia krwionośne i naczynia włosowate, które znajdują się dość blisko powierzchni. Skóra żab jest prawie zawsze wilgotne gruczoły, które wytwarzają śluz. Ten śluz utrzymuje wilgotność skóry i pozwala zaadsorować tlen w powietrzu. Ta forma oddychania jest używana głównie w okresach hibernacji, ale nie w sezonie lęgowym. Oddychanie policzkowe występuje, gdy żaby nie są zanurzone w wodzie. Podszewka jamy ustnej jest dość wilgotna i jako taki. Tlen rozpuszcza się w krwiobiegu, a następnie wchodzi do naczyń włosowatych krwi poprzez dyfuzję. Oddychanie płuc występuje przez płuca, jednak płuca te u dorosłych żaby są dość słabo rozwinięte. Żaby nie posiadają przeponowych regulacji ciśnienia powietrza w płucach. Zamiast tego używają ust, nozdrza i przełyku, aby wcisnąć powietrze i z płuc. Oddychanie przez płuca odbywa się zwykle, gdy tlen przez oddychanie skórne jest ograniczone.

Karmienie w kijankach

Kijanki to głównie roślinożercy i wiadomo, że jedzą różne rzeczy. Niektóre gatunki mogą jednak być również wszystkożerne, ponieważ jedzą resztki organiczne z rozłożonych roślin i zwierząt [4]. Zazwyczaj kijanka odżywi glony, które rosną na roślinach i skałach lub które tworzą się na powierzchni wody. Zwykle mają one rząd miniaturowych zębów, które są również znane jako „zębaty” wykonane z substancji podobnej do białka zwanego keratyną. Po spożyciu glonów, następnie przechodzi on do gardła i jelit, gdzie jest dalej trawiony. Kijanki nie mają żołądka, ale raczej długie i zwinięte jelito, które pozwala im jeść materię roślinną. Ponadto mogą również wymagać pewnej postaci białka i wapnia w swojej diecie [5].

Karmienie żabami

Z drugiej strony żaby to mięsożercy i jedzą gamę żywych ofiar, takich jak owady, ślimaki, pająki, robaki i małe ryby. Niektóre z większych gatunków mogą nawet jeść ssaki, takie jak jaszczurki, szczury i myszy [5]. Dorosłe żaby nie mają zębów i zamiast tego przełkają całą swoją ofiarę bez żucia. Używają języka, aby uchwycić swoją ofiarę i rozwiniętą górną szczękę, aby utrzymać swoją ofiarę [6].

Wniosek

Podsumowując kijanki można zdefiniować jako faktyczne potomstwo żab, które wykluwają. Chociaż istnieją między nimi pewne podobieństwa, takie jak zarówno żaby, jak i kijanki wymagające tlenu, istnieje również wiele różnic między nimi, które można wyraźnie zidentyfikować, jak pokazano powyżej. W miarę wzrostu różnice stają się bardziej widoczne wraz z ich zachowaniem i nawykami żywieniowymi.

Podsumowanie różnic między kijankami i żabami