Różnica między socjalizmem a marksizmem

Wstęp

Socjalizm i marksizm mają wspólny egalitarny pogląd na dystrybucję bogactwa stworzonego przez pracę klasy robotniczej. Istnieje jednak kilka obszarów różnic między tymi dwoma systemami w kwestiach dotyczących zmaterializowania ich odpowiednich celów.

Różnice w koncepcji i aplikacji

Socjalizm oznacza system ekonomiczny, w którym produkcja i dystrybucja towarów jest planowana, organizowana i kontrolowana przez scentralizowany rząd w celu zapewnienia, że ​​pracownicy otrzymali rzetelną część bogactwa stworzonego przez ich pracę. Mówi również, że ponieważ branże na dużą skalę są prowadzone z wspólnymi wysiłkami, zwroty z nich powinny być wykorzystywane na rzecz społeczeństwa. Wśród kluczowych zwolenników socjalizmu są Robert Owen, John Stuart Mill, Karl Marx, Fredrick Engels i Emma Goldman.

Marksizm, który jest również powszechnie nazywany komunizmem, jest doktryną ekonomiczną i polityczną wydaną przez Karla Marksa i Fredricka Engelsa. Mówi, że państwo reprezentowane przez wyższe klasy wykorzystuje pracowników. Pracownicy sprzedają swoją pracę, która przekłada się na wartość nadwyżki dla kapitalisty, pozostawiając pozbawione pracowników. To wywołuje konflikt między klasą robotniczą a klasą własności. Marks wierzył, że klasa robotnicza obaliłby klasę rządzącą przez brutalną walkę klasową i ustanowi społeczeństwo bezklasowe. W systemie komunistycznym produkcja i grunty są własnością rządu. Zbiorowa wydajność wytwarzana przez pracowników jest wśród nich redystrybuowana. Znani zwolennicy komunizmu, oprócz Karla Marksa i Fredricka Engelsa, to Vladimir Lenin i Leon Trocki.

Umiarkowane i ekstremistyczne podejścia

Socjaliści uważają, że pokojowe przejście fazowe od kapitalizmu do socjalizmu jest możliwe bez zburzenia starej struktury państwa. Strona u władzy może dobrze wykorzystać istniejący kapitalistyczny system z korzyścią dla klasy robotniczej. Z drugiej strony marksiści uważają, że po wyeliminowaniu aparatu państwowego klasa robotnicza musi obalić dyktaturę kapitalistów i ustanowić dyktaturę pracowników. To rozpocznie proces stopniowego eliminacji kapitalistów jako klasy i utorować drogę do ustanowienia społeczeństwa bezkształtnego.

Socjalizm uwzględnia różne systemy polityczne, takie jak demokracja uczestnicząca i demokracja parlamentarna. Ideologicznie marksizm nie rozpoznaje i nie uwzględnia żadnego innego systemu. Zgodnie z nim ludzie są najwyższym autorytetem w sprawach zarządzania.

W konfiguracji socjalistycznej własność osobista, taka jak dom i samochód, są własnością osoby. Własność publiczna, taka jak fabryka i produkcja, są własnością państwa, ale kontrolowane przez pracowników. Komunizm wcale nie uznaje indywidualnej własności własności.

W systemie socjalistycznym środki produkcji są własnością publicznych przedsiębiorstw lub spółdzielni. Wartość nadwyżki produkcji cieszy się wszyscy członkowie społeczeństwa na podstawie zasady indywidualnego wkładu. W konfiguracji marksistowskiej środki produkcji są powszechnie własnością, a indywidualna własność jest znana. Produkcja jest organizowana w celu zaspokojenia potrzeb ludzi.

Rewolucja proletariat, jak przewidziano przez Karla Marksa, jest wykonalna w gospodarce kapitalistycznej, ponieważ klasy własnościowe manipulują klasami robotniczymi z pełną kontrolą nad ziemią, kapitałem i przedsiębiorczością. To powoduje nierównowagę klasy w społeczeństwie. Ale w gospodarce socjalistycznej takie rozróżnienie klasy nie jest możliwe ze względu na własność państwa środków produkcji. Dlatego rewolucja proletariatu nie jest również możliwa w kraju socjalistycznym.

Ponadto powstanie klasy robotniczej przeciwko burżuazyjnej klasie dzieje się na konkurencyjnym rynku, który istnieje w gospodarce kapitalistycznej. W gospodarce socjalistycznej rynek jest współpracujący, a nie konkurencyjny, powstanie proletariatu jest nieuzasadnione.