Różnica między społeczną teorią poznawczą a behawiorzmem

Społeczna teoria poznawcza i behawiorystyka to dwie perspektywy psychologii, które są uważane za teorie uczenia się, ponieważ koncentrują się na nabytych zachowaniach. Obie te perspektywy próbują wyjaśnić, w jaki sposób zachowanie jest nabywane, a następnie wzmocnione lub osłabione z czasem. Te dwie perspektywy rozwinęły się dość niedawno w dziedzinie psychologicznej, a behawioryzm pojawił się na początku XX wieku jako reakcja na psychologię głębokości, podczas gdy społeczna teoria poznawcza została formalnie zaproponowana w latach siedemdziesiątych i była reakcją na tradycyjny behawiorizmu. Wiele koncepcji jest podobnych w tych dwóch perspektywach, a zastosowanie tych pojęć i ich wkładu w ludzką wiedzę i poprawę społeczeństwa są równie ważne.

Chociaż to samo w temacie, oba są bardzo różne pod względem podejścia i filozofii. Eksperymentacja, jaką każda z tych dwóch perspektyw jest również różne, a dziś ma różne zastosowania w prawdziwym życiu. Więcej o społecznej teorii poznawczej i behawiorystyce, a ich różnice są omawiane w poniższych sekcjach.

Czym jest społeczna teoria poznawcza?

Social Cognitive Teory został zaproponowany przez Alberta Bandurę za pośrednictwem swojej książki z 1986 roku Społeczne podstawy myśli i działania: społeczna teoria poznawcza, i kulminacja jego pracy nad teorią uczenia się społecznego, różnicując ją poprzez większy nacisk na czynniki poznawcze niż inni teoretycy uczenia się społecznego lub behawiorystów. Chociaż sam Bandura jest uważany za behawiorysty, odchodzi od tradycyjnych perspektyw behawiorystyczny. Jego teoria stwierdza, że ​​ludzie nabywają nowe zachowania poprzez proces uczenia się obserwacyjnego. Prawdopodobieństwo powtarzania tych zachowań zależy od kombinacji czynników poznawczych i środowiskowych. Ponadto Bandura konceptualizuje ludzi jako posiadającą agencję i zdolności i wprowadził koncepcję własnej skuteczności, która jest osobistą wiarą we własną zdolność do planowania i działania zgodnie z sytuacją. Zatem uczenie się odbywa się w mechanizmie zwanym triadycznym wzajemnym determinizmem, w którym czynniki osobiste, zachowanie i środowisko wpływają na siebie.

Bandura wykazał się obserwacyjną uczeniem się w swoich słynnych eksperymentach z lalek Bobo, w których wykazał, że większość dzieci prawdopodobnie powtórzy zachowanie, które obserwują z modelu z motywacją lub bez. Prawdopodobieństwo, że skopiowanie zachowania wzrasta, gdy obserwują również nagrodę nadaną modelu zachowania. Zachowanie oczywiście utrzymuje się, jeśli same dzieci otrzymują nagrody za swoje zachowanie.

Chociaż społeczna teoria poznawcza jest dziś nieco inna niż po raz pierwszy Bandura, jej koncepcje są łatwo obserwowane w sposobie socjalizowania dzieci poprzez modelowanie zachowania ich rodziców, nauczycieli i rówieśników. Sam Bandura podkreślił siłę mediów poprzez modelowanie, w którym dorośli kopiują zachowanie osób, które widzą w mediach, które uważają za godne naśladowania z tego czy innego powodu. Szczególnie wyraził zaniepokojenie agresją i przemocą, którą dzieci widzą w mediach, temat, który jest nadal, a nawet bardziej istotny.

Co to jest behawiorizm?

Behaviveismizm jest zarówno podejściem psychologicznym, jak i perspektywą uczenia się, która stwierdza, że ​​zachowanie uczy się poprzez proces warunkowania, w którym środowisko nieustannie działa na zachowanie, a albo go wzmacnia, albo osłabia. Chociaż behawiorystyka jest widoczna w pracach psychologicznych nawet pod koniec 19^th Century i chociaż wielu teoretyków przyczyniło się do tej wiedzy ciała, stało się to tylko dominującą siłą w psychologii z publikacją artykułu Johna Watsona z 1913 roku Psychologia, jak postrzega to behawiorysta, i poprzez prace Ivana Pavlova i B.F. Skinner. Sam Watson jest uważany w Ameryce jako ojciec behawiorizmu i przyczynił się do znacznej pracy, mimo że jego metodologie były kontrowersyjne.

Jako perspektywa psychologiczna, behawiorzm pozwala uniknąć pojęć, które nie są bezpośrednio obserwowalne, takie jak procesy mentalne i nieświadome motywacje, koncentrując się na zachowaniu, które można kontrolować i mierzyć. Jak to ujął behawiorcy, dzieje się tak głównie, aby psychologia mogła postępować jako nauka przyrodnicza. Jako teoria uczenia się behawiorizm podkreśla, że ​​całe zachowanie jest funkcją bodźca i reakcji i jest uczy się poprzez warunkowanie klasyczne lub operacyjne. Klasyczne uwarunkowanie, zwane także uwarunkowaniem Pawłowa lub Respondent, stwierdza, że ​​zwierzę lub człowiek uczy się kojarzyć ze sobą dwa wcześniej niezwiązane bodźce. Ivan Pavlov w jego eksperymentach na zwierzętach i Johna Watsona w jego kontrowersyjnym eksperymencie „Little Albert” w jego kontrowersyjnym eksperymencie „Little Albert” w jego kontrowersyjnym eksperymencie „Little Albert”. Kondycjonowanie operantów, zwane także kondycją skinnerian, stwierdza, że ​​ludzie i zwierzęta uczą się zachowania, kojarząc je z odpowiedzią środowiska, zachowanie jest dalej wzmacniane lub osłabione przez harmonogramy nagrody lub kary. Skinner zademonstrował kondycjonowanie operantów poprzez swoje eksperymenty na zwierzętach na szczurach i gołębie.

Chociaż nieodpowiednie w wyjaśnianiu, dlaczego ludzie zachowują się w określony sposób, koncepcje behawioralne są szeroko stosowane w warunkach klinicznych, w szczególności w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak różne fobi, depresja i inne. Jest prawdopodobnie bardziej skuteczny niż podejścia psychoanalityczne, poznawcze i humanistyczne.

Różnica między społeczną teorią poznawczą a behawiorzmem

Definicja

Teoria poznawcza społeczna to teoria uczenia się, która stwierdza, że ​​ludzie nabierają nowego zachowania poprzez obserwowanie innych i że uczenie się odbywa się poprzez interakcję między czynnikami osobistymi lub poznawczymi, zachowaniem i środowiskiem. Behaviveismizm jest podejściem psychologicznym i teorią uczenia się, która stwierdza, że ​​zachowanie jest funkcją bodźca i reakcji, a uczenie się odbywa się poprzez klasyczne lub operantowe warunkowanie.

Zwolennik/s

Albert Bandura zaproponował społeczną teorię poznawczą, podczas gdy behawiorystyka jest zbiorem dzieł, chociaż większość godnych uwagi behawiorystów to John Watson, Ivan Pavlov i B.F. Skinner.

Podstawowe koncepcje

Społeczna teoria poznawcza podkreśla uczenie się obserwacyjne, własną skuteczność i triadyczny wzajemny determinizm. Behaviveism podkreśla zachowania bodźca-odpowiedź oraz warunkowanie klasyczne i operacyjne

Perspektywa nauki

Społeczna teoria poznawcza stwierdza, że ​​uczenie się odbywa się poprzez interakcję między czynnikami osobistymi, behawioralnymi i środowiskowymi. Behawionizm stwierdza, że ​​uczenie się odbywa się tylko poprzez czynniki środowiskowe (warunkowe).

Aplikacje

Społeczna teoria poznawcza jest widoczna w modelowaniu mediów, gdzie ludzie modelują zachowanie wpływowych ludzi, których widzą w mediach. Dzieci są szczególnie podatne na modelowanie nie tylko z mediów, ale także od rodziców, nauczycieli i rówieśników. Behaviviresism jest szeroko stosowany w warunkach klinicznych w leczeniu różnych chorób psychicznych, takich jak fobi i depresja.

Publikacje przełomowe

Social Cognitive Theory został formalnie zaproponowany przez Alberta Bandury za pośrednictwem swojej książki z 1986 roku Społeczne podstawy myśli i działania: społeczna teoria poznawcza podczas gdy behawiorizm stał się siłą psychologiczną w Ameryce poprzez artykuł Johna Watsona z 1913 roku Psychologia, jak postrzega to behawiorysta.

Słynne eksperymenty

Eksperymenty Bobo Doll Alberta Bandury odegrały kluczową rolę w rozwoju jego społecznej teorii poznawczej. Eksperyment „Little Albert” Johna Watsona i eksperymenty Pavlova na psach i eksperymentach Skinnera na szczurach i gołębie przyczyniły się bardzo do behawioryzmu.

Teoria poznawcza społeczna kontra behawioryzm

Streszczenie

• Społeczna teoria poznawcza i behawioronizm to dwie psychologiczne perspektywy, które koncentrują się na obserwowalnym zachowaniu i próbują wyjaśnić, w jaki sposób ludzie nabywają i uczą się zachowania. Obie perspektywy są dość niedawne w literaturze psychologicznej pojawiającej się i rozwijającej dopiero w ostatnim stuleciu.
• Albert Bandura zaproponował społeczną teorię poznawczą i stwierdza, że ​​ludzie nabywają nowe zachowania poprzez obserwację i że uczenie się odbywa się poprzez interakcję czynników osobistych, behawioralnych i środowiskowych.
• Wpłynęły na behawionizm dzieła Johna Watsona, Ivana Pavlova i B.F. Skinner. Behawionizm jako całość jest podejściem psychologicznym, które ma na celu rozwinięcie psychologii w nauk przyrodniczych poprzez skupienie się wyłącznie na zachowaniu, które można bezpośrednio obserwować, mierzyć i kontrolować. Jako teoria uczenia się behawiorizmu utrzymuje, że całe zachowanie jest funkcją odpowiedzi na bodźce i że uczenie się odbywa się poprzez czynniki środowiskowe zwane warunkowaniem.