Różnica między satyrem a sarkazmem

Satyra i sarkazm to dwie broń retorycznych ataków, używana od czasów starożytnych. W tym artykule zbadamy, jakie są różnice między nimi.

Definicje

Pixabay

Satyra jest formą wyrażeń mających na celu krytykę niektórych wydarzeń i sytuacji. Wykorzystuje różne środki, aby osiągnąć swoje cele. W zależności od formy sztuki, w której wyrażana jest satyra, może używać przesady, kpiny, parodii, śmiesznych zestawień i, koniecznie sporo humoru.

Satyra jest uważana za gatunek literatury, ponieważ ta forma sztuki jest najwygodniejsza dla opisów satyrycznych. Termin „powieść satyryczna” służy do opisania pism, które wykorzystują satyrę na całej długości książki.

Wśród słynnych pisarzy satyrycznych są angielscy autorzy Johnathan Swift („A skromna propozycja”), Oscar Wilde („The Soul of Man Under Socialism”), rosyjski autor Michaila Saltykov-Schedrin („The Story of One City”), starożytny autor rzymski Petronius („The Satyricon”) i francuski filozof Voltaire.

Amerykańscy pisarze Kurt Vonnegut („Slaughterhouse-Five lub The Children's Crusade”) i Joseph Heller („Catch-22”) również przyczynili się do gatunku satyrycznego.

Pixabay

Sarkazm jest retorycznym urządzeniem, którego celem jest zniesienie odbiornika. Sarkazm jest skutecznie stosowany tylko w przypadku, gdy zapewniono konieczne kontekst, który jest rozumiany zarówno przez mówcę, jak i odbiorcę sarkazmu. Obserwator może nie zrozumieć, ponieważ może brakować szczegółów. Uzupełniające urządzenia są wymagane do prawidłowego przekazania sarkazmu; Zazwyczaj odróżnia się zmianą tonu głosowego i intonacji, naśladowania i gestów; Razem, gdy jest dostarczany w przystający sposób, sprawia, że ​​sarkastyczna uwaga jest silna i wydajna.

Jest to jedno z najstarszych znanych urządzeń werbalnych, pochodzące ze starożytnej Grecji, ale obecne w każdym kontekście kulturowym przez glob.

Satyra kontra sarkazm

Jaka jest różnica między satyrą a sarkazmem?

Satyra jest używana jako urządzenie krytyki - jeśli satyryczny pisarz chwali to wydarzenie, może dać je w kontekście, który ujawniłby to wydarzenie w taki sposób, że jest oczywiste, że pochwała była kpiną. Z drugiej strony sarkazm jest bardziej bezpośrednią zniewagą; nie krytykuje, po prostu atakuje.

Satyra zwykle sugeruje pewne wysiłki intelektualne ze strony mówcy lub pisarza, który ogólnie ma poczucie humoru wykorzystywanego w zręczny sposób budowania satyrycznych opisów. Z drugiej strony sarkazm obejmuje raczej źle rozważane urządzenia. Nie wymaga żadnego specjalnego talentu, aby skutecznie opisywać rzeczy.

Satyra jest globalna. Obserwuje rzeczy na dużą skalę. Krytykuje rany społeczeństwa, niesprawiedliwości, przestępczości itp. Ostatecznie ujawnia, że ​​coś jest nie tak. Z drugiej strony sarkazm nigdy nie jest globalny, jest ostrym narzędziem do wyrażania krytyki, ale zwykle jest skuteczne tylko po skierowaniu na konkretną osobę lub sytuację. Jego konsekwencje można łatwo zapomnieć.

Satyra jest jedną z najstarszych gatunków w wielu sztukach. Być może poziom satyrycznych pism w starożytnym Rzymie i starożytnej Grecji są niezrównane, kiedy witriolowa satyra Platona i Plautus, Petronius i Mark Anthony nie znali żadnych limitów i była przywilejem wysokiej zawartości intelektualistów intelektualistów. Z drugiej strony sarkazm, gdy jest używany w literaturze i przemówieniach, jest jedynie urządzeniem retorycznym.

Satyra jest potężna w swojej krytyce, ale nie szkodzi nikogo do tego stopnia, że ​​w rezultacie jest wyobcowany od głośnika. Przeciwnie, często ujawnia nieporozumienia i fałszywe przekonania, które cele satyry mogą uznać, a nawet być wdzięczne komuś, kto je ujawnił. Z drugiej strony sarkazm to tylko kpiąca forma zniewagi. Po wyrażaniu i otrzymaniu, wyobcuje nadawcy i odbiorcę, często na zawsze. Sarkazm jest związany z zastraszaniem; Jest to powszechne między małżeństwami, gdy coś pójdzie nie tak.

Wykres porównania