Różnica między mnogością a większością

Liczba mnogości kontra większość

Po tym, jak wszystkie głosy zostaną oddane w dniu wyborów, następnym krokiem w celu ustalenia zwycięzcy konkretnego wyścigu kandydata jest sprawdzenie, jaki odsetek elektoratu głosował na określoną osobę. Wyniki mogą albo wytworzyć kandydata, który wygrał według wielu. Aby lepiej zrozumieć głosowanie, ważne jest, aby zrozumieć rozróżnienie między tymi dwoma terminami.

Różnica między większością a mnogością jest po prostu kwestią procentu. Większość osiąga się, gdy ponad połowa elektoratu - 50.1% lub więcej - głosuj na kandydata. W większości sytuacji głosowych większość gwarantuje scenariusz „zwycięzca weź wszystkie” dla kandydatów politycznych.

Jednak w większości otwartych wyborów - w których wielu kandydatów rywalizuje o ten sam post - jedynym prawdziwym sposobem wygrania wyborów jest mnogość. Wiele osiąga się, gdy kandydat o najwyższym odsetku - nawet jeśli poniżej 50.1% próg - wygrywa wybory. Gdy więcej kandydatów wrzuca czapki na ring do rozważenia, statystyczne prawdopodobieństwo osiągnięcia większości jest zmniejszone. Na przykład udawajmy, że trzech kandydatów pobiegło na stanowisko polityczne. Pierwszy kandydat otrzymuje 40% głosów, drugi 35% i trzeci 25%. W większości odpowiednich warunków politycznych pierwszy kandydat byłby uważany za zwycięzcę przez wiele.

W niektórych przypadkach absolutna większość jest niezbędna do zwycięstwa, a mnóstwo jest tylko pierwszym krokiem do wygrania. Wracając do poprzedniego scenariusza, pierwsi i drugi kandydaci - którzy otrzymali odpowiednio 40 i 35 procent głosów - zostali wybrani do rywalizacji w dwuokundowym systemie głosowania; Trzeci kandydat nie awansowałby do następnej rundy. Pierwsi dwaj kandydaci zmierzyliby się, aby zobaczyć, kto wówczas osiągnie rzeczywistą większość. Ta praktyka jest powszechna we Francji, Chile, Ekwadorze, Brazylii, Afganistanie i kilku innych narodach.

W innych przypadkach mnogość może być wykorzystana jako ostateczny arbiter władzy. Na przykład w proporcjonalnych modelach reprezentacji liczba głosów, które otrzyma konkretna partia polityczna. Wielka Brytania jest wielkim nowoczesnym przykładem tej praktyki. W przeciwieństwie do „zwycięzcy bierze całą sytuację” (jak w Stanach Zjednoczonych), Wielka Brytania pozwala stronom mniejszościowym, które nie otrzymują najwyższej liczby głosów, nadal posiadają zmniejszoną siłę głosu w porównaniu z Partią Wiktorii. Na przykład, jeśli strona otrzyma 10% głosów, będzie w stanie utrzymać 10% miejsc w parlamencie. W ten sposób, jeśli głosowanie jest nadal stosunkowo blisko, władza nie jest całkowicie odizolowana w rękach jednej konkretnej strony.

Różnica między mnogością a większością jest kwestią niewielkich stopni. Jednak podczas studiowania polityki porównawczej, w której można zestawić praktyki głosowania jednego narodu przeciwko innej osoby, ta niewielka różnica może przynieść drastycznie różne wyniki.