Różnica między arsenem organicznym i nieorganicznym

Arsen jest elementem chemicznym, z grupy VA stolika okresowego. Jego właściwości fizyczne i chemiczne pośrednie między niemetalami i metalem, więc są one klasyfikowane jako metaloid. Jego względna masa atomowa wynosi 74.92. Arsen może istnieć w różnych stanach utleniania: -3, 0, +3 i +5. Występuje w postaci trzech form alotropowych: żółty, czarny i szary.

Arsen występuje w różnych formach organicznych i nieorganicznych, które wchodzą do środowiska z naturalnych źródeł i działalności człowieka. Woda, gleby i wiele żywych organizmów zawiera arsen w niskich stężeniach. Minimalna ilość arsenu jest korzystna dla organizmów wielokomórkowych. Codzienne spożycie powyżej wymaganej dawki powoduje przewlekłe zatrucie arsenu, co może prowadzić do Alzheimera, cukrzycy, raka itp. Zatruwanie arsenu ma tak zwany efekt „balsamowania” i może zachować zwłoki od rozkładu przez lata.

Arsen jest znany jako element toksyczny, ale jego toksyczność zależy od postaci molekularnej i stanu utleniania, przy czym organiczny arsen jest mniej toksyczny.

Co to jest arsen ekologiczny?

Arsen, występujący u roślin i zwierząt w ramach substancji organicznych jest znany jako organiczny arsen.

Wspólne organiczne związki arsenowe obejmują:

• Kwas arsanilowy;
• Arsenobetaine;
• Kwas kakodylowy;
• Kwas metylarsonowy itp.

Głównym źródłem spożycia arsenu dla ludzi są owoce morza. Wiadomo, że skorupiaki, skorupiaki i wodorosty mają naturalnie wysokie organiczne poziomy arsenu.

Toksyczność organicznego arsenu jest niska. U myszy nie obserwuje się oznak toksyczności po doustnej dawce 10 g/kg arsenobetainy. U ludzi organiczny arsen jest wchłaniany z układu trawiennego i wydalany w ciągu kilku dni z nieistotnymi zmianami w strukturze chemicznej związków i bez szkody dla organizmu.

Co to jest nieorganiczny arsen?

Arsen występuje w naturze głównie w substancjach nieorganicznych, zawierających tlen, chlor i siarkę.

Typowe nieorganiczne związki arsenowe obejmują:

• Kwas arsenowy;
• TRIOROSTENEK Arsenowy;
• Trichlorek arsenowy;
• Pentlenek arsenu;
• Arsenian wapnia;
• Ołów arsenat;
• Arsenit sodu itp.

Nieorganiczny arsen występuje w wodzie, glebie i niektórych pokarmach naziemnych, takich jak ryż. Oszacowano, że w różnych częściach świata między 25 a 100% arsenu w żywności naziemnej jest nieorganiczna.

Toksyczność nieorganicznego arsenu jest wysoka. W przypadku trójtlenku arsenu LD50 (50% śmiertelna dawka) u szczurów wynosi 20 mg/kg.

Nieorganiczny arsen jest bardzo toksyczny dla ludzi. Może powodować raka płuc, skóry, pęcherza, wątroby, nerek itp., może uszkodzić żołądek, jelita, nerwy, skórę i inne tkanki. Bezpośredni kontakt skóry może uszkodzić skórę i spowodować obrzęk i zaczerwienienie. Niski poziom ekspozycji może spowodować:

• Nieprawidłowy rytm serca;
• Uszkodzenie naczyń krwionośnych;
• Zmniejszona produkcja czerwonych i białych krwinek;
• Nudności, wymioty i biegunka;
• „Piny i igły” w stopach i rękach.

Różnica między arsenem organicznym i nieorganicznym

Definicja

Organiczny arsen: Arsen, występujący u roślin i zwierząt w ramach substancji organicznych jest znany jako organiczny arsen.

Nieorganiczny arsen: Arsen, występujący w naturze w substancjach nieorganicznych, jest znany jako nieorganiczny arsen.

Przykłady

Organiczny arsen: Wspólne organiczne związki arsenowe obejmują kwas arsanilowy, arsenobetainę, kwas kakodylowy, kwas metylarsonowy itp.

Nieorganiczny arsen: Typowe nieorganiczne związki arsenowe obejmują kwas arsenowy, trójtlenek arsenowy, trichlorek arsenowy, pentlenek arsenowy, arsenian wapnia, arsenian ołowiu, arsenit sodu itp.

Występowanie

Organiczny arsen: Głównym źródłem spożycia arsenu dla ludzi są owoce morza. Wiadomo, że skorupiaki, skorupiaki i wodorosty mają naturalnie wysokie organiczne poziomy arsenu.

Nieorganiczny arsen: Nieorganiczny arsen występuje w wodzie, glebie i niektórych pokarmach naziemnych, takich jak ryż. Od 25 do 100% arsenu w żywności naziemnej jest nieorganiczna.

Toksyczność

Organiczny arsen: Toksyczność organicznego arsenu jest niska. U myszy nie obserwuje się oznak toksyczności po doustnej dawce 10 g/kg arsenobetainy. U ludzi arsen organiczny jest wydalany w ciągu kilku dni bez szkody dla organizmu.

Nieorganiczny arsen: Toksyczność nieorganicznego arsenu jest wysoka. W przypadku trójtlenku arsenu LD50 u szczurów wynosi 20 mg/kg.

Niekorzystne skutki

Organiczny arsen: Toksyczność organicznego arsenu jest niska i nie powoduje działań niepożądanych.

Nieorganiczny arsen: NieorganicznyArsen może powodować raka płuc, skóry, pęcherza, wątroby, nerki, uszkodzenia żołądka, jelita, nerwów, skóry itp. Większe dawki mogą być śmiertelne.

Organiczne kontra. Nieorganiczny arsen: wykres porównawczy

Streszczenie:

• Arsen jest metaloidem z grupy VA w tabeli okresowej.
• Woda, gleby i wiele żywych organizmów zawiera arsen w niskich stężeniach.
• Arsen, występujący u roślin i zwierząt w ramach substancji organicznych jest znany jako organiczny arsen.
• Arsen, występujący w naturze w substancjach nieorganicznych, jest znany jako organiczny arsen.
• Wspólne organiczne związki arsenowe obejmują kwas arsanilowy, arsenobetainę, kwas kakodylowy, kwas metylarsonowy itp. Typowe nieorganiczne związki arsenowe obejmują kwas arsenowy, trójtlenek arsenowy, trichlorek arsenowy, pentlenek arsenowy, arsenian wapnia, arsenian ołowiu, arsenit sodu itp.
• Głównym źródłem spożycia arsenu dla ludzi są owoce morza. Wiadomo, że skorupiaki, skorupiaki i wodorosty mają naturalnie wysokie organiczne poziomy arsenu. Nieorganiczny arsen występuje w wodzie, glebie i niektórych pokarmach naziemnych.
• Arsen jest znany jako element toksyczny, ale jego toksyczność zależy od postaci molekularnej i stanu utleniania, przy czym organiczny arsen jest mniej toksyczny.
• Toksyczność organicznego arsenu jest niska. U myszy nie obserwuje się oznak toksyczności po doustnej dawce 10 g/kg arsenobetainy. U ludzi arsen organiczny jest wydalany w ciągu kilku dni bez szkody dla organizmu. Toksyczność nieorganicznego arsenu jest wysoka. W przypadku trójtlenku arsenu LD50 u szczurów wynosi 20 mg/kg.
• Organiczny arsen jest niski i nie powoduje działań niepożądanych. Nieorganiczny arsen może powodować raka płuc, skóry, pęcherza, wątroby, nerki, uszkodzenia żołądka, jelit, nerwów, skóry itp. Większe dawki mogą być śmiertelne.