Różnica między monizmem a dualizmem

Różnica między monizmem a dualizmem

Wstęp

Terminy „Monizm” i „Dualizm” są pojęciami filozoficznymi. Dyskurs Sanatana Dharma, Dominująca filozofia indyjska, obraca się wokół tych koncepcji, jeśli chodzi o opisanie Boga, wszechświata, żywych istot i ich połączeń. W zachodniej filozofii monizm jest omawiany w kontekście ateizmu, gdzie nie ma Boga, tylko nadprzyrodzonego stwórcy wszystkich rzeczy. W kontekście naturalizmu monizm akceptuje tylko te rzeczy jako rzeczywiste, które można wyjaśnić naukowo; Wiara w Boga jest uważana za ludzką konstrukcję jak miłość, nienawiść itp. Monizm stwierdza, że ​​wszystkie istniejące rzeczy we wszechświecie są tworzone z samotnej rzeczywistości i są one zmniejszone do tej rzeczywistości. W związku z tym podstawowym charakterem wszechświata jest jedność. Z drugiej strony dualizm opowiada się za istnieniem dwóch wzajemnie nieredukowalnych substancji. Terminy Monizm i dualizm są również istotne w kontekście prawa międzynarodowego. Ten artykuł rzuca światło na niektóre z ważnych różnic między dwoma pojęciami.

Samego siebie

Monistyczna filozofia utrzymuje, że nie ma różnicy między sobą a najwyższym twórcą. Tylko ignorancja stwarza wrażenie, że są one różne, a jednym z ważnych celów filozofii monistycznej jest usunięcie tej ignorancji. Dualist uważają, że indywidualna jaźń i najwyższy twórca są różne.

Jedność najwyższej duszy

Monizm opowiada się za tym, że wszystkie żywe istoty powstają z jednej najwyższej duszy; I jako takie, wszystkie dusze ostatecznie jednoczą się z najwyższą duszą. Ta najwyższa dusza składa się z czasu, materii i ducha. Reinkarnacja jest częścią takiego procesu, w którym dusze są oczyszczone przed zjednoczeniem się z najwyższą duszą. Wszystkie rzeczy widoczne i niewidoczne są przejawami tej najwyższej duszy. Idea dualizmu stoi na przeciwnym biegunie monizmu. W monizmie istnieje jedna najwyższa moc lub dusza i wyraźnie różni się od dusz żywych istot. Najwyższa dusza jest wszechmocna, podczas gdy wszystkie żywe istoty są bezsilne przed najwyższą duszą. Monistów nie wierzą, że wszystkie żywe istoty powstają z najwyższej duszy i ostatecznie zjednoczyłyby się z Najwyższą Duszą.

Moc indywidualnych dusz

Monizm uważa, że ​​poszczególne dusze są tak boskie i potężne jak najwyższa dusza, a służenie indywidualnej duszy jest tak dobre, jak służenie Najwyższej Duszy. Dualizm odmawia zaakceptowania mocność poszczególnych dusz. Dualistowie uważają, że najwyższa dusza jest znacznie bardziej boska i potężna niż indywidualne dusze, a służenie poszczególnym duszom nie oznacza służenia Najwyższej Duszy.

Rzeczywistość

Monizm opowiada się za tym, że wszystko we wszechświecie jest iluzją lub Maya, Ponieważ nic nie jest prawdą niż najwyższa dusza. Zgodnie z tą koncepcją wszystko, co jest skończone, czasowe i należy wyjaśnić atrybutami, jest nierealne. Duch jest bez atrybutów, a zatem prawdziwy. Ta iluzja wiąże ludzi z światowym szczęściem i smutkami. Z drugiej strony dualizm postuluje, że wszechświat i wszystkie te wydarzenia we wszechświecie są prawdziwe, a nie złudzenie.

Stworzenie poszczególnych dusz

Monizm stwierdza, że ​​wszystkie indywidualne dusze powstają z najwyższej duszy (Brahman) i ostatecznie łączą się z najwyższą duszą po śmierci poszczególnych istot. Dualizm nie wierzy jednak, że wszystkie indywidualne dusze są tworzone z najwyższej duszy, ale są zależne od najwyższej duszy dla ich istnienia. Filozofia dualizmu dzieli rzeczywistość na trzy części: czującą istotę, nieustanną istotę i Bóg lub Najwyższy Stwórca. Niektóre z tych bytów są wieczne, podczas gdy inne są czasowe, ale wszystkie są prawdziwe.

Prawo międzynarodowe

W kontekście prawa międzynarodowego monizm postuluje, że prawo wewnętrzne i prawo międzynarodowe powinny być uważane za zunifikowany system prawny. Niektóre stany akceptują ujednolicony system prawny, ale rozróżniają traktaty międzynarodowe i inne przepisy międzynarodowe. Takie stany są częściowo monistów i częściowo dualistycznych. W stanie czysto monistycznym przepisy międzynarodowe nie muszą być przekładane na prawa krajowe. Przez ratyfikację prawa międzynarodowego prawo jest automatycznie włączone do wewnętrznego systemu prawnego państwa. Takie prawo międzynarodowe może być stosowane przez sędziego krajowego, a obywatele kraju mogą również powołać się na takie prawo. Zgodnie z dualizmem dokonuje się rozróżnienia między prawem krajowym a prawem międzynarodowym. W przypadku takich krajów prawo międzynarodowe nie włącza się automatycznie w prawo krajowe; Raczej należy go przełożyć na prawo krajowe. W stanie dualistycznym sędzia krajowy nie może zastosować prawa międzynarodowego, ani obywatele nie mogą go powołać, chyba że zostanie ono przełożone na prawo krajowe.

Streszczenie

1. Monistów uważają, że indywidualna jaźń nie różni się od najwyższej duszy; Dualist uważają, że są one różne.
2. Monists uważają, że najwyższa dusza i indywidualne dusze są takie same, a poszczególne dusze są ostatecznie zjednoczone z najwyższą duszą; Dualisty nie subskrybują tego widoku.
3. Monistów uważają, że poszczególne dusze są równie boskie i potężne jak najwyższa dusza; Dualist wierzą, że poszczególne dusze są bezsilne przed najwyższą duszą.
4. Monistów wierzą we wszystko we wszechświecie, z wyjątkiem najwyższego twórcy jest złudzenie; Dualistowie wierzą, że wszystko we wszechświecie jest prawdziwe i nie ma iluzji.
5. Monistów wierzą, że każda dusza jest stworzona z najwyższej duszy; Dualist uważają, że poszczególne dusze są tworzone przez pewną nadprzyrodzoną moc inną niż najwyższa dusza.
6. W kontekście systemu prawnego monistów postuluje zunifikowany wewnętrzny i międzynarodowy system prawny; Dualisty wolą rozróżnienie między wewnętrznymi i międzynarodowymi systemami prawnymi.