Różnica między łagodzeniem a ograniczeniem

Obecny kryzys Covid-19 przyniósł nawet najpotężniejsze narody na kolana, wywołując światową panikę i zmuszając narody do podjęcia odważnych środków politycznych. System, na który bardzo wpływa ta pandemia, to systemy opieki zdrowotnej. Tak więc, aby zmniejszyć rozprzestrzenianie się nowego wirusa i zmniejszyć obciążenie systemu opieki zdrowotnej, niektóre zapobiegawcze lub można powiedzieć, że podjęto środki łagodzące, takie jak dystans społeczny, zamknięcie szkół i inne instytucje edukacyjne, ograniczenia podróży i ograniczenia podróży i ograniczenia podróży i Wkrótce. Zatem łagodzenie, w kategoriach epidemiologicznych, polega na wprowadzeniu pewnych środków zapobiegawczych w celu spowolnienia rozprzestrzeniania się wirusa. Zatrzymanie jest terminem samorozprawie, co oznacza zawieranie czegoś szkodliwego w granicach lub po obecnej pandemii, jest w stosunku do terminu zablokowanie w celu złagodzenia dalszego rozprzestrzeniania się wirusa.

Co to jest łagodzenie?

Łagodzenie oznacza zmniejszenie intensywności lub nasilenia czegoś szkodliwego lub nieprzyjemnego, takiego jak choroba, ból lub bardziej ekstremalne okoliczności, takie jak trwający kryzys Covid-19. Jest to akt zmniejszania straty jako bezpośredniego wyniku niepożądanego zdarzenia. Jest to trwałe działanie lub zestaw środków zapobiegawczych podjętych w celu zmniejszenia lub wyeliminowania ryzyka dla osób i mienia. Łagodzenie jest jedną z czterech strategii zarządzania kryzysowego opisanego w krajowych ramach odpowiedzi, pozostałe są gotowość, reakcja i odzyskiwanie. Środki podjęte w zakresie łagodzenia określają bezpieczeństwo dotkniętego regionu w obliczu nieprzewidzianych zdarzeń. Aby umieścić w kontekście obecnej pandemii Covid-19, podjęto różne środki łagodzące w celu złagodzenia rozprzestrzeniania się zakaźnego wirusa, takich jak ograniczenia podróży, normy dystansowe społeczne, zakaz masowego gromadzenia, noszenie masek i tak dalej.

Co to jest ograniczenie?

Zatrzymanie zostało pierwotnie opracowane jako strategia zarządzania kryzysowego dla branż jądrowych, ale jest obecnie stosowana w różnych branżach, takich jak branże przetwórcze biologiczne, produkcja sterylnych produktów. Są to jednak obszary specjalne, które wymagają określonego podejścia lub specjalistycznych funkcji projektowych. W kategoriach epidemiologicznych powstrzymanie jest skuteczną miarą responsywną, a następnie sekwencją interwencji zwykle wprowadzanych na wczesnym etapie przenoszenia choroby zakaźnej. Następnie następują miary kontroli i łagodzenia w następstwie transmisji społeczności lub szybkie rozprzestrzenianie się choroby. Nowe choroby, takie jak nowo odkryta nowa choroba Coronawirus lub COVID-19, wymagają nowych interwencji i nowych środków wymiajowych, a ponieważ wydają się rzadko i rozprzestrzeniają się szybko, wymagają ciągłego monitorowania i proaktywnej oceny ryzyka. Tak więc kluczowym czynnikiem szybkiego wdrażania miar ograniczania jest wczesne wykrywanie.

Różnica między łagodzeniem a ograniczeniem

Oznaczający

- Zarówno łagodzenie, jak i powstrzymanie są skutecznymi strategiami zarządzania kryzysowego, które mają na celu zmniejszenie straty z niepożądanego zdarzenia. Zatrzymanie jest terminem samozaplanowującym, co oznacza zawieranie czegoś szkodliwego w granicach, podczas gdy łagodzenie jest trwałym działaniem lub zestawem środków zapobiegawczych podjętych w celu zmniejszenia lub wyeliminowania ryzyka dla ludzi i mienia po nieprzewidzianym zdarzeniu.

Epidemiologia

- W kategoriach epidemiologicznych powstrzymanie jest skuteczną strategią responsywną, a następnie sekwencją miar zwykle wprowadzanych na wczesnym etapie przenoszenia choroby zakaźnej. Z drugiej strony łagodzenie jest wprowadzenie pewnych środków zapobiegawczych w celu spowolnienia rozprzestrzeniania się wirusa. Wczesne wykrywanie jest kluczem do zmniejszenia rozprzestrzeniania się każdej choroby zakaźnej lub wirusa. Na przykład obecna pandemia Covid-19 zmusiła narody do podjęcia skutecznych środków łagodzących w celu zatrzymania i zawierania szybkiej eskalacji nowego koronawirusa.

Cel

- Celem każdej strategii łagodzenia jest przestrzeganie określonych wytycznych przy użyciu kombinacji kilku miar lub strategii łagodzenia. Pierwszym celem jest zmiana natury zagrożenia, która obejmuje wysiłki na rzecz powstrzymania rozprzestrzeniania się, a po drugie, wysiłki wymagałyby minimalizacji lub zawierania podatności na szkodę na szkody. Wreszcie można wprowadzić środki łagodzące w celu zmniejszenia narażenia zagrożenia, które może obejmować ograniczenia regulacyjne na dotkniętych obszarach. Celem strategii ograniczenia jest zakup trochę czasu na opóźnienie rozprzestrzeniania się zagrożenia. Idea powstrzymania polega na stłumieniu wybuchu tak długo, jak to możliwe.

Środki

- Kluczowym czynnikiem szybkiego wdrażania miar ograniczania jest wczesne wykrywanie i w tym celu wymaga stałego monitorowania i proaktywnej oceny ryzyka. Ponieważ zazwyczaj przestrzegane jest na wczesnych etapach nieprzewidzianej epidemii, powstrzymanie jest gorącymi ostrymi miarami, ale mechanizmy radzenia sobie w celu opóźnienia rozprzestrzeniania się epidemii. Z drugiej strony łagodzenie zwykle pojawia się po powstrzymaniu i gdy katastrofa lub choroba wyprzedza środki ograniczające, narody przechodzą do strategii łagodzenia. Środki podjęte w zakresie łagodzenia określają bezpieczeństwo dotkniętego regionu w obliczu nieprzewidzianych zdarzeń.

Łagodzenie vs. Zatrzymanie: wykres porównawczy

Podsumowanie łagodzenia vs. Ograniczenie

Podczas gdy wszystkie etapy zarządzania kryzysowego są bardzo ważne, łagodzenie i powstrzymanie odgrywają szczególnie fundamentalną rolę w sytuacjach kryzysowych. Jak na ironię, łagodzenie jest najmniej widocznym aspektem skutecznej strategii zarządzania katastrofami, mimo że jest najważniejszą strategią ochrony społeczności przed niepożądanymi wydarzeniami lub katastrofami. Zatrzymanie jest kompleksową strategią reagowania na katastrofy, która jest tak samo istotna jak łagodzenie, ale powstrzymanie powinno rozpocząć się w momencie wykrycia pierwszego przypadku, niezależnie od charakteru wybuchu, który prawdopodobnie będzie nieznany.