Różnica między heparyną a warfaryną

Czym jest heparyna?

Heparyna jest bezpośrednim antykoagulantem. Należy do inhibitorów trombiny i jest głównym narzędziem do leczenia zakrzepozy tętniczej i żylnej o różnej etiologii.

Heparyna jest mieszaniną o wysokiej masie cząsteczkowej siarczanowanej mukopolisacharydów.

Najczęściej stosuje się podskórnie lub dożylnie. Po doustnym spożyciu jest nieaktywne i nie jest wchłaniane.

Ze względu na dużą cząsteczkę heparyna nie przekracza bariery łożyska i nie jest wydalana w mleku matki. Jest skuteczny i bezpieczny do stosowania podczas ciąży i laktacji.

Heparyna jest biotransformowana i usuwana w wątrobie i jest eliminowana z ciała przez nerki.

Heparyna jest stosowana do leczenia i profilaktyki:

• zakrzepica żył głębokich,
• Płucny zakrzepowo -zatorowy,
• Podczas interwencji chirurgicznych u pacjentów z ryzykiem,
• Ostry zawał mięśnia sercowego,
• Leczenie podtrzymujące po terapii fibrynolitycznej streptokinazą itp.

Jednym z poważnych skutków ubocznych heparyny jest rozwój trombocytopenii.

Podczas długoterminowej terapii heparyny można oczekiwać następujących skutków ubocznych:

•  krwawienie,
• wypadanie włosów i łysienie,
• osteoporoza i spontaniczne złamania,
• Reakcje nadwrażliwości występujące najczęściej z pokrzywką, gorączką, zaczerwienieniem.

Niskie dawki stanowią ryzyko aktywacji procesów zakrzepicy, podczas gdy przedawkowanie prawdopodobnie rozwinie krwotoki.

Co to jest warfaryna?

Warfaryna (4-hydroksycoumaryny) jest pośrednim antykoagulantem. Po doustnym spożyciu warfaryna jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego.

Warfaryna jest stosowana do leczenia i profilaktyki:

• zakrzepica żył głębokich,
• zatorowość płucna,
• choroba Valvular serca,
• fibrylacja przedsionków itp.

Warfaryna jest metabolizowana w wątrobie i ma długi okres półtrwania w osoczu, który predysponuje do kumulacji i rozwoju reakcji toksycznych.

Głównym działaniem warfaryny jest hamowanie w krzepnięciu krwi.

Należy do kategorii ryzyka X, co oznacza, że ​​ryzyko jego użycia znacznie przekracza oczekiwaną korzyść.

Wyrzuca mleko matki i przechodzi przez barierę łożyska.

Podczas stosowania tego przygotowania w ciąży rozwija się charakterystyczny dysmorfizm. Dotyczy to wielu narządów i układów, głównie ośrodkowy układ nerwowy, układ lokomotoryczny, układ sercowo -naczyniowy, oczy.

Efekt kliniczny występuje po 12 do 72 godzinach.

Główne wskazania do stosowania warfaryny to profilaktyka zakrzepicy żylnej i zakrzepowo -zatorowa. Jest również stosowany po zawale mięśnia sercowego, aby zapobiec nawrotowi stanu i po terapii heparynowej.

Podczas terapii wymagane jest okresowe monitorowanie niektórych parametrów ze względu na niewielką różnicę między maksymalną dawką terapeutyczną i minimalną toksyczną. Istnieje znaczne ryzyko przedawkowania i rozwoju zatrucia.

Niska dawka może powodować zakrzepicę, podczas gdy przedawkowanie powoduje krwotoki. Specyficznym antidotum i antagonistą warfaryny jest witamina K.

Podczas długoterminowej terapii warfaryny można oczekiwać następujących skutków ubocznych:

•  krwawienie,
• wypadanie włosów i łysienie,
• nudności, ból brzucha,
• Zmęczenie, ból głowy, zawroty głowy,
• Powikłania z układu oddechowego, tchawicy lub zwapnienia tchawicy (bardzo rzadkie),
• wysypka skórna, świąd, zapalenie skóry, zapalenie naczyń.

W przypadku przedłużonego spożycia przygotowanie jest hepatotoksyczne i prowadzi do upośledzenia funkcji wątroby.

Wpływ warfaryny jest wzmocniony przez cimetydynę, chloramfenikol, metronidazol, niektóre antybiotyki o szerokim spektrum. Zmniejszenie efektu jest spowodowane przez barbiturany, estrogeny, witaminę K, cholestiraminę.

Różnica między heparyną a warfaryną

1. Definicja heparyny i warfaryny

Heparyna: Heparyna jest bezpośrednim antykoagulantem. Jest to mieszanka o wysokiej masie cząsteczkowej siarczanowane mukopolisacharydy.

Warfaryna: Warfaryna jest pośrednim antykoagulantem. Jest to związek organiczny (4-hydroksycoumaryny).

2. Mechanizm działania heparyny i warfaryny

Heparyna: Zapobiega prawidłowej pracy fibryny i trombiny.

Warfaryna: Zapobiega prawidłowej pracy witaminy k.

3. Prędkość akcji w heparynach i warfarynach

Heparyna: Heparyna działa szybciej niż warfaryna. Zaleca się, gdy potrzebny jest natychmiastowy efekt.

Warfaryna: Warfaryna działa wolniej niż heparyna. Efekt kliniczny występuje po 12 do 72 godzinach. Jest to zalecane do terapii długoterminowej.

4. Forma heparyny i warfaryny

Heparyna: Heparyna jest podawana jako zastrzyk (podskórnie lub dożylnie). Po doustnym spożyciu jest nieaktywne i nie jest wchłaniane.

Warfaryna: Warfaryna jest używana w postaci tabletu. Po doustnym spożyciu warfaryna jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego.

5. Ciąża i karmienie piersią

Heparyna: Ze względu na dużą cząsteczkę heparyna nie przekracza bariery łożyska i nie jest wydalana w mleku matki, co czyni ją skuteczną i bezpieczną do stosowania podczas ciąży i podczas laktacji.

Warfaryna: Warfaryna wnika w mleko matki i przechodzi przez barierę łożyska. Zastosowanie tego przygotowania podczas ciąży prowadzi do rozwoju charakterystycznego dysmorfizmu.

Tabela porównawcza dla heparyny vs. Warfaryna

Podsumowanie różnicy między heparyną a warfaryną

• Heparyna i warfaryna są stosowane jako antykoagulanty, aby zmniejszyć rozwój zakrzepów krwi.
• Heparyna jest bezpośrednim antykoagulantem. Jest to mieszanka o wysokiej masie cząsteczkowej siarczanowane mukopolisacharydy.
• Warfaryna jest pośrednim antykoagulantem. Jest to związek organiczny (4-hydroksycoumaryny).
• Niska dawka obu antykoagulantów może powodować zakrzepicę, podczas gdy przedawkowanie powoduje krwotoki.
• Heparyna zapobiega prawidłowej pracy fibryny i trombiny, podczas gdy warfaryna zapobiega prawidłowej pracy witaminy K.
• Heparyna działa szybko i jest zalecana, gdy potrzebny jest natychmiastowy efekt. Efekt kliniczny warfaryny występuje po 12 do 72 godzinach. Jest to zalecane do terapii długoterminowej.
• Heparyna jest podawana jako zastrzyk, podczas gdy warfaryna jest używana w postaci tabletki.
• Ze względu na dużą cząsteczkę heparyna nie przekracza bariery łożyska i nie jest wydalana w mleku matki, co czyni ją skuteczną i bezpieczną do stosowania podczas ciąży i podczas laktacji.Warfaryna wnika do mleka matki i przechodzi przez barierę łożyska, powodując charakterystyczny dysmorfizm.