Różnica między bodźcem fiskalnym a bodźcem pieniężnym

Obawy po kryzysie finansowym nie są niczym nowym. Kiedy rynek finansowy spadnie, ma to znaczący wpływ na gospodarkę. W czasach kryzysów gospodarczych działalność instytucji finansowych była często przekształcana - na przykład panika z 1907 r na początku lat 30. XX wieku. Spowolnienie gospodarcze jest definiowane jako okresy, które pociągają za sobą ujemne tempo wzrostu lub gdy odchylenie standardowe spadają poniżej zera. W okresach spowolnienia gospodarczego rząd i bank centralny mogą spróbować wyskoczyć gospodarkę za pomocą dwóch głównych narzędzi do ich dyspozycji - bodźca fiskalnego i bodźca pieniężnego.

Co to jest bodziec fiskalny?

Bodźca fiskalna to uzasadnione narzędzie używane przez rząd do radzenia sobie z niepowodzeniami w wynikach ekonomicznych. Gospodarka nie zawsze działa na swój potencjał. Kiedy faktyczna produkcja spadnie poniżej potencjału, pojawia się pewna sytuacja, którą ekonomiści nazywają lukę recesjonariusza. Fabryki wychodzą z biznesu, a pracownicy bezrobotni. Czasami faktyczna wydajność na krótko wzrasta powyżej jej potencjału. To właśnie ekonomiści nazywają luką inflacyjną. Pracownicy pracują z czasem, a bezrobocie jest nieuniknione, co nie jest zrównoważone. Implikacje życia nie są tak przewidywalne, jak się wydają. Aby poradzić sobie z takimi spowolnieniem, decydenci powinni interweniować w celu zmniejszenia inflacji. Jednym ze sposobów na to jest polityka fiskalna. Idea bodźca fiskalnego jest prosta; Kiedy gospodarka spadnie, rząd może wkroczyć, zmieniając wydatki rządowe lub podatki w celu ożywienia gospodarki. W krótkim okresie zwiększa produkcję i dochody, co z kolei zwiększa popyt na towary i usługi, ostatecznie zmniejszając obciążenie recesji i zwiększając wzrost.

Co to jest bodziec pieniężny?

Bodziec pieniężny jest zasadniczo sposobem, w jaki banki centralne zarządzają podażą pieniędzy w gospodarce kraju. Oznacza to, że rząd próbuje uregulować kwotę w krążeniu, zwiększając kwotę pieniędzy w gospodarce kraju i zmniejszając koszty dostępu do niego. Tak więc bank centralny tworzy pieniądze, ale tak naprawdę nie drukuje pieniędzy. Zwiększa ilość pieniędzy, które ma elektronicznie. Zazwyczaj można to osiągnąć za pomocą jednego z dwóch sposobów. Pierwszym sposobem jest obniżenie rynkowych stóp procentowych, co zachęci firmy do inwestowania, ponieważ pożyczanie staje się tańsze, co z kolei pomaga zwiększyć gospodarkę. Następną rzeczą jest podaż pieniądza; To, co mogą zrobić, to zwiększyć podaż pieniądza, po prostu wprowadzając do gospodarki dodatkowe pieniądze. Na przykład kupują obligacje od banków, które ostatecznie zwiększają ilość pieniędzy, które mają w gotówce, co sprawi, że pieniądze będą tańsze zachęcanie banków do pożyczania ich firmom i konsumentom.

Różnica między bodźcem fiskalnym a bodźcem pieniężnym

Kontrola

- Podczas gdy zarówno bodziec fiskalny, jak i bodźce pieniężne są miarami ożywienia upadku gospodarki w czasach spowolnienia gospodarczego, są to dwa różne narzędzia o różnych implikacjach i skutkach, ale prawdopodobnie ten sam wynik. Bodziec fiskalny to kontrolowany przez rząd środek, który obejmuje zmianę wydatków rządowych i poziomów opodatkowania w celu opanowania gospodarki. Z drugiej strony bodziec pieniężny jest kontrolowany przez władze banków centralnych, które starają się ukierunkować niską inflację i stały wzrost gospodarczy poprzez zwiększenie kwoty pieniędzy w gospodarce narodowej.

Model

- Model bodźca fiskalnego jest sposobem na dostosowanie poziomu wydatków rządu i stawek podatkowych, aby wpłynąć na gospodarkę. Rząd wykorzystuje pakiet bodźców fiskalnych, aby wpłynąć na ogólne wymagania i usługi poprzez ograniczenie podatków i zwiększenie wydatków, minimalizując obciążenie recesji i zwiększenie wzrostu gospodarczego. Bodziec pieniężny jest zasadniczo modelem politycznym używanym przez banki centralne do zarządzania dostawą pieniędzy. W Stanach Zjednoczonych Rezerwa Federalna odgrywa rolę banku centralnego. Podstawowym narzędziem bodźca pieniężnego są stopy procentowe.

Pracujący

- Bodźca fiskalna może być przeprowadzona przez rząd poprzez bezpośrednie wydatki. Zazwyczaj rząd zwiększa wydatki i proces zatrudniania w celu promowania zatrudnienia i wzrostu. To powoduje zastrzyk pieniędzy bezpośrednio do gospodarki narodu. Wydatki rosną, a firmy potrzebują siły roboczej, aby poradzić sobie z rosnącym popytem, ​​ostatecznie przyczyniając się do gospodarki. Bodziec pieniężny działa na jeden z dwóch sposobów. Pierwszym sposobem jest obniżenie rynkowych stóp procentowych, które zachęcą firmy do inwestowania, a następnym jest zwiększenie podaży pieniądza poprzez po prostu wprowadzenie dodatkowych środków pieniężnych do gospodarki.

Bodziec fiskalny vs. Bodziec pieniężny: wykres porównawczy

Podsumowanie bodźca fiskalnego i bodźca pieniężnego

Zarówno polityka bodźca fiskalnego, jak i monetarna. Wpływają na wynagrodzenie, zatrudnienie, inflację, stopy procentowe i kursy walut, ale ich implikacje polityczne są zasadniczo różne. W paradygmacie keynesowskim polityka pieniężna jest skutecznym narzędziem do stabilizacji makroekonomicznej, które ma na celu osiągnięcie wyższego wzrostu PKB i promowanie pełnego zatrudnienia. Bodziec fiskalny działa na dostosowanie poziomu wydatków rządu i stawek podatkowych, aby wpłynąć na gospodarkę. W krótkim okresie zwiększa produkcję i dochody, co z kolei zwiększa popyt na towary i usługi, ostatecznie zmniejszając ciężar recesji.