Różnica między reakcjami egzergonicznymi i endergonicznymi

Wiele reakcji chemicznych i biologicznych występuje w stale i poza nią ludzkie ciało. Niektóre z nich są spontaniczne, a niektóre nie są spontaniczne. Reakcje spontaniczne są nazywane reakcjami egzergonicznymi, podczas gdy reakcje nie spontaniczne są nazywane reakcjami endergonicznymi.

Reakcje endergoniczne

Istnieje wiele reakcji w naturze, które mogą wystąpić tylko wtedy, gdy dostarczana jest wystarczająca energia z otoczenia. Samodzielnie te reakcje nie mogą wystąpić, ponieważ wymagają one dużej ilości energii, aby złamać wiązania chemiczne. Energia zewnętrzna pomaga złamać te wiązania. Energia uwolniona w wyniku zerwania wiązań, a następnie reakcja trwa. Czasami energia uwalniana podczas łamania wiązań chemicznych jest zbyt mniej, aby utrzymać reakcję. W takich przypadkach energia zewnętrzna jest wymagana, aby reakcja trwała.  Takie reakcje są nazywane reakcjami endergonicznymi.

W termodynamice chemicznej reakcje te są również nazywane reakcjami niekorzystnymi lub niestosowanymi. Energia swoboda Gibbs jest dodatnia pod stałą temperaturą i ciśnieniem, co oznacza, że ​​więcej energii jest wchłaniane niż uwalniane.

Przykłady reakcji endergonicznych obejmują syntezę białek, pompę sodu i potasu na błonie komórkowej, przewodnictwo nerwowe i skurcz mięśni. Synteza białek jest reakcją anaboliczną, która wymaga małych cząsteczek aminokwasowych, aby połączyć się, aby utworzyć cząsteczkę białka. Obejmuje dużo energii do tworzenia wiązań peptydowych. Pompa potasu sodu na błonie komórkowej dotyczy pompowania jonów sodu i ruchem jonów potasowych przeciwko gradientowi stężenia, aby umożliwić depolaryzację komórek i przewodzenie nerwów. Ten ruch przeciwko gradientowi stężenia wymaga dużo energii, która pochodzi z rozkładu cząsteczki fosforanu adenozynowego (ATP). Podobnie skurcz mięśni może wystąpić tylko wtedy, gdy istniejące wiązania między włóknami aktyny i włókien miozyny (białka mięśniowe) zrywając nowe wiązania. Wymaga to również ogromnej ilości energii, która pochodzi z awarii ATP. Z tego powodu ATP jest znana jako uniwersalna cząsteczka energii. Fotosynteza w roślinach to kolejny przykład reakcji endergonicznej. Liść ma wodę i glukozę, ale nie może wytwarzać własnego jedzenia, chyba że dostanie światło słoneczne. Światło słoneczne jest w tym przypadku zewnętrznym źródłem energii.

Aby nastąpiła trwałe reakcja endotermiczna, produkty reakcja muszą zostać wyeliminowane poprzez późniejszą reakcję egzergoniczną, aby stężenie produktu pozostaje zawsze niskie. Innym przykładem jest topienie lodu, które wymaga utajonego ciepła, aby dotrzeć do temperatury topnienia. Proces osiągnięcia poziomu bariery energii aktywacji stanu przejściowego jest endergoniczny. Po osiągnięciu etapu przejścia reakcja może kontynuować produkcję bardziej stabilnych produktów.

Reakcje egzergoniczne

Reakcje te są nieodwracalne reakcje, które występują spontanicznie w naturze. Przez spontaniczne oznacza to gotowe lub chętne do wydarzenia z bardzo małymi bodźcami zewnętrznymi. Przykładem jest spalanie sodu po wystawieniu na tlenu obecne w atmosferze. Spalanie dziennika jest kolejnym przykładem reakcji egzergonicznych. Takie reakcje uwalniają więcej ciepła i są nazywane pozytywnymi reakcjami w dziedzinie chemicznej termodynamiki. Energia swobodna Gibbs jest ujemna pod stałą temperaturą i ciśnieniem, co oznacza, że ​​więcej energii jest uwalniane, a nie wchłaniane. To są nieodwracalne reakcje.

Oddychanie komórkowe jest klasycznym przykładem reakcji egzergonicznej. Około 3012 kJ energii jest uwalniane, gdy jedna cząsteczka glukozy jest przekształcana w dwutlenek węgla. Ta eneegy jest wykorzystywana przez organizmy do innych aktywności komórkowej. Wszystkie reakcje kataboliczne i.mi. Rozkład dużej cząsteczki na mniejsze cząsteczki jest reakcją egzergoniczną. Na przykład - rozkład węglowodanów, tłuszczu i białka uwalniał energię dla żywych organizmów do pracy.

Niektóre reakcje egzergoniczne nie występują spontanicznie i wymagają małego wkładu energii, aby rozpocząć reakcję. To wejście energii nazywa się energią aktywacyjną. Po spełnieniu zapotrzebowania na energię aktywacji przez źródło zewnętrzne reakcja przechodzi w celu rozbicia wiązań i tworzenia nowych wiązań i energii jest uwalniane w miarę reakcji. Powoduje to wzrost netto energii w otaczającym systemie i stratę netto energii z systemu reakcyjnego.

http: // teamtWow10.wikispy.com/moduł+5+recenzja

http: // bioServ.Fiu.edu/~ Walterm/Fallspring/Cell_Transport/Energy.HTM