Różnica między euchromatyną a heterochromatyną

Euchromatyna vs heterochromatyna

Nasze ciało składa się z miliardów komórek. Typowa komórka zawiera jądro, a jądro zawiera chromatynę. Według biochemików, operacyjną definicją chromatyny jest DNA, białko, kompleks RNA ekstrahowany z eukariotycznych lizowanych jądrów międzyfazowych. Według nich chromatyna jest produktem utworzonym z pakowanych specjalnych białek powszechnie znanych jako histony. Mówiąc prosto, chromatyna jest przede wszystkim połączeniem kwasu deoksyrybonukleinowego lub po prostu DNA i innych rodzajów białka. Chromatyna jest odpowiedzialna za pakowanie DNA w mniejsze objętości, aby mogły zmieścić się w komórce. Odpowiada również za wzmocnienie DNA do mitozy i mejozy. Chromatyna zapobiega również uszkodzeniu DNA i kontroluje ekspresję genów i replikację DNA.

Istnieją dwie odmiany chromatyny. Są euchromatyną i heterochromatyną. Te dwie formy wyróżniają się w sposób cytologiczny, radząc sobie z tym, jak intensywnie każda forma jest wybarwiona. Euchromatyna jest mniej intensywna niż heterochromatyna. To wskazuje tylko, że heterochromatyna ma mocniejsze opakowanie DNA. Aby dowiedzieć się więcej o różnicy między euchromatyną a heterochromatyną, ten artykuł zapewni krótki wygląd tych dwóch form chromatyny.

Lekko upakowany materiał nazywa się euchromatyny. Chociaż jest lekko zapakowany w postaci DNA, RNA i białka, jest zdecydowanie bogaty w stężenie genów i zwykle jest pod aktywną transkrypcją. Jeśli zamierzasz zbadać eukariotów i prokariotów, znajdziesz obecność euchromatyny. Heterochromatyna występuje tylko u eukariotów. Po zabarwieniu i obserwowaniu pod mikroskopem optycznym, euchromatyna przypomina pasma w kolorze światłem, podczas gdy heterochromatyna jest w ciemności.  Standardowa struktura euchromatyny jest rozwijana, wydłużona i tylko mniejsza wielkość mikrofibrylu 10 nanometru. Ta minutowa chromatyna funkcjonuje w transkrypcji DNA do produktów mRNA. Białka regulacyjne genów, w tym kompleksy polimerazy RNA, są w stanie wiązać się z sekwencją DNA z powodu rozwiniętej struktury euchromatyny. Gdy substancje te są już związane, rozpoczyna się proces transkrypcji. Działalność pomocy euchromatyny w przeżyciu komórek.

Z drugiej strony heterochromatyna jest ciasno zapakowaną postacią DNA. Powszechnie występuje na obszarach obwodowych jądra. Według niektórych badań prawdopodobnie istnieją dwa lub więcej stanów heterochromatyny. Nieaktywne sekwencje satelitarne są głównymi składnikami heterochromatyny. Heterochromatyna jest odpowiedzialna za regulację genów i ochronę integralności chromosomalnej. Role te są możliwe z powodu gęstego pakowania DNA. Gdy dwie komórki potomne są podzielone z samotnej komórki macierzystej, heterochromatyna jest zwykle dziedziczona, co oznacza, że ​​nowo sklonowana heterochromatyna zawiera te same regiony DNA, co powoduje dziedziczenie epigenetyczne. Może wystąpić występowanie represji materiałów transkrypcyjnych z powodu domen granicznych. To występowanie może prowadzić do rozwoju różnych poziomów ekspresji genów.

Poniższe podsumowanie zapewnia wyraźniejsze zrozumienie dwóch form chromatyny: euchromatyny i heterochromatyny.

Streszczenie:

1. Chromatyna stanowi jądro. Składa się z DNA i białka.

2. Chromatyna ma dwie postacie: euchromatyna i heterochromatyna.

3. Po zabarwieniu i obserwowanym pod mikroskopem optycznym, euchromatyny są jasnymi pasmami, podczas gdy heterochromatyny są ciemnymi pasmami.

4. Ciemniejsze zabarwienie wskazuje mocniejsze opakowanie DNA. Heterochromatyny mają zatem ściślejsze opakowanie DNA niż euchromatyny.

5. Heterochromatyny są zwarciowo zwiniętymi regionami, podczas gdy euchromatyny są luźno zwiniętymi regionami.

6. Euchromatyna zawiera mniej DNA, podczas gdy heterochromatyna zawiera więcej DNA.

7. Euchromatyna jest wczesna replikatywa, podczas gdy heterochromatyna jest późno replikatywa.

8. Euchromatyna występuje u eukariotów, komórki z jąderami i prokariotów, komórki bez jąder.

9. Heterochromatyna występuje tylko u eukariotów.

10. Funkcje euchromatyny i heterochromatyny to ekspresja genów, represja genów i transkrypcja DNA.