Różnica między bolszewikami a męskymi

Bolszewicy i mensheviks były dwiema głównymi frakcjami w rosyjskim ruchu socjalistycznym na początku 20^th wiek. W rosyjskim termin „bolszewicki” dosłownie oznacza „większość”, podczas gdy „Menshevik” oznacza „mniejszość” - chociaż w rzeczywistości Mensheviks często była większością większości. Pomimo wspólnego pochodzenia i podobnej orientacji politycznej, obie grupy oficjalnie podzielone 16 listopada 1903 r. Ze względu na rozbieżne opinie i rozbieżności między ich przywódcami.

Bolszewicy i mensheviks mieli wiele wspólnych cech i przekonań:

• Oboje dążyli do wyeliminowania systemu kapitalistycznego;
• Oboje chcieli obalić reżim carski; I
• Obaj byli częścią rosyjskiej społecznej Partii Pracy (RSDLP).

Jednak nie do pogodzenia nieporozumień między nimi doprowadziły do ​​ostatecznego podziału, który był poprzedzony kilkoma turbulentnymi konferencjami i konfrontacjami. Aby właściwie zrozumieć przyczyny podziału, musimy przeanalizować poszczególne cechy każdej grupy.

Bolszewicy[1]:

• Prowadzony przez Lenina;
• Nalegał na konieczność wysoce scentralizowanej partii politycznej utworzonej przez profesjonalnych rewolucjonistów;
• Członkowie radykalnej większości rosyjskiej partii socjalistycznej;
• Zastosowano wątpliwe metody uzyskiwania przychodów, w tym rozbój;
• Opowiadany za natychmiastowym zajęciem władzy proletariatu; I
• Wierzył, że Rosja może przejść bezpośrednio z monarchii do społeczeństwa komunistycznego.

Rzeczywiście, Lenin był mózgiem i niekwestionowanym przywódcą bolszewików. W 1902 roku napisał „co trzeba zrobić”: książka, w której wyraził swój pogląd na historię i swoje rewolucyjne ideały. Według Lenina polemiki i debata były bezużyteczne, a konieczne były silne działania w celu obalenia systemu carów; Jego krytyczne słowa były szczególnie skierowane przeciwko członkom ówczesnego środowiska politycznego, którzy wierzyli, że nie ma innego wyjścia, jak tylko czekać na historię „z góry określonego kursu”.

W „What to zostać zrobione”, Lenin [2]:

• Odrzucił terroryzm;
• Promował rewolucję;
• Zasugerował utworzenie najwyższego organu organizacyjnego za granicą i podporządkowanego komitetu z siedzibą w Rosji;
• Jako członkowie Najwyższego Ciała zaproponował Martov, Plekhanov i Vera Zasulich - wszyscy członkowie jego gazety redakcyjnej Iskra - i on sam; I
• Nalegał na konieczność stworzenia ściśle zorganizowanej partii.

Radykalne pomysły określone przez Lenina spowodowały niezwykle atrakcyjne dla wielu i udało się uzyskać wsparcie rosyjskich żołnierzy i pracowników miejskich. Jednak postawa i pomysły Lenina były głównymi przyczynami podziału między bolszewikami i menshevikami.

Mensheviks[3]:

Bardziej umiarkowana frakcja rosyjskiej partii socjalistycznej miała nieco inne ideały niż jej bolszewicki odpowiednik. Według Mensheviksa i ich przywódcy Martovowi zmiany społeczne musiały zostać osiągnięte dzięki współpracy z burżuazją i integracyjnym, stopniowym procesem.

Ponadto wierzyli, że:

• Nowa partia powinna być włączająca i otwarta dla wszystkich;
• Nowa partia powinna działać w istniejącym systemie;
• Zmiana musiała być stopniowa i prowadzić do ustanowienia demokracji parlamentarnej;
• Proletariat nie powinien dominować w rewolucji burżuazyjnej; I
• Towarzystwo socjalistyczne powinno być poprzedzone liberalnym systemem kapitalistycznym; Dlatego nie może być bezpośredniego przejścia od carówka do komunizmu.

Co więcej, Mensheviks nie zgodzili się z tendencjami dyktatorskimi Lenina ani z wątpliwymi metodami stosowanymi przez bolszewików w celu uzyskania przychodów. Nawet jeśli obie frakcje miały wspólny ostateczny cel obalenia systemu carów, nie zgodziły się na środki i działania potrzebne do tego.

Dlatego główne różnice między nimi można podsumować w następujący sposób:

1. Bolszewicy (i Lenin) wierzyli w konieczność rewolucji prowadzonej i kontrolowanej tylko przez proletariat, podczas gdy Mensheviks (i Martow) wierzyli, że konieczna jest współpraca z burżuazją;
2. Bolszewicy dążyli do stworzenia ściśle zorganizowanej partii kontrolowanej przez niewielu rewolucjonistów (edycja gazety Lenina Iskra, podczas gdy Mensheviks chcieli ustanowić partię integracyjną, otwartą dla proletariatu i burżuazyjnego;
3. Bolszewicy chcieli bezpośredniej zmiany od carów tarmism na komunizm, podczas gdy Mensheviks uważał, że konieczny jest okres przejściowy; I
4. Bolszewicy byli radykalnymi rewolucjonistami, a męscy byli bardziej umiarkowani.

Dywizja[4]

Rosnące napięcia między dwoma liderami i rosnące rozbieżności w poglądach i ideałach między obiema stronami nieuchronnie doprowadziły do ​​podziału.

Napięcia dodatkowo eskalowały podczas drugiego Kongresu Rosyjskiej Partii Pracy Społecznej-Demokratycznej w sierpniu 1903 r. Podczas spotkania Lenin i Martov nie mogli zgodzić się na dwie główne kwestie:

• Kto powinien być włączony do redakcji Iskra - gazety partii; I
• Definicja „członków partii”.

Lenin naciskał na bardziej selektywne i ścisłe podejście, podczas gdy Martow nalegał na znaczenie stworzenia szerokiej partii, w której dozwolone były sprzeciw i nieporozumienia.

Jednak po tym, jak Martov wyreżyserował osobisty atak werbalny przeciwko Leninowi i oskarżył go o bycie elitarnym i tyranem, 16 listopada 1903 r. Lenin zrezygnował z rady Iskra, a dywizja stała się oficjalnym. Kilka lat później podjęto próby zjednoczenia dwóch frakcji, ale w 1912 r. Lenin oficjalnie podzielił RSDLP i wdrożył swój plan zmiany status quo.

Pomimo jego postawy tyranicznej Lenin był wspierany przez masy, a po lutowej rewolucji w 1917 r. Formalnie przejął kontrolę nad rządem. Wreszcie, po rewolucji październikowej, bolszewicy wyeliminowali wszystkich przeciwników politycznych i zmienili nazwę na rosyjską Partię Komunistyczną (bolszewików).

Streszczenie

W kontekście rosyjskiej społecznej Partii Pracy, bolszewicy i mensheviks były dwiema głównymi frakcjami istniejącymi na początku 20^th wiek. Pomimo wspólnych początków i kilku podobnych celów, obie grupy rozeszły się w kilku podstawowych kwestiach:

• Włączenie partii;
• Charakter rewolucji;
• Członkowie partii;
• Rola burżuazji i proletariatu; I
• Sposób przejścia z systemu carskiego do społeczeństwa socjalistycznego.

Dlatego, po ciągłych konfrontacjach, które miały miejsce w pierwszej dekadzie stulecia, obie grupy ostatecznie podzielone, a bolszewicy stały się dominującą partią.