Różnica między automatycznymi stabilizatorami a polityką uznaniową

W czasach kryzysu gospodarczego rządy mogą być zmuszone do podjęcia drastycznych działań. Na przykład rząd może zmienić politykę fiskalną kraju w sektorach takich jak opodatkowanie. Polityka często wpływa na konsumentów wydawających władzę, a tym samym wpływać na wyniki ekonomiczne. Niektóre polityki, które rządy mogą podjąć, obejmują automatyczne stabilizatory i politykę uznaniową. Zrozumienie tych polityk doprowadzi do mądrzejszych decyzji inwestycyjnych, ale pomoże również zrozumieć stan gospodarki. W tym artykule przyjrzymy się różnicy między automatycznymi stabilizatorami a polityką uznaniową.

Jakie są automatyczne stabilizatory?

Jest to polityka fiskalna, której celem jest zrównoważenie wahań gospodarki poprzez ich normalne działalność, w przeciwieństwie do dodatkowych autoryzacji przez decydentów lub rząd.

Automatyczne stabilizatory są do tego skierowane, ponieważ nie potrzebują zewnętrznych wyzwalaczy, aby ustabilizować gospodarkę. Najpopularniejsze automatyczne stabilizatory obejmują podatki dochodowe osobowe, systemy transferowe, takie jak ubezpieczenie dobrobytu i bezrobocia oraz stopniowo ukończone podatki od osób prawnych. Inne automatyczne stabilizatory mogą obejmować zastosowanie progresywnej struktury podatkowej, w której dochody pobierane w podatkach wzrastają wraz ze wzrostem dochodów. Gdy dochody zmniejszają się z powodu takich czynników, jak niepowodzenie inwestycji, utraty pracy lub recesja, kwota zmniejsza się.

Automatyczne stabilizatory są faworyzowane przez ekonomię keynesowską, aby zapobiec recesjom gospodarczym i załamaniu.

Chociaż przeciwdziałają recesjom i innym negatywnym wstrząsom gospodarczym, można je również wykorzystać, aby zapobiec inflacji lub ochłodzić rozwijającą się gospodarkę. Polityka te pobiera więcej pieniędzy w formie podatków od gospodarki, gdy dochody są wysokie i cofają pieniądze w postaci zwrotów podatkowych lub wydatków rządowych w czasach niskich dochodów i powolnej działalności gospodarczej.

Co to jest polityka uznaniowa?

Jest to zmiana polityki gospodarczej w podatkach lub wydatkach rządowych, która ma na celu ustabilizowanie gospodarki. Opiera się na osądowi decydentów decydentów w przeciwieństwie do z góry określonych zasad.

Polityka uznaniowa wykorzystuje dwa narzędzia, a mianowicie:

• Kodeks podatkowy- obejmuje to podatki od zysków korporacyjnych, opłaty akcyzowe, import i dochody pracowników.
• Proces budżetowy- to jest ustalenie, w jaki sposób zostanie ustalony budżet.

Rodzaje dyskrecjonalnej polityki obejmują;

• Ekspansywna polityka fiskalna- jest to przypadek, w którym rząd obniża podatki i zwiększa wydatki. Prowadzi to do tworzenia miejsc pracy. Kiedy podatki są obniżone, ludzie mają więcej pieniędzy do wydania. To zwiększa popyt na produkt, w związku z czym zwiększa wzrost gospodarczy. W celu szybszego wzrostu gospodarczego rząd może zdecydować się na obniżenie podatków i wydatków

Jednak ekspansywna polityka fiskalna może powodować deficyt budżetowy, ponieważ rząd wydaje więcej niż otrzymuje.

• Skurczowa polityka fiskalna- jest to przypadek, w którym rząd podnosi podatki lub cięcia wydatków. Jest to polityka, która spowalnia wzrost gospodarczy, ponieważ mniej pieniędzy jest skierowane w kierunku pracowników i kontrahentów.

Od tego czasu dyskrecjonalna polityka fiskalna została skrytykowana:

• Wdrożenie polityki i skutki odczuwane w gospodarce zajmuje długi okres
• Rządy trudno jest wdrożyć politykę skurczową. Prowadzi to do wzrostu wydatków i spadku podatków.
• Trudno jest wdrożyć, ponieważ główne sektory ekonomiczne nie mogą przetrwać z cięciami wydatków
• Ponieważ wyższe dochody powodują wzrost wydatków i spadek bilansu handlowego, może to powodować wyższy deficyt handlowy
• Może prowadzić do mniejszej liczby prywatnych inwestycji w wyniku nadmiernego pożyczki rządowej

Podobieństwa między automatycznymi stabilizatorami a polityką uznaniową

• Obie są zasadami, które mają na celu stabilizację gospodarek podczas wahań

Różnice między automatycznymi stabilizatorami a polityką uznaniową

Definicja

Automatyczne stabilizatory odnoszą się do polityki fiskalnej, która ma na celu zrównoważenie wahań gospodarki poprzez ich normalne działalność, w przeciwieństwie do dodatkowych autoryzacji przez decydentów lub rząd. Z drugiej strony polityka uznaniowa odnosi się do zmiany polityki gospodarczej w podatkach lub wydatkach rządowych, które mają na celu ustabilizowanie gospodarki.

Upoważnienie

Podczas gdy automatyczne stabilizatory nie potrzebują dodatkowej autoryzacji ze strony decydentów lub rządu, polityka uznaniowa opiera.

Rama czasowa

Automatyczne stabilizatory natychmiast reagują na fluktuację ekonomiczną. Z drugiej strony polityka uznaniowa zajmuje długi okres wdrożenia polityki i skutków, które należy odczuwać w gospodarce.

Ograniczenia

Podczas gdy automatyczne stabilizatory ograniczają się do zarządzania zagregowanym popytem kraju, polityka uznaniowa jest ukierunkowana na inne sektory gospodarki.

Automatyczne stabilizatory vs. Polityka uznaniowa: Tabela porównawcza

Podsumowanie automatycznych stabilizatorów vs. Polityka uznaniowa

Automatyczne stabilizatory odnoszą się do polityki fiskalnej, która ma na celu zrównoważenie wahań gospodarki poprzez ich normalne działalność, w przeciwieństwie do dodatkowych autoryzacji przez decydentów lub rząd. Z drugiej strony polityka uznaniowa odnosi się do zmiany polityki gospodarczej w podatkach lub wydatkach rządowych, które mają na celu ustabilizowanie gospodarki. Opiera się na osądowi decydentów decydentów w przeciwieństwie do z góry określonych zasad. Chociaż mogą mieć różne ramy czasowe wdrażania, oba mają na celu stabilizację gospodarek podczas wahań.