Różnica między ADHD a autyzmem

ADHD vs Autyzm

Zasadniczo ADHD (całkowicie znane jako zaburzenie nadaktywności deficytu uwagi) jest wtedy, gdy osoba oddaje się zbyt dużą aktywnością do tego stopnia, że ​​w normalnych okolicznościach nie może skupić się na danym obiekcie lub zadaniu. Istnieje powtarzająca się cecha impulsywnego, oprócz powszechnej nieuwagi do innych rzeczy. Impulsywna i nieuwagi to dwie najbardziej możliwe do zidentyfikowania cechy ADHD.

Ponieważ osoby te nie są w stanie skupić się na jednym zadaniu przez dłuższy czas, prawie zawsze zauważysz, że zmieniają się zadania i często się poruszają. Naprawdę nie mogą zostać w jednym miejscu przez długi czas. Niemniej jednak nie musisz się tak bardzo martwić, ponieważ jeśli kiedykolwiek twoje dziecko ma ADHD, nadal istnieje duże prawdopodobieństwo, że wyrosnie o stanie, zwłaszcza gdy osiągnie wiek dwudziestu i więcej.

Autyzm ma miejsce, gdy dana osoba ma słabe lub słabo rozwinięte umiejętności społeczne. Pod tym względem osoba autystyczna nie jest w stanie jasno interpretować ani rozróżniać języka ciała. Nie jest również w stanie podkreślić innych ludzi. Mówi się, że cechy te są przypisywane brakowi neuronów lustrzanych w ośrodkowym układzie nerwowym.

Autyzm jest bardziej złożonym zaburzeniem rozwojowym, które wpływa na wiele wymiarów rozwojowych jednostki. W wieku 3 lat dziecko wykazuje pewne znaczące ograniczenia w komunikacji, interakcji i zachowaniu (powtarzalne), najprawdopodobniej jest autystyczny. Czasami powierzchnie autyzmu w wieku jednego roku, a inne przypadki nawet objawiają się na początku urodzenia (chociaż nie można bezpośrednio stwierdzić, że jest to zachowanie autystyczne, chyba że wykonano kilka testów). Ponieważ należy wziąć pod uwagę wiele wymiarów i innych zmiennych, autyzm jest zwykle bardzo trudny do zdiagnozowania.

Dzieci autystyczne mają trudności z rozwijaniem języka. Nawet jeśli już nauczyli się nowych słów, nadal istnieje duża szansa na utratę takiej wiedzy, jak mija czas. Dzieci autystyczne praktykują poczucie „rekolekcji społecznych.„Oznacza to, że są one w większości introwertyczne i nie chcą wchodzić w interakcje z innymi dziećmi, nawet w czasie zabawy. Większość z nich nawet nie chce nawiązać kontaktu wzrokowego. Mają także problemy sensoryczne, takie jak w przypadku identyfikowania niektórych bodźców jako uzależniających (e.G. obrotowe ostrza wentylatora). Wykonują także powtarzające się ruchy, takie jak trzepotanie rąk.

Warto również zauważyć, że wiele autystycznych dzieci ma wysokie IQ. Chociaż mają tak wiele zdolności umysłowych, w rzeczywistości zbudowali własny „świat”, który trudno jest przeniknąć z zewnątrz.

Podsumowując, chociaż oba warunki są klasyfikowane jako zaburzenia rozwojowe, nadal różnią się w następujących aspektach:
1. Autyzm jest bardziej złożonym problemem w porównaniu z ADHD.
2. Autyzm ma charakterystyczne charakterystyki powtarzalnego zachowania, problemów językowych i sensorycznych oraz rekolekcji społecznych. ADHD jest widoczne, gdy jednostka jest impulsywna, nadpobudliwa, nieuważna i łatwo się nudzi.