Komunizm vs. Socjalizm

Komunizm vs. Socjalizm

W pewien sposób, komunizm jest ekstremalną formą socjalizm. Wiele krajów ma dominujące socjalistyczne partie polityczne, ale bardzo niewiele jest naprawdę komunistycznych. W rzeczywistości większość krajów - w tym zagorzałego kapitalistycznego bastionów, takich jak U.S. i Ty.K. - mieć programy rządowe, które pożyczają z zasad socjalistycznych.

Socjalizm jest czasami używany zamiennie z komunizmem, ale dwie filozofie mają pewne wyraźne różnice. Najważniejsze, chociaż komunizm jest systemem politycznym, socjalizm jest przede wszystkim systemem ekonomicznym, który może istnieć w różnych formach w ramach szerokiej gamy systemów politycznych.

W tym porównaniu szczegółowo przyglądamy się różnicom między socjalizmem a komunizmem.

Wykres porównania

Różnice - podobieństwa - Komunizm kontra socjalizm
komunizmSocjalizm
Kluczowe elementy Scentralizowany rząd, planowana gospodarka, dyktatura „proletariatu”, wspólna własność narzędzi produkcji, brak własności prywatnej. równość między płciami i wszystkimi ludźmi, koncentracja międzynarodowa. Zwykle antydemokratyczne z systemem 1-stronnym. Obliczanie w rodzaju, zbiorowa własność, wspólna wspólna własność, Demokracja gospodarcza Planowanie gospodarcze, równe szanse, bezpłatne stowarzyszenie, demokracja przemysłowa, model wyjściowy, internacjonalizm, kupon pracy, równoważenie materiałów.
System polityczny Społeczeństwo komunistyczne jest bezpaństwowe, bez klasy i rządzone bezpośrednio przez ludzi. To jednak nigdy nie zostało osiągnięte. W praktyce mają charakter totalitarny, z główną partią rządzącą społeczeństwem. Może współistnieć z różnymi systemami politycznymi. Większość socjalistów opowiada się za demokracją partycypacyjną, niektórzy (socjaldemokratowie) opowiada się za demokracją parlamentarną, a marksistowsko-leninistów opowiadają się za „demokratycznym centralizowanym."
Pomysły Wszyscy ludzie są tacy sami, a zatem zajęcia nie mają sensu. Rząd powinien posiadać wszelkie środki produkcji i ziemi, a także wszystko inne. Ludzie powinni pracować dla rządu, a zbiorowa produkcja powinna zostać równo rozdzielona. Wszystkie osoby powinny mieć dostęp do podstawowych artykułów konsumpcyjnych i dóbr publicznych, aby umożliwić samorealizację. Branże na dużą skalę są wspólnymi wysiłkami, a zatem zwroty z tych branż muszą przynieść korzyści społeczeństwu jako całości.
Struktura społeczna Wszystkie rozróżnienia klasowe są eliminowane. Społeczeństwo, w którym wszyscy są zarówno właścicielami środków produkcji, jak i ich własnymi pracownikami. Rozróżnienia klasowe są zmniejszone. Status wywodzący się bardziej z rozróżnień politycznych niż rozróżnień klasowych. Trochę mobilności.
Kluczowi zwolennicy Karl Marx, Friedrich Engels, Peter Kropotkin, Rosa Luxemburg, Vladimir Lenin, Emma Goldman, Leon Trocki, Joseph Stalin, Ho Chi Minh, Mao Zedong, Josip Broz Tito, Enver Hoxha, Che Guevara, Fidel Castro. Charles Hall, François-Noël Babeuf, Henri de Saint-Simon, Robert Owen, Charles Fourier, Louis Auguste Blanqui, William Thompson, Thomas Hodgskin, Pierre-Joseph Proedhon, Louis Blanc, Moses Hess, Karl Marx, Friedrich Engels, Michail DiKinin.
Religia Zniesione - cała religijna i metafizyka jest odrzucana. Engels i Lenin zgodzili się, że religia jest narkotykiem lub „duchowym alkoholem” i musi być zwalczana. Dla nich ateizm wprowadzony w życie oznaczał „przymusowe obalenie wszystkich istniejących warunków społecznych. Wolność religii, ale zwykle promuje sekularyzm.
Filozofia Od każdego z nich według jego zdolności, do każdego według jego potrzeb. Swobodny dostęp do artykułów konsumpcji jest możliwe dzięki postępom technologii, które pozwalają na super-obciążanie. Od każdego z nich zgodnie z jego zdolnością, według każdego z jego wkładu. Nacisk na rozdzielanie zysku między społeczeństwem lub siłą roboczą w celu uzupełnienia poszczególnych wynagrodzeń/wynagrodzeń.
Koordynacja gospodarcza Planowanie gospodarcze koordynuje wszystkie decyzje dotyczące inwestycji, produkcji i alokacji zasobów. Planowanie odbywa się pod względem jednostek fizycznych zamiast pieniędzy. Planowany socjalizm opiera się głównie na planowaniu ustalenia decyzji inwestycyjnych i produkcyjnych. Planowanie może być scentralizowane lub zdecentralizowane. Socialalizm rynkowy opiera się na rynkach przydzielania kapitału na różne przedsiębiorstwa społeczne.
Własność prywatna Zniesiony. Koncepcja nieruchomości jest negowana i zastąpiona koncepcją wspólnoty i własności „Usership”. Dwa rodzaje nieruchomości: własność osobista, takie jak domy, odzież itp. należący do jednostki. Własność publiczna obejmuje fabryki i środki produkcji należące do państwa, ale z kontrolą pracowników.
Dyskryminacja Teoretycznie wszyscy członkowie państwa są uważani za równych. Ludzie są uważani za równych; W razie potrzeby nakazuje się przepisy prawne w celu ochrony ludzi przed dyskryminacją. Imigracja jest często ściśle kontrolowana.
Struktura własności Środki produkcji są powszechnie własnością, co oznacza, że ​​nie ma podmiotu, ani indywidualne nie posiadają własności produktywnej. Znaczenie jest przypisywane „USERWIZJEM” nad „własnością”. Środki produkcji są własnością społeczną, a nadwyżka wynika złożona albo do całego społeczeństwa (w modelach własności publicznej) lub dla wszystkich członków pracowników przedsiębiorstwa (w modelach spółdzielni).
System ekonomiczny Środki produkcji są wspólne, negując koncepcję własności w dóbr kapitałowych. Produkcja jest organizowana w celu bezpośrednio zaspokajania ludzkich potrzeb bez użycia dla pieniędzy. Komunizm opiera się na warunkach materialnej. Środki produkcji są własnością przedsiębiorstw publicznych lub spółdzielni, a osoby fizyczne są rekompensowane na podstawie zasady indywidualnego wkładu. Produkcja może być różnie koordynowana poprzez planowanie ekonomiczne lub rynki.
Wolny wybór Albo zbiorowy „głosowanie”, albo władcy państwa podejmują decyzje gospodarcze i polityczne dla wszystkich innych. W praktyce wiece, siła, propaganda itp. są używane przez władców do kontrolowania ludności. Religia, praca i małżeństwo zależy od jednostki. Kształcenie obowiązkowe. Bezpłatny, równy dostęp do opieki zdrowotnej i edukacji zapewnianej za pośrednictwem socjalizowanego systemu finansowanego z opodatkowania. Decyzje produkcyjne napędzane bardziej decyzją państwową niż popyt konsumentów.
Ruchy polityczne Marksistowski komunizm, leninizm i marksizm-leninizm, stalinizm, trockism, maoizm, dengizm, Prachanda Path, Hoxhaizm, titoizm, eurocomunizm, luksemburgizm, komunizm rady, lewicowy komunikacja. Demokratyczny socjalizm, komunizm, libertariański socjalizm, anarchizm społeczny i syndykalizm.
Definicja Międzynarodowa teoria lub system organizacji społecznej oparty na utrzymaniu wszelkiej wspólnej nieruchomości, z faktyczną własnością przypisaną społeczności lub państwa. Odrzucenie wolnych rynków i skrajna nieufność kapitalizmu w jakiejkolwiek formie. Teoria lub system organizacji społecznej oparty na posiadaniu większości wspólnej nieruchomości, z faktyczną własnością przypisaną pracownikom.
Sposób zmiany Rząd w państwie komunistycznym jest agentem zmian, a nie jakimkolwiek rynkiem lub pragnieniem konsumentów. Zmiana według rządu może być szybka lub powolna, w zależności od zmiany ideologii, a nawet kaprysu. Pracownicy w państwie socjalistycznym są nominalnym agentem zmian, a nie jakimkolwiek rynkiem lub pragnieniem konsumentów. Zmiana według państwa w imieniu pracowników może być szybka lub powolna, w zależności od zmiany ideologii, a nawet kaprysu.
Nowoczesne przykłady Ostatnie skrajnie lewicowe dyktatury obejmują ZSRR (1922–1991) i jej sfera w całej Europie Wschodniej. Tylko pięć narodów ma obecnie rządy komunistyczne: Chiny, Korea Północna, Kuba, Laos i Rosja. Współczesne przykłady krajów socjalistycznych obejmują Chiny, Kuba, Laos i Wietnam. Kraje takie jak Indie, Portugalia, Korea Północna i Sri Lanka również nazywają się socjalistyczną konstytucją.
Warianty Opuścił anarchizm, komunizm rady, komunizm europejski, komunizm juche, marksizm, komunizm narodowy, komunizm przedmarksistyczny, prymitywny komunizm, komunizm religijny, komunizm międzynarodowy. Socjalizm rynkowy, komunizm, socjalizm państwowy, anarchizm społeczny.
Przykłady Idealnie nie ma lidera; ludzie rządzą bezpośrednio. To nigdy nie było praktykowane i właśnie użyło systemu jednopartyjnego. Przykładami 0F Stany komunistyczne to niegdyś Związek Radziecki, Kuba i Korea Północna. Związek Radzieckich Republik socjalistycznych (ZSRR): Chociaż faktyczna kategoryzacja systemu gospodarczego ZSRR jest w sporze, często uważa się go za formę centralnie planowanego socjalizmu.
Środki kontroli Teoretycznie nie ma kontroli stanu. Wykorzystanie rządu.
Najwcześniejsze resztki Teoretycznie przez Karla Marksa i Fredericka Engelsa w połowie XIX wieku jako alternatywa dla kapitalizmu i feudalizmu, komunizm nie został wypróbowany dopiero po rewolucji w Rosji na początku lat 1910. W 1516 r. Thomas Więcej pisze w „Utopii” o społeczeństwie opartym na wspólnej własności własności. W 1776 r. Adam Smith opowiadał się za teorią wartości wartości, ignorując poprzednią kantonowską pogląd, że ceny pochodzą z podaży i popytu.
Historia Główne partie komunistyczne to Partia Komunistyczna Związku Radzieckiego (1912–91), Partia Komunistyczna Chin (1921-on), Partia Robotnicza Korei (1949-on) oraz Komunistyczna Partia Kuby (1965-on (1965-on ). Historyczne przykłady socjalistyczne obejmują gminy paryskie, gminy Strandha, Węgry, Rumunia i Bułgaria; Żaden nie ma rządów komunistycznych.
Widok wojny Komuniści uważają, że wojna jest dobra dla gospodarki poprzez pobudzenie produkcji, ale należy jej unikać. Opinie obejmują od Prowar (Charles Edward Russell, Allan L. Benson) do antywara (Eugene v. Debs, Norman Thomas). Socjaliści zgadzają się z keynesianami, że wojna jest dobra dla gospodarki poprzez pobudzenie produkcji.
Widok świata Komunizm jest ruchem międzynarodowym; Komunistów w jednym kraju widzą się w solidarności z komunistami w innych krajach. Komuniści nie ufają narodom nacjonalistycznym i przywódcom. Komunistów zdecydowanie nieufność „Wielki biznes." Socjalizm jest ruchem zarówno robotnika, jak i klasy średniej, wszystko dla wspólnego demokratycznego celu.
Literatura Manifest komunistyczny, „Das Kapital”, państwo i rewolucja, dżungla, reforma lub rewolucja, kapitał (tom i: krytyczna analiza produkcji kapitalistycznej), socjalizm: utopijne i naukowe, winogrona gniewu. Manifest komunistyczny, „Das Kapital”, państwo i rewolucja, dżungla, reforma lub rewolucja, kapitał (tom i: krytyczna analiza produkcji kapitalistycznej), socjalizm: utopijne i naukowe, winogrona gniewu.
Niedogodności Historycznie komunizm zawsze wpadł w kontrolę pojedynczej części nad społeczeństwem. Może to wynikać z podstawowej struktury konsolidacji całej mocy i zasobów, ale wtedy nigdy nie są one zrezygnowane z ludzi. Socjalizm prawie nigdy nie został z powodzeniem wykazany i nigdy na dużą skalę. Natura ludzka dala od egalitarnego dzielenia się i w kierunku prywatnej własności. Ta foable nigdy się nie zmieni.

Różnice ekonomiczne między socjalistami a komunistami

W gospodarce socjalistycznej środki produkcji i dystrybucji towarów są własnością łącznie lub przez scentralizowany rząd, który często planuje i kontroluje gospodarkę. Z drugiej strony w społeczeństwie komunistycznym nie ma scentralizowanego rządu - istnieje zbiorowa własność własności i organizacja pracy dla wspólnej korzyści wszystkich członków.

Dla społeczeństwa kapitalistycznego do przejścia pierwszym krokiem jest socjalizm. Z systemu kapitalistycznego łatwiej jest osiągnąć socjalistyczny ideał, w którym produkcja jest dystrybuowana zgodnie z czynami ludzi (ilość i jakość pracy). Dla komunizmu (dystrybucja produkcji według wymagania), należy najpierw mieć produkcję tak wysoką, że jest wystarczająco dużo potrzeb wszystkich. W idealnym społeczeństwie komunistycznym ludzie pracują nie dlatego, że muszą, ale dlatego, że chcą i nie poczucie odpowiedzialności.

Różnice polityczne

Socjalizm odrzuca społeczeństwo klasowe. Ale socjaliści uważają, że możliwe jest przejście od kapitalizmu do socjalizmu bez podstawowej zmiany charakteru państwa. Utrzymują ten pogląd, ponieważ nie uważają państwa kapitalistycznego jako zasadniczo instytucji dla dyktatury klasy kapitalistycznej, ale raczej jako idealnie dobrego elementu maszyn, którego można użyć w interesie dowolnej klasy, jaką jest dowód. Nie ma zatem potrzeby, aby klasa robotnicza uległa rozbiciu starego kapitalistycznego aparatu państwa i ustanowienia własnego marszu na socjalizm, można zrobić krok po kroku w ramach demokratycznych form państwa kapitalistycznego. Socjalizm jest przede wszystkim systemem ekonomicznym, więc istnieje w różnym stopniu i formach w wielu różnych systemach politycznych.

Z drugiej strony komuniści uważają, że gdy tylko klasa robotnicza i jej sojusznicy będą w stanie zrobić, aby dokonać podstawowej zmiany charakteru państwa; Muszą zastąpić kapitalistyczną dyktaturę nad klasą robotniczą dyktaturą pracowników nad klasą kapitalistyczną jako pierwszy krok w procesie, według którego istnienie kapitalistów jako klasy (ale nie jako jednostki) jest zakończone i ostatecznie wprowadzono społeczeństwo bez klas.

Wideo: socjalizm vs. komunizm

Poniżej znajduje się bardzo opinia wideo, które wyjaśnia różnice między komunizmem a socjalizmem: