CEO vs. Prezydent

W strukturach zarządzania korporacyjnym, CEO jest najwyższym oficerem rankingowym i wizjonerskim, podczas gdy prezydent jest bardziej odpowiedzialna za codzienne decyzje i strategie zarządzania. Mówiąc prosto, CEO Obiecuje Firmie, ustanawiając długoterminową wizję. Prezes firmy Trzyma tę obietnicę i zarządza firmą, aby ta wizja stała się rzeczywistością.

Wykres porównania

Struktura korporacyjna

Chociaż istnieje wiele różnych sposobów tworzenia struktury korporacyjnej, podstawową korporacją jest zarząd. Dyrektor generalny jest najwyższym urzędnikiem rankingowym, który ma bezpośredni odpowiedzialność za zarządzanie spółką i odpowiada na radę dyrektorów. Członkowie zarządu są wybierani przez akcjonariuszy i mogą być wyższymi funkcjonariuszami firmy lub osobami niezależnymi od firmy. Rada jest odpowiedzialna za ustanowienie zasad zarządzania korporacyjnego i wkład w decyzje dotyczące dużych obrazów. Dość często, ale nie zawsze, dyrektor generalny pełni również funkcję przewodniczącego zarządu. Prezydent jest drugi dowódca po CEO (lub pierwszym dowództwu, jeśli nie ma CEO), a także zwykle wypełnia rolę dyrektora operacyjnego (COO).

Obowiązki

Dyrektor generalny firmy jest odpowiedzialny za ogólną strategię, wizję i dobrobyt finansowy firmy. W spółce giełdowej, dyrektor generalny często działa również jako przewodniczący zarządu, ponieważ jest odpowiedzialny za integrację decyzji rady z działalnością firmy. John Chambers, prezes i dyrektor generalny giganta networking Cisco, mówi o roli dyrektora generalnego w tym filmie:

Prezydent jest odpowiedzialny za więcej praktycznego wdrożenia celów korporacyjnych do faktycznej siły roboczej. Prezydent jest również zobowiązany do zgłoszenia się do zarządu w sprawie działań spółki (a następnie rady zarządu akcjonariuszom). W mniejszych korporacjach dyrektor generalny może również wypełnić rolę prezydenta.

Inne role

Oprócz obowiązków zajmujących się firmą, dyrektor generalny często działa również jako główny sprzedawca i jest odpowiedzialny za przekształcenie wysokich klientów, tworzenie prezentacji sprzedaży oraz ogłoszenie nowych produktów lub usług. Dyrektor generalny jest publiczną twarzą firmy i może wchodzić w interakcje ze społecznościami lokalnymi poprzez wydarzenia społeczne, spotkania Izby Handlowej itp.

Prezydent, w dążeniu do wdrożenia wizji i celów ustanowionych przez zarząd i dyrektor generalny, musi korzystać z skutecznych wskaźników i mierzyć wydajność i wydajność pracowników. Prezydenci również odgrywają większą rolę w decyzjach dotyczących zasobów ludzkich i zarządzanie szczegółowymi finansami, takimi jak zwrot kosztów i zgodność firmy z przepisami i przepisami.

Moc

Szczególnie w amerykańskich korporacjach, dyrektorzy generalni są często niezwykle potężni i zakorzenione w swojej pozycji. Jako rosnąca prywatna firma przechodzi na strukturę korporacyjną, właściciel często podjęła rolę CEO, odgrywa dużą rolę w ustanowieniu zarządu i ustanowienia siebie jako przewodniczącego zarządu. W u.K. I znaczna część Europy, kody najlepszych praktyk silnie zniechęcają do tej konfiguracji. Dyrektorzy generalni zwykle mają uprawnienia do podejmowania wiążących decyzji dla firmy bez uprzedniej zgody Rady Dyrektorów, a dyrektorzy generalni mogą wystrzelić lub zatrudniać na dowolnym stanowisku bezpośrednio w firmie.

Z drugiej strony prezydenci na ogół działają bardziej jako menedżerowie najwyższego poziomu z władzą nad personel. Jest to jednak uogólnienie, a dynamika władzy różnią się w zależności od różnych korporacji.

Przykłady

Role prezydenckie różnią się w zależności od firm i struktur korporacyjnych. Poniżej kilka przykładów ról w prezydenckich tytułach renomowanych firm:

• W 2007 roku Bear Stearns i Morgan Stanley mieli po dwóch prezydentach, zgłaszając się do jednego CEO (który również był przewodniczącym zarządu). Warren Spector i Alan Schwartz przewodniczyli Bear, podczas gdy Robert Scully i Zoe Cruz przewodniczyli Morganowi. Każdy prezydent był w zasadzie Co-Coo nadzorującym połowę podziałów biznesowych firmy, ale nie było oficjalnego tytułu COO.

• Lloyd e. Reuss był prezesem General Motors w latach 1990–1992. Był prawym człowiekiem przewodniczącego i dyrektora generalnego Roberta C. Stempel i został prezydentem na naleganiu STEMPEL, że został nazwany Prezesem Spółki. STEMPEL sprawił, że odpowiedzialność za operacje w Ameryce Północnej, ale zarząd nie był zadowolony z tej decyzji i wykazał swoje niezadowolenie, nie nadając Reussowi tytułu COO.

• Michael Capellas został mianowany prezydentem Hewlett-Packard za płynne przejście do przejęcia i integracji Compaq, gdzie Capellas był przewodniczącym i dyrektorem generalnym. Capellas służył tylko sześć miesięcy jako prezydent. Po jego odejściu jego dawna rola prezydenta pozostała niewypełniona, ponieważ kierownictwo, którzy zgłosili się do niego, zaczęli zgłaszać się bezpośrednio do CEO.