Różnice historyczne między północnym i południowym baptystą

Wczesne pochodzenie ruchu baptystów

Historia ruchu baptystów w Ameryce ściśle podąża za głównymi wydarzeniami, które zdefiniowały Amerykę jako naród. Rozwój kościoła jest odzwierciedlony i pod wpływem pierwotnego przybycia osadnika, wojny o rewolucję amerykańską i wojna domowa. Śledząc pochodzenie ruchu, widzi, jak powstały różnice między konwencją południową a amerykańskimi baptystami. Pomimo różnic, nadal istnieje wiele podobieństw między tymi dwoma gałęziami, które pochodzą z wczesnych początków kościołów.

Pochodzenie ruchu baptystów jest dość złożone. Można go postrzegać jako ten, który wyrósł z protestanckich początków, a nie tworzył się z dnia na dzień. Chociaż niektórzy uczeni próbowali prześledzić pochodzenie baptystów do biblijnych dni, wielu naukowców i krytyków dyskontuje to i widzi pochodzenie ruchu, aby rozpocząć się w Wielkiej Brytanii na początku XVII wieku. W Anglii, na początku XVII wieku, wielu chrześcijan było niezadowolenie z Kościoła Anglii. Było to częściowo spowodowane widocznym rzymskokatolickim wpływem Kościoła Anglii (McBeth n.D.). Podział z kościoła zaczął się od wielu chęci powrotu do prostszych nauk Biblii. Kościoły te były luźno nazywane „separatystami”.

Dwa rodzaje wyznania baptystów pochodziły z większego ciała separatystów. Ci, którzy są generalnymi baptystami, którzy w ogóle wierzyli w śmierć Chrystusa, i szczególni baptyści, którzy wierzyli tylko konkretnej grupy znanej jako „Elect” (McBeth n.D.). Szczególnym baptystą zaczął ćwiczyć chrzest zanurzenia, a całe ciało i głowa zanurzona w wodzie (McBeth n.D.). Praktyka nadal wykonywana przez baptystów i ma swoje pochodzenie od separatystów, którzy podróżowali do Holandii i były świadkami holenderskich sekt anabaptystów chrztujących w taki sposób. Termin Baptist był, podobnie jak wiele rzeczy w całej historii. Na początku baptyści nazywali siebie „Bracia” lub „Bracia ochrzonego” (McBeth n.D.).

Początki baptystów w Ameryce

Wczesni baptyści w Ameryce pierwotnie przybyli z Anglii, aby uniknąć prześladowań religijnych w podobny sposób, jak inni separatiści. Rodger Williams i John Clarke mogą być postrzegani jako pierwsi ministrowie baptystów, którzy przybyli do Ameryki (Baker n.D.). Założyli pierwszy kościół baptystów w Providence, zwany raczej pierwotnie, pierwszym kościołem baptystów w Ameryce w 1638 r. Kościół we wczesnych latach i ruch baptystów jako całości nie doświadczył ogromnego wzrostu pod względem wierzących. W 1740 r. W Ameryce było około 300 do 400 członków (Baker n.D.).

Jednak w 1755 r. Nastąpiło wielkie odrodzenie. Było to spowodowane dwoma mężczyznami, w szczególności Shubal Steams i Daniel Marshal, którzy zaczęli gorliwie głosić w koloniach południowych i na zachodniej granicy. To odrodzenie zapewniło wzorce życia kościelnego, które południowo -baptyści nadal śledzą do dziś (Baker n.D.). Z powodu baptystów przeciwstawiających się podatkom publicznym, które wspierały niektóre kościoły, a mianowicie Kościół Anglii i ich doktrynę niepodległości od ingerencji państwa; Wielu stało się aktywnymi patriotami w wojnie o rewolucję amerykańską w 1775 r., Zarabiając uwielbienie niektórych ojców założycieli, takich jak George Washington (Baker n.D.).

Od 1707 do 1814 r. Dopiero utworzenie ogólnej konwencji misyjnej w 1814 r. Z innych stowarzyszeń powstało naprawdę reprezentatywne ciało dla całej Ameryki. Niemal od początku różnice w opinii wzrosły między północą a południem. Południowe baptyści pragnęli, aby organizacja była jednym ze stowarzyszenia, co oznacza, że ​​istnieje jeden organ wyznaniowy nadzorujący wszystkie aspekty Kościoła, a nie wzorca społeczeństwa, która ma osobne społeczeństwo dla każdej misji (Baker n (Baker n.D.). Jak widać poniżej tak różne opinie i wydarzenia historyczne, które miałyby głęboko wpłynąć na ogólną konwencję misyjną według stanu.

Wielki podział

Jak wspomniano powyżej, ogólna konwencja misyjna przyniosła na pierwszy plan stare różnice kolonialne. Niezależnie od tego, czy był to zachodni rolnik, północni biznesmeni, czy południowa plantatorka, nie miała różnej opinii na temat tego, jak najlepiej służyć wiary baptystów. Największym problemem było niewolnictwo. Można argumentować, że to bezpośrednio odzwierciedlało panujące napięcia przed i podczas wojny domowej. Południowe baptyści zaczęli wspierać szlachty w tym, co postrzegali jako prawo do własnych niewolników i chcieli, aby właściciele niewolników mogli być misjonarzami (Graham 2015). Podczas gdy niewolnictwo jest plamą na ludzkości, wielu historyków baptystów starało się przypomnieć czytelnikom, że to tylko mniejszość baptystów posiadała niewolników, około dwie trzecie nie posiadało niewolników (Baker N.D.). Zgromadzenia baptystów składały się na ogół z niższych klas ekonomicznych. Niezależnie od tego, historyczny fakt pozostaje, że południowo -baptyści wspierali właścicieli niewolników na poziomie instytucjonalnym w egzekwowaniu tego, co postrzegali jako prawo, moralnie odrażające prawo, ale jedna mniej.

Niewolnictwo nie było jedyną różnicą, która spowodowała rozłam w wyżej wymienionej konwencji. Jak wspomniano powyżej, południowo -baptyści nadal życzyli silniejszej jedności nominalnej bez środków do uświadomienia sobie, że to pragnienie spowodowało wiele debaty (Baker n.D.). Różnice te ostatecznie spowodowały powstawanie południowej konwencji baptystów w dniu 10 maja 1845 r. Południowa konwencja baptystów wciąż istnieje do dziś. W rzeczywistości jest to największa organizacja baptystów na planecie i największa organizacja protestancka w Stanach Zjednoczonych z ponad 15 milionami członków według ostatnie. Należy zauważyć, że organizacja nie popiera już niewolnictwa i niedawno zaangażowała się w postawę nie rasizm w swoich kościołach. Można to zobaczyć w rezolucji z 1995 r. Zatytułowanej „Rezolucja polegająca na pojednaniu rasowym z 150. rocznicy Południowej Konwencji Baptystów” przez Organizację, która uznaje jej historię i podjęła środki w celu zmiany i zapobiegania niesprawiedliwości w przeszłości (SBC 1995). Dalsze konferencje miały miejsce, w których organizacje trudna przeszłość została skonfrontowana, a dalsze dyskusje na temat rasizmu, seksualności i wolności religijnej zostały promowane w celu zwalczania zmniejszenia liczby członków, szczególnie wśród młodych dorosłych (Graham 2015).

Współczesne różnice między organizacjami

Baptyści na północy stali się znani jako amerykańskie kościoły baptystów w USA i chociaż nadal dzielą wiele podstawowych przekonań z konwencją południowo -baptystów, a także baptystami w ogóle. Jednak różnice istnieją i ogólnie rzecz biorąc, konwencja południowo -baptystów jest bardziej konserwatywna w perspektywie i podejściu. Poniżej znajduje się lista kluczowych różnic między dwoma ciałami:

• Rola kobiet: amerykańscy baptyści utrzymują, że kobiety mogą pełnić role przywódcze w kościele. Podczas gdy południowo -baptyści widzą, że mężczyźni i kobiety są równi, stwierdzenia Biblii tylko mężczyźni mogą podjąć role przywódcze (McAdams n.D.)
• Biblia: południowo -baptyści uczą, że Biblia jest bez błędu i że „całe pismo jest całkowicie prawdziwe i godne zaufania”. Podczas gdy amerykańscy baptyści uczą, że Biblia jest „inspirowanym boskim słowem Bożym, które służy jako ostateczny pisemny autorytet do życia chrześcijańskiego.”(Clark n.D.)
• Zbawienie: Południowi baptyści uczą, że jeśli nie zaakceptujecie Jezusa Chrystusa jako waszego Pana i Zbawiciela, spędzicie wieczność w piekle. Amerykańscy baptyści nie mówią bezpośrednio, że musisz zaakceptować Chrystusa, aby zostać zbawionym (Clark n.D.).
• Relacje o tej samej płci: Baptyści Południowi potępili związki osób tej samej płci. Amerykański baptysta jest ogólnie bardziej przyjazny relacji osób tej samej płci.

Ta lista nie jest wyczerpująca i różne kościoły w tej samej organizacji będą miały różne opinie. W powyższym artykule widać to, jak ściśle powiązany jest kościół baptystów z historią Ameryki i wartości, które kiedyś trzyma, i wartości, które trzyma dzisiaj.