Freerunning vs. Parkour

Parkour, sztuka lub dyscyplina ruchu przez przestrzenie miejski, Freenning, wyróżniają się różnymi filozofami. Obie dyscypliny są stosunkowo nowe, a bardzo uproszczonym sposobem rozróżnienia tych dwóch jest wiedzieć, że Parkour charakteryzuje się przeszkodami w swoim środowisku, podczas gdy freerunning bardziej dotyczy zdolności i wyrażenia osoby niż w przestrzeni.

Według założycieli dyscypliny, Parkour jest indywidualną dyscypliną kontroli fizycznej i umysłowej, podczas gdy freerunning jest bardziej teatralnym i społecznym sportem fizycznego wyrażania fizycznego. Jednak w prawdziwym świecie różnice między dwiema dyscyplinami są rozmyte i może istnieć zamieszanie nawet wśród uczestników. Uczestnicy Parkour nazywani są Tracuers, a na mocy freeruntury są freerunnerami. W większości części świata obie dyscypliny złapały się dopiero w ostatniej dekadzie, ale stają się coraz bardziej popularne, do tego stopnia, że ​​kursy treningowe można teraz znaleźć na siłowni i szkolnych programach sportowych.

Wykres porównania

Ruch

Freernnunn przeszedł od Fundacji Parkour, aby włączyć więcej ruchów i technik w stylu gimnastycznym. Jak na ironię, pomimo nazwy, FreeRning niekoniecznie potrzebuje dużej przestrzeni do działania, ale Parkour robi. Dzieje się tak, ponieważ Freerunning bardziej koncentruje się na technice i swobodnej ekspresji osoby, niż ukończeniu kursu przeszkód. Oprócz podstawowych ruchów wspinaczkowych i skokowych trakirów, FreeRunners Przewracaj i obracaj się w powietrzu, a także wiosna i koła z wozów na przeszkodach. W miarę postępu freerunningu, akrobatyczne elementy bardziej przypominają nurkowanie lub na nartach akrobacje niż parkour. Nieograniczone podejście FreeRunning oznacza, że ​​stało się ono mniej zależne od krajobrazów miejskich, a FreeRunners są równie w domu w parku, na plaży lub skałach.

Parkour jest bardziej dyscypliną treningową niż sportem, tradycyjnie praktykowanym w środowisku miejskim. Ruchy Parkour mogą obejmować bieganie, skaczenie, toczenie, wspinaczka, huśtawka lub cokolwiek jest konieczne do poruszania się przez (często symulowane) środowisko. Jednym z celów jest zobaczenie otoczenia w nowy sposób i znalezienie innowacyjnych sposobów poruszania się. Tracurzy traktują krajobraz miejski jako kurs przeszkód. Dzięki użyciu półek miejskich, szyn i ścian Parkour prawie przypomina deskorolkę uliczną bez planszy. Trakirze nie są zachęcani do organizowania konkurencji, ale po prostu skupić się na własnym rozwoju. Nie powstrzymało to jednak Red Bull przed organizowaniem dużych zawodów w Parkour w Grecji lub najlepszymi sportowcami Parkour przed rejestracją na rywalizację.

Filozofia

Zarówno freerunning, jak i uczestnicy Parkour starają się ponownie wyrażać (głównie miejskie) przestrzenie i znajdują nowe sposoby poruszania się po obszarach. Jednak Freerning porzucił niektóre surowe filozofie Parkour, aby stworzyć bardziej tradycyjny sport, który jest konkurencyjny i społeczny. Styl i teatr są ważną częścią freerunning. Na przykład, podczas gdy traucer po prostu skarbałby się nad ścianą tak płynnie i szybko, jak to możliwe, freerunner może zrzucić ścianę. Nie chodzi o to, aby poruszać się tak szybko, jak to możliwe, ale być kreatywnym, improwizować i wyrażać siebie.

Odgrywanie filozofii i jeszcze ważniejszej roli w Parkour niż we freerning. W rzeczywistości wielu najwybitniejszych sportowców w Parkour wyjaśniło, że Parkour nie jest sportem, ale sztuką ani dyscypliną. Istnieje koncentruje się na jaźni, łączeniu umysłu i ciała oraz możliwości pokonywania przeszkód fizycznych i umysłowych. Belle opisała Parkour jako sposób na wyrafinowanie i poprawa kontroli fizycznej i umysłowej. Pojawiająca się filozofia Parkour jest rekultywacja ludzka lub przemieszczanie się naturalnie przez środowisko w sposób utracony w cywilizacji. Chodzi o to, aby wchodzić w interakcje z światem fizycznym i używać świata fizycznego, a nie po prostu być przez niego kierowane.

Historia

Na początku XX wieku francuski oficer marynarki wojennej Georges Herbert zainteresował się zdrowiem fizycznym, którego był świadkiem, odwiedzając rdzenne plemiona w Afryce. Ich fizje były wyłącznie wynikiem ich stylu życia i zaczął modelować dyscyplinę sportową opartą na ich ruchach. Połączył działania, w tym bieganie, skakanie, wspinaczka i samoobrona, i ostatecznie przyszedł zachęcić do korzystania z kursów przeszkód podczas szkolenia wojskowego. Kursy te były znane jako Parcours i są główną inspiracją w ruchach i nazwie Parkoura. David Belle, uważany za założyciela Parkour, został zainspirowany szkoleniem wojskowym ojca i zaczął znaleźć miejskie kursy przeszkód w Paryżu, a wkrótce inni dołączyli do jego grupy, która nazywała się Yamakasi. Na początku lat 90. francuska telewizja złapana i ruch Parkour rozpoczął swój rozwój.

Freerning zaczął od Sebastiana Foucana, pierwotnego członka Yamakasi Parkour Group. Chciał włączyć więcej ekspresji i stylu do swojej techniki, używając ruchów, które nie były tak naprawdę konieczne, aby dostać się z punktu A do punktu B. To zderzyło się z utylitarną naturą Parkour. Postanowił oderwać się od niektórych zasad Parkour i stworzyć swobodę. Napisał książkę na ten temat, jako sposób na definiowanie i różnicowanie nowego sportu. Dwa filmy dokumentalne, Jump London (2003) I Jump London (2005), podniosła także świadomość freerning.

Archetypowy wizerunek freerning i parkour stał się jedną z osób wykonujących ogromne skoki między dachami. Ten obraz przemawiał do filmowców i filmów akcji takich jak Ultimatum Bourne'a I Casino Royale Zawierają sekwencje akcji z wyraźnie parkurowym typem stylu, co oznacza świadomość świata te dyscypliny. Ta wizja Parkour/FreeRunning pojawiła się również w grach wideo Assassin's Creed I Krawędź lustra.

Szkolenie/zajęcia

Dedykowane szkolenia i zajęcia instruktażowe w Freernunn i Parkour są w kilku formach. W wielu dużych miastach można spotkać się z grupą FreeRunners/Tracuers, aby uzyskać nieformalne szkolenie w przestrzeni publicznej. Strony internetowe, takie jak spotkanie.com i lokalne fora mogą być dobrym zasobem do tego rodzaju szkolenia. Uczelnie i uniwersytety zaczynają oferować szkolenia, i chociaż może to być ograniczone do studentów, prywatne siłowni i centra fitness również zaczynają łapać. Najbardziej profesjonalne szkolenie można znaleźć w dedykowanych ośrodkach szkoleniowych Freerning/Parkour, chociaż są one dość rzadkie. Freentnining Acrobatics można również nauczyć się w centrum gimnastycznym.

Kursy. z profesjonalnymi instruktorami na siłowni lub centrum szkoleniowym kosztują około 80 do 100 USD miesięcznie za cotygodniowe zajęcia.