Różnice między wahabizmem a salafizmem

Wahabizm kontra salafizm

Słowo salaf jest krótkie dla salaf amerykańskich (pobożnych poprzedników), salafis jest zatem terminem używanym przez sektę, który twierdzi, że podąża za pierwszymi trzema pokoleniami Ummah proroka Mahometa, towarzysze proroka, jego wyznawców/uczonych lub Studenci nazywani Tabaeen, a ich obserwatorzy lub studenci o nazwie Taba-Tabaee. Wyszukiwanie słowa w sieci daje znaczenie: słowo oznaczające tego, który przypisuje ją salaf islamu w oparciu o jego znaczenie w języku arabskim. To znaczenie jest spójne z przekonaniami Salafii, słowa Allaha w Koranie powinny być czytane i akceptowane tak, jak są i wyuczają się, wyjaśnienia słów nie są uważane. Jest to sprzeczne z szkolnym wzrostem samej sekty.

Słowo wahabizm pochodzi naturalnie od nazwy jego założyciela i przywódcy Muhammada Ibn Abdul Wahhab. Ich przekonania są sztywne i koncentrują się na bezpośredniej interpretacji słów Koranu. Słowo wahabi jest uwłaczające i nikt podążający za sekcją nie nazywa się „wahhabi”. Według Wahabis, Allah jest nad tronem i nigdy go nie opuszcza, wierzą również, że jest na niebie. Potępiają wiele czynów, które uważają za politeistyczne lub „szirk”, takie jak modlitwa w świętych świątyniach, takich jak świętych, a nawet proroków islamskich, i noszenie amuletów. Uważają również, że oddawają się filozoficzne interpretacje tekstu Koranu za zakazany akt, a niektórzy nawet nazywają to „bidah” (apostazją) lub „shirk”.

Jako takie dwie sekty są jedną i takie same, a te ostatnie są potomkiem tego pierwszego. Większość przekonań Salafi i Wahabi jest zasadniczo taka sama. Pod tym względem różnice między nimi są nieliczne. Różnice między nimi można znaleźć w ich pochodzeniu, ich historii, wrogach, których dzielą, oraz w różnych nakazach, które tak niewielkie, jak to tylko, leżą w głoszeniu różnych uczonych. Nawet uczniowie lidera Salafi Ibn Taymiyah różnią się z nim w niektórych sprawach i nie do końca uważają jego nauki za zdrowe.

Założycielami salafizmu, czyli kontrowersyjni u uczelni, czy ich bohaterowie, byli Ibn Taymiyya, jego student Ibn al-Qayyim i al-Dhahabi, ibn 'Abd al-Wahhab Najdi. Ibn Taymiyyah był wykształcony przez swojego ojca i bez właściwych wskazówek pod rządami islamskich zaczął głosić islam. Jego głoszenie stało się w mgnieniu oka, gdy ludzie zdali sobie sprawę, jak różni się od ortodoksyjnej wiary. Ibn Taymiyyah i jego student Ibn al-Qayyim byli często uwięzieni za swoje błędne sposoby i ostatecznie zostali wyrzuceni z Iraku i ostatecznie osiedlili się w Najd. W ten sposób salafizm odnotował jego wzrost i spadek w Iraku. Ibn Taymiyyah i jego uczeni/ wyznawcy byli bardzo zdywersyfikowani w swojej ideologii islamskiej, która odwiedza możliwość zaangażowania strony trzeciej.

Wahabism powstał w połowie XVIII wieku na pustynnej wiosce Dir'iyyah położonej w centralnym regionie Półwyspu Arabskiego jako dzieła Mohammada Ibn Abdul-Wahhab (1703–1792), który ożywił nauki ibn taymiyyah , dlatego można powiedzieć, że wahabizm zakorzenił się w salafizmie. Pomimo zniechęcenia do rodziny i przyjaciół Abdul Wahhab nadal głosili nauki Ibn Taymiyyah. Wahabism pojawił się tymczasowo na początku XVIII wieku w Uyayyinah, ale został odrzucony i jego bohaterami uwięziono. Powtórzył po raz trzeci w połowie XIX wieku pod Abd al-Aziz bin Abd al-Rahman.

W przeciwieństwie do salafizmu, wahabizm jest bardziej gwałtowny i nietolerancyjny z natury. A przynajmniej tak się wydaje, wrogowie obu sekt byli tacy sami; szyicka, sunnici, a zwłaszcza sufi. Podczas wzrostu wahabbizmu wiele rodzin sunnickich i szyickich zostało zabity. Ten rodzaj przemocy nie był widoczny w czasie narodzin salafizmu. Około 40 000 domów zostało spalonych.

Zasadniczo wszyscy wahabi są salafistami, ale wszyscy salafiści nie są Wahabis. W przeciwieństwie do salafizmu, wahabizmowi udało się rozprzestrzenić na całym Półwyspie Arabskim i stał się dominujący w Hejaz, rodzinie saudyjskiej, która była dobrze impregnowana wahabizmem, łącząc ręce w połowie XVIII wieku, ostatecznie przejął kontrolę nad ziemią i wkrótce nadała mu tytuł „saudyjskie Arabia '. Salafizm nie udało się zakorzenić na wielu ziemiach arabskich, z wyjątkiem Najd, który również oznacza miejsce narodzin Abdul Wahhab.

Streszczenie:

• Salafizm rozpoczął się w XIII wieku. Wahabizm rozpoczął się w XIX wieku

• Salafizm rozpoczął się od kilku kontrowersyjnych uczonych

• jeden zaczął w Iraku jeden w Najd.

• Oba były niepopularne

• Wahabizm był strategiczny i bardziej gwałtowny, salafizm nieco mniej

• Wahabizm odniósł większy sukces

• Wahabizm później uznał tytuł salafizmu.

• Znaczenie salaf/salafi

• Znaczenie wahabizmu