Różnica między pamięcią wirtualną i pamięci podręcznej

W świecie komputerów pamięć ustawia limit, na którym opieramy się, jeśli możemy uruchomić ten program, czy nie. Jeśli miałeś pecha, że ​​miałeś doświadczenie DO, znasz zmorę limitu pamięci 640k. W dzisiejszych czasach pamięć wydaje się prawie nieskończona i nikt tak naprawdę nie dostaje wiadomości „za mało pamięci” z zeszłego roku. Jak to osiągnęli?

Odpowiedź na to jest bardzo inteligentna procedura zarządzania pamięcią. Umieszczając niektóre części, które powinny znajdować się w pamięci wewnątrz twardego dysku, mogą rozszerzyć pojemność pamięci komputera daleko poza to, co jest zainstalowane; Nazywa się to pamięcią wirtualną. Powiedzmy więc, że Twój komputer ma tylko 1 GB pamięci, a ty uruchamiasz kilka programów, których całkowite zużycie pamięci wynosi około 1.5 GB. Bez pamięci wirtualnej nie możesz tego robić. Ale z pamięcią wirtualną system operacyjny przypisuje część dysk twardego jako część pamięci i utrzymuje tam dane. Więc w powyższym przykładzie powiedzmy, że pamięć wirtualna wynosi również 1 GB. Rzeczywista pamięć 1 GB + 1GB Wirtualna pamięć = 2 GB pamięci systemowej. W ten sposób, mimo że Twoja pamięć jest ograniczona, nadal możesz używać rozległych aplikacji pamięci.

Istnieje jednak wada dla pamięci wirtualnej. Czytanie danych z dysku twardego jest znacznie wolniejsze niż czytanie z pamięci. Im więcej informacji, które są przechowywane w twoim twardej masie, tym wolniej staje się system, czyni to powolne.

Z drugiej strony pamięć pamięci podręcznej nie rozszerza ilości pamięci, którą masz, po prostu zmniejsza ilość czasu potrzebnego na dostęp do danych. Abyś mógł łatwo zrozumieć tę koncepcję, powiedzmy, że procesor jest uczniem, który wykonuje raport. Ilekroć potrzebuje danych, idzie na półfelkę z książkami (książki to pamięć, a książki są danymi) i zabiera książkę i sprowadza ją z powrotem na krzesło. Czyta to, a następnie zwraca go na półfelkę z książkami, zanim kontynuuje swój raport. Gdybyś był studentem, byłoby to naprawdę czasochłonne, gdybyś musiał wstać i zdobyć książkę za każdym razem, gdy potrzebujesz danych. Praktycznie uczeń dostałby kilka książek z półki z książkami i umieścił je na stole. Tak, że jeśli potrzebuje informacji, które są w książce, których ostatnio użył, jest to tylko w zasięgu ręki i nie musi stać i chodzić, aby je zdobyć.

W tej metaforze tabela to nasza pamięć pamięci podręcznej. Ilekroć procesor używa danych, umieszcza najnowsze dane, które wykorzystano w pamięci pamięci podręcznej do szybkiego dostępu w przypadku, gdy jest to znowu potrzebne. Pamięć pamięci podręcznej jest jednak bardzo ograniczona, podobnie jak tabela o ograniczonej przestrzeni, więc dane, które nie były dostępne najdłuższe, zwracają się do pamięci, aby zwolnić pamięć podręczną w przypadku najnowszych danych.

Dowiedz się więcej o pamięci podręcznej i pamięci wirtualnej.