Różnica między ureemią a azotemią

Mrozu moczy obecny na czole i skórze głowy

Nerki są bardzo ważnymi organami ludzkiego ciała, ponieważ pełnią wiele niezbędnych funkcji. Wytwarzają ważne hormony, pochłaniają elektrolity, utrzymują równowagę płynów, regulują ciśnienie krwi, filtrują odpady i tworzą mocz. Wszystkie te funkcje są ważne dla płynnego prowadzenia ludzkiego ciała.

Obecność uremii lub azotemii u osoby wskazuje, że jego nerki nie działają dobrze. Ponieważ nerki pełnią niezliczone funkcje, są podatne na choroby, szczególnie w obecnych czasach z powodu niezdrowych nawyków żywieniowych i braku ćwiczeń. Czasami nerki mogą być wadliwe od dzieciństwa. Poziomy mocznika i kreatyniny we krwi są wyraźnymi markerami pogarszającej się funkcji nerek. Zrozumiemy różnicę między uremiią a azotemią.

Strukturalna formuła mocznika

Mocznica

Ureemia dosłownie oznacza mocz we krwi. Jedną z głównych ról nerek jest wydalanie odpadów azotowych powstałych w wyniku metabolizmu białka i aminokwasów. Zwykle mocznik i kwas moczowy powstały w wyniku rozkładu białka jest filtrowane przez nerkę i wydalane w moczu. Ale gdy dotyczy to funkcji nerek z powodu pewnej infekcji ogólnoustrojowej lub lokalnej w organizmie, występuje w moczniku we krwi. Zwykle widać to w przypadku niewydolności nerek lub bardzo ostrej niewydolności nerek. Istnieje całkowite zamknięcie funkcji nerek. Wskaźnik filtracji kłębuszkowej spada poniżej 60 ml/min, co powoduje bardzo wysokie stężenie mocznika w osoczu.

Pacjent ma powtarzające się płytkie oddychanie, postępującą utratę energii, zmniejszoną tolerancję wysiłkową, zmniejszone zainteresowanie codziennymi czynnościami, utratą wagi, utratą apetytu, obrzękiem całego ciała z powodu retencji płynów, nudności, wymiotów, mrozu skóry (jak mocz pot), moc moczu spadnie drastycznie itp. Jeśli pacjent nie jest hospitalizowany natychmiast do dializy, może rozwinąć kwasicę metaboliczną, zapalenie osierdzia (płyn w zewnętrznym pokryciu serca), letarg, zamieszanie, niewydolność narządów, śpiączka i ostatecznie śmierć.

Azotemia

Azotemia jest zdefiniowana jako azot we krwi. Można to uznać za chemiczny stadium niewydolności nerek, w tym sensie, że pacjent nie ma żadnych jawnych objawów choroby nerek, ale jego poziom kreatyniny i azotu mocznika w surowicy są podwyższone. Jest to znak ostrzegawczy i powinien być uważany za prekursor uremii. Rozkład białka i aminokwasu powoduje tworzenie azotu przez produkty, które należy wyeliminować w moczu. Gdy funkcja nerek jest zagrożona, przez produkty nie są filtrowane, a zatem znajdź drogę do krwi. Normalny zakres azotu mocznika krwi (BUN) wynosi od 8-20 mg/dl, a kreatynina w surowicy 0.7-1.4 mg/dl. Normalna szybkość filtracji kłębuszkowej wynosi 125 ml/min. Kiedy poziomy kreatyniny BUN i surowicy rosną o około 20-30 %, a częstość filtracji kłębuszkowej spada poniżej 70 ml/min, wskazuje na azotemię.

Istnieją trzy rodzaje azotemii. Azotemia przed nerkami występuje, gdy przepływ krwi do nerek jest naruszany z powodu pewnej choroby w organizmie. Powoduje to wzrost wartości BUN i kreatyniny. Azotemia wewnątrznerkowa występuje z powodu pierwotnej choroby nerek, takiej jak kłębuszkowe zapalenie nerek, ostra niewydolność nerek itp. Azotemia po nerek występuje z powodu niedrożności w moczowcach. To powoduje przepływ moczu i przepełnienie moczu i przepełnienie zawartości moczu do krwi.   Azotemia musi zostać zidentyfikowana w najwcześniej i podawanie płynów, równowaga elektrolitów i interwencja medyczna należy rozpocząć na czas.

Azotemia i uremia występują z powodu nieudanej funkcji nerek. Azotemia można uznać za łagodniejsze manifestacja uremii.