Różnica między TPN i PPN

TPN vs ppn

Całkowite żywienie pozajelitowe (TPN) i peryferyjne żywienie pozajelitowe (PPN) są dostarczane pacjentom, którzy nie mają żadnego innego źródła odżywiania. Zarówno TPN, jak i PPN są dostarczane przez IV. Chociaż oba są wykorzystywane do zapewnienia pacjentowi wymaganego odżywiania, są one różne pod wieloma względami.

Całkowite żywienie pozajelitowe oznacza całkowite odżywianie, które jest dostarczane, gdy pacjent nie otrzymuje żadnej innej formy żywienia. Kiedy pacjent jest na całkowitym żywieniu pozajelitowym, całkowicie na tym polega. Z drugiej strony peryferyjne żywienie pozajelitowe lub PPN jest tylko częściowe. Oznacza to, że pacjent może uzyskać odżywianie z innych źródeł wraz z PPN.

Kolejną różnicą, którą można zobaczyć, jest to, że całkowite żywienie pozajelitowe występuje w wyższym stężeniu i można je podawać tylko przez większą żyłę. Przeciwnie, peryferyjne żywienie pozajelitowe jest w mniejszym stężeniu i może być dostarczane przez żyłę obwodową. Zasadniczo TPN jest podawany w większej żyłach w klatce piersiowej lub szyi.

Cóż, TPN jest żrący w porównaniu z PPN. TPN jest żrący, ponieważ zawiera glukozę i minerały, a także elektrolity.

PPN przez długi czas nie jest preferowanym suplementem odżywczym. Jest tak, ponieważ przez bardzo długi czas nie jest bezpieczne stosowanie roztworów hiperosmolarnych w żyłach obwodowych. Jednak TPN może być używany przez bardzo długi czas, ponieważ jest dostarczany przez centralną żyłę.

Całkowite żywienie pozajelitowe jest przekazywane osobom cierpiącym na zaburzenia trawienne lub mają jakiekolwiek przedłużone konsekwencje operacji lub wypadku. Peryferyjne żywienie pozajelitowe jest dostarczane, jeśli układ trawienny danej osoby został zablokowany lub jeśli pacjent nie otrzymuje wystarczającej ilości odżywiania podczas dłuższego pobytu w szpitalu.

Chociaż zarówno TPN, jak i PPN mają prawie podobne składniki, TPN ma wyższe stężenie składników.

Streszczenie

1. Całkowite żywienie pozajelitowe to całkowite odżywianie, które jest dostarczane, gdy pacjent nie otrzyma żadnej innej formy żywienia. Peryferyjne żywienie pozajelitowe jest tylko częściowe, co oznacza, że ​​pacjent może uzyskać odżywianie z innych źródeł.

2. TPN ma wyższe stężenie i może być podawane przez większe żyły. PPN ma mniejsze stężenie i można go dostarczyć za pomocą żyły obwodowej.

3. W porównaniu z TPN, PPN przez długi czas nie jest preferowanym suplementem odżywczym.

4. TPN ma wyższe stężenie składników w porównaniu z PPN.