Różnica między dziobakiem a echidną
- 1035
- 125
- Łukasz Kalisz
Platypusy i echidny są jedynymi ocalającymi członkami rzędu ssaków znanych jako monotremata, które oba mają rodzime gatunki na kontynencie australijskim. Monotremy są opisywane jako bardzo prymitywne ssaki, ponieważ są jedynymi, którzy rozmnażają się, układając jaja, a nie żywe narodziny. Chociaż ich młode potrzebują mleka, aby przetrwać, matki nie mają dotknięć i mogą wydzielić mleko z porów skóry. Mają także wysoce zmodyfikowane pyski lub dzioby, a dorosłe zwierzęta nie mają zębów. Ale pomimo tych wielu podobieństw, mają one również wiele różnic.
Podsumowanie tabeli
| Dziobak | Echidna |
| Małe zwierzę półkwaskie | Średniej wielkości zwierzęta lądowe |
| Pojedyncze gatunki znalezione we wschodniej Australii | Około czterech gatunków znajduje się w Australii i Nowej Gwinei |
| Do 3 młodych i bez woreczku jajowego | Samotny młody w urodzeniu żyj w jajku w tymczasowej woreczku jajowym przez okres do 50 dni. |
Unsplash
Definicje
Plisty z kaczki (Ornithorhynchus anatinus) to mały półagiatyczny ssak. Ma usprawnione ciało z dziobem i szerokim płaskim ogonem; Krótkie kończyny z siedziskami; i gęste ciemnobrązowe do czerwonawo-brązowych włosów z jasnobrązowym/srebrnym niedostatecznym. Jedyne ocalałych gatunków dziobaka można znaleźć w systemach słodkowodnych we wschodniej Australii.
Echidna to mieszkaniec lasu, samotny, średniej wielkości z grubymi włosami i kolcami. Kolce to zmodyfikowane włosy złożone z keratyny, które przypominają przeciwsterty południowoamerykańskie i inne kolczaste ssaki, takie jak jeże i jeżowce.
Platypus vs echidna
Jedyne istniejące gatunki dziobaka znajdują się w Australii. Jednak trzy inne gatunki echidny można znaleźć w Nowej Gwinei. Idealne siedlisko dla dziobaka obejmuje nora w pobliżu rzeki lub strumienia z bankami ziemskimi i rodzimą roślinnością, która zapewnia cieniowanie. Echidna są również zwierzątami, ale nie wymagają zbiorników wodnych. Echidna nie mają jadu. Platypusy męskie mają jadowity kolce na pięcie każdej tylnej nogi. Niektórzy uważają, że jest wykorzystywany do zapewnienia dominacji nad innymi mężczyznami w sezonie lęgowym.
Echidna, podobnie jak Pliszpus, ma układ elektro-recepcyjny. Platypus wykorzystuje elektrorecepcji do polowania na ofiarę w mrocznych rzekach i strumieniach, w których oczy, nos i uszy muszą pozostać zamknięte. Podczas gdy Platypus ma 40 000 elektroreceptorów na swoim rachunku, Echidnas ma tylko 400-2 000 na pyskach.