Różnica między SDLC a modelem wodospadu

SDLC vs Waterfall Model
Model cyklu życia rozwoju oprogramowania lub SDLC to ustrukturyzowane podejście do rozwoju oprogramowania. W kolejności sekwencyjnej wykonano wiele działań, aby osiągnąć produkt końcowy. Każda faza jest powiązana z dostawą, która działa jako dane wejściowe do kolejnej fazy SDLC. Spójrzmy na różne fazy modelu SDLC:

1. Wymóg - ta faza jest najważniejsza dla interesariuszy i menedżerów. Wymagania te określają użytkowników systemu, ich główne funkcje, dane wejściowe i wyjścia systemu. Wyjście całego procesu jest funkcjonalnym dokumentem specyfikacji, który wyjaśnia system jako całość.
2. Projekt - wejście do tej fazy jest dokumentem specyfikacji funkcjonalnej z fazy wymagań. Ta faza opisuje wygląd systemu. Głównym wyjściem z tego etapu jest projektowanie oprogramowania i decyzja o wymaganiach dotyczących sprzętu i oprogramowania.
3. Implementacja - jest to najdłuższa faza SDLC, która implementuje projekt w formie kodu. Programiści są głównymi ludźmi pracującymi w tej fazie. W niektórych modelach SDLC faza testowa i projektowa nakładają się na fazę implementacji.
4. Testowanie - obejmuje to zarówno jednostki, jak i testowanie systemu. Testowanie jednostkowe pomaga zidentyfikować błędy w każdym module, podczas gdy testowanie systemu sprawdza funkcjonalność systemu jako całość. Celem testowania jest sprawdzenie, czy kod był w stanie osiągnąć wymaganą funkcjonalność zgodnie z definicją w fazie wymagań, czy nie.

Niektóre z najpopularniejszych modeli SDLC to:
* Model wodospadu
* Model w kształcie litery V
* Przyrostowy model cyklu życia
* Model spiralny

Model wodospadu jest jednym z najpopularniejszych modeli SDLC. Jest to klasyczne podejście do tworzenia oprogramowania, które jest zgodne z liniową i sekwencyjną metodą dostarczania oprogramowania. Ten model ma różne rezultaty z każdej fazy. Ten model oferuje następujące korzyści:
1. Jest prosty i łatwy do wdrożenia.
2. Ponieważ model podąża za podejściem liniowym, łatwiej jest zarządzać.
3. Każda faza jest wykonywana pojedynczo.
4. Najlepiej to wykorzystać do małych projektów.

Z zaletami pojawia się pewne wady. Niektóre z nich są omówione poniżej:
1. W grę wchodzi czynnik wysokiego ryzyka.
2. Nie jest to korzystne dla dużych projektów.
3. Nie można go wykorzystać do projektów, w których wymagania mogą się zmienić.
4. Nie nadaje się do projektów, które są złożone lub wykorzystują koncepcje OOPS.

Streszczenie:
1. SDLC, czyli cykl życia programistycznego, jest wykorzystywany do planowania działań projektowych w
sposób chronologiczny.
2. Wyjście z jednej fazy SDLC działa jako dane wejściowe do następnej fazy. Wymagania są
Przekształcony w projekt. Projekt określa kod, który należy zapisać
Wdrożyć je. Testowanie weryfikuje, czy kod spełnia projekt i wymagania.
3. Głównymi fazami SDLC to: Wymagania, projektowanie, kodowanie, testowanie i konserwacja.
4. W modelu wodospadu, jednym z najpopularniejszych modeli SDLC, każdy krok następuje w
sekwencyjny sposób bez nakładania się lub iteracyjnych kroków.