Różnica między PMS i PMDD

PMS vs. Pmdd

Menstruacja jest normalną częścią dorastania dla kobiet i jest znakiem, że dziewczyna staje się młodą kobietą. Oznacza to, że dziewczyna może teraz zajść w ciążę i mieć dziecko. Stopień dyskomfortu doświadczany podczas miesiączki może różnić się w zależności od kobiety. Niektóre nigdy nie przeszkadzają swoje okresy, podczas gdy inne mogą być poważnie dotknięte nieprzyjemnymi i nieznośnymi objawami przedmiesiączkowo. Dla niektórych objawy te są łagodne i tolerowane, ale w przypadku niektórych tych objawów mogą być wyłączone i mogą powodować zakłócenia w ich codziennym życiu.

Zespół przedmienny (PMS) i przedmiesiącz zaburzenie dysforyczne (PMDD) mają ten sam zestaw objawów fizycznych, jak i emocjonalnych, które mają miejsce przed rozpoczęciem cyklu miesiączkowego. Tam, gdzie różnią się, polega na nasileniu ich objawów emocjonalnych i samym faktowi, że mogą zakłócać codzienne funkcjonowanie. Dokładna przyczyna PMS jest nadal nieznana, ale wydaje się, że jest związana z niestabilnym poziomem hormonów, w tym estrogenem i progesteronem, które zwykle występują w przygotowaniu do miesiączki. Podobnie jak PMS, występowanie PMDD jest nieznane, ale ostatnie badania wykazały związek między PMDD a niskim poziomem serotoniny, która jest chemikiem w mózgu, która pomaga transmitować sygnały nerwowe. Niektóre komórki mózgowe, które wykorzystują serotoninę jako posłaniec, są zaangażowane w kontrolowanie nastroju, uwagi, snu i bólu. Dlatego przewlekłe zmiany poziomu serotoniny mogą prowadzić do objawów PMDD.

Objawy PMS zwykle zaczynają się od owulacji lub po nim i trwają do momentu rozpoczęcia miesiączki. Najczęstszym fizycznym objawem PMS jest zmęczenie. Inne objawy fizyczne mogą obejmować pragnienia słodkich lub słonych pokarmów, wzdęcia brzucha, przybierania na wadze, obolałych piersi, spuchniętych stóp lub dłoni, bólów głowy, trądziku i licznych problemów z przewodu pokarmowego. Objawy emocjonalne PMS obejmują depresję, drażliwość, lęk lub wahania nastroju tylko w łagodnym do umiarkowanym stopniu. W przeciwieństwie do PMS, PMDD charakteryzuje się bardziej znaczącymi zaburzeniami nastroju przedmiesiączkowego. Najczęstszą z nich jest drażliwość. Wiele kobiet zgłasza również przygnębiony nastrój, lęk, wahania nastroju, rozpaczy, lęk, utratę zainteresowania i motywację, utrata apetytu i/lub zaburzenia snu. Objawy te pojawiają się od jednego do dwóch tygodni poprzedzających miesiączki i całkowicie rozwiązują początek miesiączki. Z definicji to zakłócenia nastroju może powodować upośledzenie społeczne lub zawodowe z jego najbardziej znaczącymi skutkami w funkcjonowaniu interpersonalnym.

Nie ma jednego testu do zdiagnozowania PMS, ale istnieją pewne strategie, które lekarze mogą użyć, aby pomóc w zdiagnozowaniu PMS. Jednym z nich jest zdiagnozowanie poprzez rejestrowanie objawów dla kilku cykli menstruacyjnych. Objawy występujące w przewidywalnym wzorze (zaczynając przed miesiączką, a następnie zniknięcie po rozpoczęciu) zazwyczaj wskazują PMS. Z drugiej strony, PMDD jest diagnozowane, gdy co najmniej pięć z następujących objawów odbywa się od siedmiu do dziesięciu dni przed miesiączką i rozdzielono w ciągu kilku dni od rozpoczęcia okresu miesiączkowego: nagłe zmiany nastroju, wyraźny gniew, drażliwość, lęk, lęk, lęk , zmniejszone zainteresowanie zwykłymi działaniami, pochyleniem, zmiana apetytu, bezsenność, problemy fizyczne, takie jak wzdęcia.

Zapobieganie PMS obejmuje znalezienie lekarstwa lub kombinacji środków, które działają dla każdej osoby. W przypadku niektórych kobiet zmiany dietetyczne, takie jak eliminowanie kofeiny i alkoholu, oraz dieta o niskiej zawartości soli złagodzą objawy. Lekarze często zalecają energiczne, aerobowe ćwiczenia, ponieważ uważa się, że ćwiczenia stymulują uwalnianie przez organizm kilku neuroprzekaźników uzupełniających te, które są na niskim poziomie. Zabiegi PMS obejmują leki moczopędne (w celu ułatwienia retencji płynów), doustne środki antykoncepcyjne (do kontroli hormonalnej) i leki przeciwlękowe dla ekstremalnej drażliwości. Niskie dawki progesteronu (hormonu układu reprodukcyjnego) zastosowano eksperymentalne. PMDD obejmuje również niektóre zapobieganie PMS z dodaniem leków jako leczenia, w tym przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) stosowane w leczeniu objawów emocjonalnych PMDD. Ponadto, doradztwo indywidualne, grupowe i zarządzanie stresem mogą pomóc kobiecie poradzić sobie z PMDD.

STRESZCZENIE:
1. PMDD jest mniej powszechne niż PMS.
2. Około 20 do 50 procent kobiet doświadczy objawów PMS. Tylko około 3 do 5 procent z nich doświadczy objawów wystarczająco ciężkich, aby spełnić kryteria diagnostyczne DSM-IV dla PMDD.
3. PMDD jest ciężką postacią PMS.
4. Różnią się pod względem ich diagnozowania.
5. Mają różne przyczyny.
6. Zapobiegają im i traktuje się na różne sposoby.