Różnica między mózgiem narkolepsji a normalnym mózgiem

Narkolepsja, zwana także „atakami snu”, jest przewlekłym zaburzeniem neurologicznym obejmującym kontrolę mózgu wzorców snu i czuwania człowieka. Około jeden na 2000 Amerykanów cierpi na narkolepsję. Stan wpływa na równą liczbę mężczyzn i kobiet (Cleveland Clinic).

Narkolepsja obejmuje trzy typy:

Narkolepsja typu 1 charakteryzuje się nadmierną sennością w ciągu dnia z katapleksją i/lub niskim poziomem hipokretyny.
Narkolepsja typu 2 charakteryzuje się nadmierną sennością w ciągu dnia, brakiem katapleksji i normalnym poziomem hipokretyny (Cleveland Clinic).
Wtórna narkolepsja jest często wynikiem uszkodzenia podwzgórza, obszaru w mózgu, który pomaga w regulacji snu. Oprócz typowych objawów narkolepsji, narkolepsja wtórna może obejmować poważne problemy neurologiczne i nadmierne snu (ponad 10 godzin) każdej nocy (NINDS).

Narkolepsja wykazuje następujące objawy:

Senność w ciągu dnia, która obejmuje zachmurzenie umysłowe lub „mgłę mózgu” i związane z tym zaburzenia poznawcze (Soo-Me Yoon), w tym brak stężenia i upływu pamięci, a także obniżone nastrój oraz niska energia i/lub ekstremalne wyczerpanie (Cleveland Clinic).
Około 70% osób dotkniętych narkolepsją ma nagłą utratę siły mięśni, znaną jako katapleksja. Katapleksię można pomylić z napadami (NINDS) i może trwać od kilku sekund do kilku minut. Osoba pozostaje świadoma podczas tych ataków. Wskaźnik ataków może wynosić od kilku w ciągu życia do kilku dziennie (Cleveland Clinic).
Paraliż snu charakteryzuje się niezdolnością do poruszania się lub mówienia przed zasypianiem lub po przebudzeniu. Odcinki trwają od sekund do kilku minut.
Stan często obejmuje zakłócony sen lub częste przebudzenie w nocy (Cleveland Clinic), a także szybkie wejście do stanu snów. Zwykle osoba wchodzi do szybkiego ruchu oka (REM) po około 60 do 90 minut i zaczyna marzyć; Jednak ludzie z narkolepsją często wchodzą w snu REM w ciągu 15 minut od zasypiania. Podczas stanu REM mózg trzyma mięśnie człowieka bezwładnego. Ta funkcja może być nieobecna dla osób cierpiących na narkoleptykę, podczas gdy stan REM może wystąpić podczas czuwania. Sen może być również zakłócony przez bezsenność, żywe marzenie i bezdech senny (NINDS).
Narkoleptyk może również doświadczyć żywych przerażających halucynacji, które występują tuż przed zasypianiem (halucynacje hipnagogiczne) lub tuż po przebudzeniu (halucynacje hipnopompowe). Halucynacje są najczęściej wizualne, ale mogą obejmować wszystkie zmysły (Cleveland Clinic).
Automatyczne zachowanie opisuje, w jaki sposób osoba zasypia przez kilka sekund, ale nadal wykonuje rutynowe zadania bez świadomości lub pamięci o wykonaniu zadania (Cleveland Clinic).

Powoduje

W ciągu ostatnich 20 lat poczyniono pewne postępy w zakresie zrozumienia przyczyn narkolepsji. Jednym z wyjaśnień jest genetyczna i wskazuje na aktywność grup neuronów w kilku częściach mózgu, które oddziałują w celu kontroli snu (Cleveland Clinic).

Powiązanym wyjaśnieniem jest utrata neuroprzekaźnika, szczególnie hipokretyny. Hipokretyna jest ważna dla regulacji cyklu snu/budzenia, w tym szybkiego ruchu oka (REM) podczas stanu snu. Niedobór hipokretyny powoduje nadmierną senność, a cechy snu REM (zwane także „snem marzeniem”) staje się obecny podczas czuwania (Lisa włócznia; Ninds). Kiedy neurony te znikają, zmiany między czuwaniem, snem REM i snem innym niż reem mogą nastąpić spontanicznie, co powoduje fragmentację snu i objawy dzienne osoby z doświadczeniem narkolepsji. Jest to uważane za główną przyczynę narkolepsji typu 1.

Naukowcy nie są pewni, dlaczego umierają neurony hipokretyny. Niektórzy sugerują, że narkolepsja wynika z zaburzenia autoimmunologicznego, które atakuje komórki mózgowe, które wytwarzają hipokretynę z powodu wyższych niż normalnych poziomów przeciwciał anty-streptolizynowych u osób z narkolepsją. Sezonowy początek narkolepsji potwierdza wyjaśnienie układu autoimmunologicznego: Ludzie częściej rozwijają objawy po sezonie zimowym. Na przykład epidemia grypy H1N1 w 2009 roku była związana ze wzrostem wystąpienia przypadków narkolepsji (NINDS).

Historia rodziny również odgrywa rolę. Około 10% osób z narkolepsją ma bliskich krewnych o podobnych objawach, podczas gdy toksyny środowiskowe, takie jak dym z drugiej ręki, metale ciężkie i obecność pestycydów, mogą przyczynić się (Cleveland Clinic).

W rzadkich przypadkach narkolepsja może wynikać z uszkodzenia obszaru mózgu, który kontroluje sen i czuwanie REM, na przykład uraz, choroba lub guzy w tych regionach (NINDS).

Diagnoza i leczenie

Diagnoza jest dokonywana na podstawie objawów i badań snu po pierwszym wykluczeniu innych zaburzeń fizycznych (bezdech, niedokrwistość, niewydolność serca), zaburzenia psychiczne (główna depresja) i zaburzenia behawioralne (picie alkoholu i brak wystarczającej ilości snu), które są również związane z tym Nadmierna senność w ciągu dnia (Ninds).

Leki stosowane w leczeniu narkolepsji obejmują leki promujące budzenie i snu, takie jak stymulanty i leki przeciwdepresyjne. Zmiany w stylu życia obejmują usuwanie urządzeń elektronicznych z sypialni, unikanie ciężkich posiłków i stymulantów kilka godzin przed snem, ćwiczenie wczesnego dnia, relaksowanie przed snem i ustanowienie regularnego snu/budzenia. Cierpiąc na narkolepsję, osoba zaleca się, aby nie jeździć ani drzemać przed prowadzeniem pojazdu, prowadzenie na krótkie odległości jednocześnie i utrzymywania zaangażowania podczas jazdy (Cleveland Clinic).

Tabela różnic między mózgiem narkolepsji a normalnym mózgiem

Streszczenie

Narkolepsja, zwana także „atakami snu”, jest przewlekłym zaburzeniem neurologicznym, w którym dana osoba nie jest w stanie kontrolować wzorców snu i czuwania. Objawy obejmują nadmierną senność w ciągu dnia, katapleksię, paraliż snu, zakłócony sen, halucynacje i automatyczne zachowanie. Naukowcy rozważali geny, utratę neuroprzekaźnika zwanego hipokretyną i odpowiedzi autoimmunologiczne na różne patogeny jako odpowiedzialne za ten stan.

FAQ:

Czy narkolepsja uszkadza mózg?

Zmiany strukturalne, które obejmują powszechne i postępujące przerzedzenie korowe, ponieważ odnotowano osoby w wieku narkolepsyjnym. Jeon i in.; Lisa Spear). Wpływ na kora przedczołowa, odpowiedzialna za funkcje wykonawcze, pamięć, poznanie i emocje, a także hipokamp. Osoby z narkolepsją typu 1 mają umieranie neuronów podwzgórza, które wytwarzają hipokretynę, która reguluje czuwanie i napięcie mięśniowe.

Jak narkolepsja psuje się z twoim mózgiem?

Związek między narkolepsją a otępieniem ciała nie jest dobrze ustalona, ale badania sugerują, że poziomy hipokretyny/oreksyny są niskie u osób z otępieniem lewy. Narkolepsja prezentująca u osób starszych może zatem być prekursorem demencji ciała Lewy'ego (Stanley Thomas i Salman).

Czy narkolepsja może wpłynąć na inteligencję?

Badanie So-Mee Yoon i in. zauważył, że pacjenci z narkolepsją z wysokim IQ wykazują znaczne zaburzenia poznawcze i mają deficyty w wizualnej uwagi i wizualnej pamięci roboczej.

Czy narkolepsja wpływa na myślenie?

Wydaje się, że narkolepsja wpływa na funkcje poznawcze lub myślenia cierpiącego w tak bardzo, jak doświadczają mgły mentalnej, złej pamięci i halucynacji (przegląd snu).