Różnica między ułożoną i ułożoną

„Wyposażone” i „leżone” mogą być często zdezorientowane, szczególnie dla osób, które są nowe w języku, ponieważ jeden z nich wygląda o wiele bardziej naturalny w użyciu niż drugi. Różnica polega jednak na tym, że chociaż kiedyś mieli na myśli to samo, jeden nie jest już używany jako słowo.

„Laid” to czas przeszły i imiesłów przeszły słowo „leżeć”. „Lay” najczęściej oznacza coś odłożenia, zarówno w przenośni, jak i metaforycznie. Może to oznaczać postawienie czegoś na powierzchni.

„Położył książkę na stole."

Może to oznaczać stworzenie lub przygotowanie czegoś.

„Architekci przedstawili plany budynku."

Jest to szczególnie powszechne w wyrażeniu „Połóż jajo”, co oznacza wyprodukowanie. Słowo również kojarzyły się z zakładami.

„Położyła zakład na pierwszego konia weszła do wyścigu." 

„Złożę szanse, że nie wiesz, jak pływać."

W takim przypadku „Lay szans” jest slangowym terminem na zakład.

„Layed” to bardziej skomplikowana historia. To nie jest już właściwe słowo. Jest uważany za archaiczny. Oznacza to, że nadal może być używany, gdy ktoś próbuje stworzyć stary czas, ale nikt nie używa go poza tym.

Przez większość czasu w języku angielskim czasowniki można zmienić z napięcia teraźniejszego na czas przeszły, dodając -ed do końca. Na przykład „Walk” staje się „chodzenia”. Jednak czasem nie dzieje się tak, gdy czasownik kończy się na y. Regularne czasowniki to te, które mają regularną koniugację: czas przeszły i imiesłów przeszły. Albo -Ed jest dodawany do końca, jak „rozmowa” z „rozmową”, albo po prostu -d jest dodawany, gdy czasownik już kończy się w E, jak „dym” do „wędzonego”. Następnie są nieregularne czasowniki, które nie podążają za tym wzorem.

Niektóre czasowniki, które kończą się w Y, nie są regularne. Te, które mają spółgłoskę przed Y są prawie zawsze regularne. Dla wielu z nich, kiedy zamieniasz go w czas przeszły, przekształcasz Y w I i dodajesz do końca. Na przykład „spróbuj” staje się „wypróbowany”. Istnieje kilka wyjątków, takich jak „ciesz się” i „cieszę się”, a także „pozostanie” i „pozostanie”. Te napięte formy są wymawiane inaczej niż inne czasowniki kończące.

Jednak gdy list wcześniej jest samogłoską, jak w „Powiedz”, nie ma E dodanego. „Powiedz„ po prostu zostaje ”,„ Pay ”staje się„ opłacany ”, a„ Lay ”staje się„ wyluzowany ”.

Ta reguła pisowni nie zawsze miała miejsce w języku angielskim, o czym świadczy fakt, że kiedyś „leżał”. Powodem, dla którego został zmieniony, był wymowa. We współczesnym angielskim, -ed na końcu czasowników jest wymawiany tylko z dźwiękiem D. Dawno temu -ED został wymawiany z dźwiękiem „eh”, a także dźwiękiem D. Jest prawdopodobne, że niektóre czasowniki z dźwiękiem samogłoskowym, zanim y były pierwszymi, które zostały wymawiane w sposób bliżej współczesnego angielskiego. W niektórych starszych tekstach, takich jak Faerie Queene od 1590 r. Gdyby tak było, wówczas pisownia „położona” nie odzwierciedlałaby wymowy, więc mogliby ją zmienić, zanim pisowni zostały całkowicie ustawione w kamieniu.

Podsumowując, słowo „wyrzucone” jest czasem przeszłym „leżeć”. „Złóż kiedyś była najczęstszą pisownią„ wyluzowaną ”, ale spadła z użycia. Teraz używany jest tylko „wyluzowany”.