Różnica między tarciem kinetycznym a tarciem statycznym

Styczny element siły interakcji między dwiema powierzchniami w kontakcie nazywany jest tarciem. Prowadzi do oporu przeciwko ruchom między powierzchniami i może powodować mechaniczne odkształcenie i ogrzewanie.

W zależności od tego, czy powierzchnie są w spoczynku, czy w ruchu względnym, tarcie dzieli się na tarcie statyczne i kinetyczne.

Co to jest tarcie kinetyczne?

Tarcie kinetyczne to siła opóźniająca między dwoma obiektami w kontakcie, które poruszają się przeciwko sobie. Zależy to od rodzaju powierzchni kontaktowych. Tarcie kinetyczne jest wysokie na szorstkie i suche powierzchnie i niskie dla mokrych i gładkich.

Siła niezbędna do wywołania ruchu (i.mi. Aby przezwyciężyć tarcie statyczne), jest większy niż ten niezbędny do kontynuowania ruchu (i.mi. przezwyciężenie tarcia kinetycznego). Tak więc współczynnik tarcia kinetycznego (μk) jest niższy niż zatarcie statyczne (μs).

Tarcie kinetyczne pozostaje stałe między dwiema powierzchniami, niezależnie od względnej prędkości ich ruchu. Współczynnik tarcia kinetycznego ma stałą wartość dla każdej pary powierzchni kontaktowych (materiały). Na przykład to 0.57 dla kontaktu stalowego / stalowego, 0.47 dla kontaktu stalowego / aluminiowego itp.

Tarcie kinetyczne (FK) równa się:

fk = μkn,

gdzie μk jest współczynnikiem tarcia kinetycznego i n - wielkość normalnej siły kontaktowej między powierzchniami.

Co to jest tarcie statyczne?

Siła, którą należy pokonać, aby uzyskać coś do ruchu, nazywa się tarciem statycznym. Jest to siła, która zapobiega przesuwaniu obiektu, umieszczonego na pochylonej powierzchni.

Na stałych powierzchniach tarcie statyczne występuje w wyniku chropowatości powierzchni obiektów w kontakcie. Jego wartość zależy od rodzaju powierzchni kontaktowych. Jest wyższy dla szorstkich i suchych powierzchni i niższy dla mokrych i gładkich.

Siła niezbędna do wywołania ruchu (i.mi. Aby przezwyciężyć tarcie statyczne), jest większy niż ten niezbędny do kontynuowania ruchu (i.mi. przezwyciężenie tarcia kinetycznego). Tak więc współczynnik tarcia statycznego (μs) przekracza jedno z tarcia kinetycznego (μK).

Współczynnik tarcia statycznego ma stałą wartość dla każdej pary powierzchni kontaktowych (materiały). Na przykład to 0.74 dla kontaktu stalowego / stalowego, 0.61 dla kontaktu stalowego / aluminiowego itp.

Aby dokonać stacjonarnego obiektu, musimy przezwyciężyć siłę tarcia statycznego. Gdy niewielka siła jest przyłożona do obiektu niewytrzymającego, tarcie statyczne jest o równej wielkości, ale w przeciwnym kierunku do przyłożonej siły. Kiedy siła jest zwiększona, w pewnym momencie osiąga maksymalną wartość tarcia statycznego. W tym momencie tarcie statyczne jest przezwyciężone, a obiekt zaczyna się poruszać.

Maksymalne tarcie statyczne (FS MAX) równa się:

fsmax = μsn,

gdzie μs jest współczynnikiem tarcia statycznego i n - wielkość normalnej siły kontaktowej między powierzchniami.

Różnica między tarciem kinetycznym i statycznym

1) Definicja tarcia kinetycznego i statycznego

KNiezawodnik  FRIKCJA: Siła opóźniająca między dwoma obiektami w kontakcie, które poruszają się przeciwko sobie, nazywa się tarciem kinetycznym.

Statyczny FRIKCJA: Siła, którą należy pokonać, aby uzyskać coś do ruchu, nazywa się tarciem statycznym.

2) formuła tarcia kinetycznego i statycznego

Tarcie kinetyczne: Tarcie kinetyczne (FK) jest równe FK = μkn, gdzie μK jest współczynnikiem tarcia kinetycznego, a n - wielkość normalnej siły kontaktowej między powierzchniami.

Tarcie statyczne: Maksymalne tarcie statyczne (FS MAX) równa się fsmax = μSn, gdzie μs jest współczynnikiem tarcia statycznego, a n - wielkość normalnej siły styku między powierzchniami.

3) wielkość tarcia kinetycznego i statycznego

KNiezawodnik FRIKCJA: Siła niezbędna do wywołania ruchu jest zawsze większa niż ta niezbędna do kontynuowania ruchu. Tak więc współczynnik tarcia kinetycznego jest mniejszy niż statyczne tarcia.

Statyczny FRIKCJA: Współczynnik tarcia statycznego przekracza tarcie kinetyczne.

Podsumowanie tarcia kinetycznego i statycznego:

• Styczny element siły interakcji między dwiema powierzchniami w kontakcie nazywany jest tarciem. Prowadzi do oporu przeciwko ruchom między powierzchniami i może powodować mechaniczne odkształcenie i ogrzewanie.
• Siła opóźniająca między dwoma obiektami, które poruszają się przeciwko sobie, nazywa się tarciem kinetycznym. Siła, którą należy pokonać, aby uzyskać coś do ruchu, nazywa się tarciem statycznym.
• Tarcie zależy od rodzaju powierzchni kontaktowych. Jest wysoki dla szorstkich i suchych powierzchni i niski dla mokrych i gładkich.
• Siła niezbędna do wywołania ruchu (i.mi. Aby przezwyciężyć tarcie statyczne), jest większy niż ten niezbędny do kontynuowania ruchu (i.mi. przezwyciężenie tarcia kinetycznego). Tak więc współczynnik tarcia statycznego (μs) przekracza jedno z tarcia kinetycznego (μK).
• Tarcie kinetyczne (FK) jest równe FK = μkn, gdzie μK jest współczynnikiem tarcia kinetycznego, a N - wielkość normalnej siły kontaktowej między powierzchniami w styku. Maksymalne tarcie statyczne (FS MAX) jest równe FSMAX = μSn, gdzie μs jest współczynnikiem tarcia statycznego, a N - wielkość normalnej siły kontaktowej między powierzchniami w styku.