Różnica między hinduską i buddyjską ideą reinkarnacji

Wstęp

Rzeczywiście bardzo trudno jest nawet najbardziej inteligentnym osobom na tym świecie, aby w pełni pojąć znaczenie takich słów, jak religia, Bóg, grzech (paap), dharma, adharma i wiele innych kadencji filozoficznych i religijnych. Ale najbardziej skomplikowane i subiektywne jest „Reinckarnacja” (Punah Janama) co dosłownie oznacza „odrodzenie”. Hinduizm i buddyzm to tylko dwie religie głównego nurtu na świecie To nie tylko wspomina w ich dyskursie religijnym, ale idź w szczegółach w odniesieniu do reinkarnacji lub odrodzenia. Chociaż reinkarnacja i odrodzenie dosłownie oznaczają to samo; „Znowu narodziny” istnieją znaczne różnice między nimi w odniesieniu do wyjaśnień w pismach hinduskich i buddyjskich.

Termin Samsara, Oznacza uniwersalny układ cyklu narodzin i śmierci Znajduje miejsce w Veda, najstarszy tekst religijny Sanatana Dharma Opracowany w Indiach prawie 1500 - 2000 pne. Mówi się, że bogowie i boginie przedstawiono w Sanatana Dharma (powszechnie znany jako hinduizm) Awatary. Podkreślającą ideą ponownego wcielenia jest to Każdy, czy Bóg, Bogini, czy istota ludzka powinni ponownie winarnować i musi zostać nagrodzony lub ukarany przez Wszechmogącego (Vidhata) zgodnie z jego dobrem lub złymi działaniami (karma) w poprzednim życiu. Fakt, że nawet bogowie i boginie nie są oszczędzone przed odpowiedzialnością na Wszechmocne (Vidhata) W przypadku niewłaściwych działań jest wiele materiałów, aby ocenić stopień znaczenia „ponowne wcielenia” w indyjskich myślach i przekonaniach religijnych i filozoficznych.

Chociaż w chrześcijaństwie i islamie nie występuje formalne odniesienie do ponownej winarnacji. Wielu muzułmanów uważa, że ​​Mahomet reinkarnie w historyczny Muhammad, i istnieje szeroko rozpowszechniona wiara w chrześcijaństwo, że Jezus pojawi się ponownie w Dzień Sądu. Teksty żydowskie wspominają również o „cyklu duszy” lub trans-migracji dusz. Tego rodzaju ponowne wcielenia nie jest jednak ogólną zasadą, jak stwierdzono w religiach urodzonych w Indiach, takich jak hinduizm Sanatana, buddyzm i dżinizm. Nawet przed zorganizowanymi religiami (z wyjątkiem hinduizmu) powstały początek od buddyzmu, reinkarnacja używana do zdominowania filozoficznych myśli i dyskusji w starożytnej Grecji, Chinach i Ameryce Południowej.

Różnica między hinduskim ponownym wciele

Reinkarnacja lub punah Janama jest w jądrze hinduskiej filozofii wiary. Wśród wyznawców hinduizmu pozostaje duża debata w odniesieniu do prawdy w koncepcji ponownej wcielenia. Niemniej jednak jest to bardzo akceptowane przez większość Hindusów, a nawet ateistów. Hindusi uważają, że dusza (Atma) jest w zakładzie i wiecznym; Nie można go ani zniszczyć ani utworzyć. Ciało ludzkie jest jak podstawa, na której krąży dusza. Z Śmierć dusza opuszcza stare ciało i wchodzi w nowe ciało, a nastąpi nowe narodziny, a ten sam proces trwa. Istnieje silna wiara wśród Hindusów, że osoba (nawet Bóg) jest odpowiedzialna za Wszechmogącego za swoje niewłaściwe działania i odwrotnie nagradzane za dobre uczynki pod względem służby dla człowieka i Boga. Czyny i złe osoby obejmują nie tylko widoczne i wymierne działania, ale także myśli, przekonania, postrzeganie, mądrość i ignorancja. W ten sposób osoba będzie się ponownie wzywać, nie tylko po to, by służyć kary za złe działania lub zdobyć nagrody w kategoriach szczęśliwego życia za robienie dobrych rzeczy dla człowieka i niekwestionowanego oddania Bogu w ostatnim życiu, ale także do spełnienia, ale także do spełnienia, ale także do spełnienia Niepełnione pełne serca pragnienia. W hinduizmie powszechnie wierzy, że oddana i głęboka miłość do innego człowieka, czy to ojciec, matka, dziecko, brat, siostra, przyjaciel, romantyczny partner, a nawet zwierzęta, mogą być przyczyną ponownego wciekania ludzi. Są one nazywane Maya (przywiązanie), które wiąże istoty ludzkie Samsara. Ignorancja jest podstawową przyczyną Maya to jest materialne pragnienie i przywiązanie do związku. Człowiek jest uwolniony od tego Maya Wraz z usunięciem takiej ignorancji i osiągnięcia końcowej emancypacji, a cykl ponownego narażenia się kończy. Pragnienie materialnej przyjemności i przywiązania do bliskich i drogich to dwie różne rzeczy. Jak chęć bycia bogatym jest materialnym pragnieniem, ponieważ zwiększyłoby przyjemność z narządów zmysłowych. Z drugiej strony przywiązanie do bliskich i bliskich jest głębszą koncepcją Mayi, chociaż przyjemność z narządów zmysłowych, takich jak oko, ucho, dotyk (odczuwanie), a nawet element przyjemności seksualnej, są konstrukcjami takich Maya. Pan Krishna w swoich naukach w Gicie, jednym z największych pism hinduskich, mówi o Purushottamie i Sri Ramakrishna, Wielki Indian Saint odnosi się do tego samego Kathamrita, oznaczać osobę wolną od jakiejkolwiek zmysłowej przyjemności lub psychologicznego przywiązania do każdego żyjącego lub martwego człowieka, aby być wolnym od ponownej inkarnacji, i osiąga Moksha (wolność) ze śmiercią. W mitologii hinduskiej są przypadki, w których Rishi (święty) lub deva (Bóg) lub awatar (pół-bog) przeklinają ludzką istotę lub Rakshash (Demony), aby ponownie wchodzić w zależność od incydentu, wykonywania konkretnego aktu lub narodzin konkretnej osoby, zanim przeklęty może uzyskać zbawienie. Powód takiego przekleństwa może wahać się od rozwiązłości seksualnej po zranienie lub zabijanie ludzi lub zwierząt lub brak szacunku do kursera.

Odrodzenie Jak postulowany w buddyzmie zasadniczo różni się od ponownej inkunarstu. Należy pamiętać, że w tym czasie nie istniała zakaz hinduizmu. Podobnie jak hinduizm, filozofia buddyjska również w dużym stopniu podkreśla cykl narodzin. Gautama Shakyamuni urodził się jako książę w rodzinie królewskiej w Lumbini w północnych Indiach, obecnie w Himalajan Kingdom Nepal, w 600 pne. W bardzo młodym wieku ludzka nędza, choroba, starość i śmierć poruszyły się Gautamę, a paradygmat odbyła się w nim. Gautama stał się ascetyczny i opuścił pałac, aby znaleźć odpowiedzi na te głęboko niepokojące pytania. Szukając prawdy życia Gautama, zdał sobie sprawę z idei ponownego narażenia. Ponowne porażenie postrzegane przez Buddę i wierzące przez wyznawców buddyzmu jest zasadniczo różne Buddyzm nie wierzy w żadną wieczność i wskaźnik duszy. Bo Buddha wiedza o odrodzeniu była integralną częścią jego nirwany (duchowe przebudzenie), którą osiągnął pod słynnym drzewem Bodhi w północnych Indiach. W trakcie osiągania duchowego przebudzenia Budda powiedział, że doświadczył swojego wcześniejszego życia na ziemi. Buddyści oświeceni nauczami Buddy nie wierzą, że Atma lub dusza są wieczne i zostają zwolnieni z martwego ciała i wchodzą w nowo urodzone ciało, raczej subskrybują pogląd, że stan istnienia żywych istot pojawia się raz po raz, że to po raz występuje, że to pojawia czy ponowne narodziny jest zgodne z prawem relacji przyczynowych i skutkowych. I Dzieje się tak, ponieważ okoliczności sprzyjające narodzinom pojawiają się wielokrotnie.

Mówi się, że Budda osiągnął nirwanę podczas medytacji. Przez Nirvana Buddha oznaczało oderwanie się od wszystkich ziemskich przywiązań, a tym samym uwolnienie się od cyklu ponownego narażenia. Według Buddy ostateczna emancypacja ma miejsce, gdy można gasić jego płonącą pasję pożądania, zazdrości, nienawiści, chciwości, miłości, uczuć i ignorancji. Oznacza to, że cykl ponownego narodziny łamie moment, w którym osoba absolutnie pozbywa się wszystkich pragnień materialnych i psychologicznych, dzięki czemu powody, aby żyć na ziemi. W momencie, gdy cykl jest rozbity, uczucie paramy shanti lub absolutnej błogości wypełnia serce, chociaż literatura buddyjska milczy na temat natury takiej błogości.
Buddyzm nie wierzy w hinduską doktrynę nagrody lub kar za działania poprzedniego życia. W Veda znajdujemy skomplikowane teksty na temat sposobów osiągnięcia Moksha lub samorealizacji.

Są to Bhakti Marg lub oddanie Bogu, Gyanie Margowi lub mądrości, a Karma lub Działania. Ale buddyści uważają, że oddanie Bogu nie mogą dać nirwanie osobie. W rzeczywistości Budda nigdy nie prosił o stu procent oddania od swoich wyznawców, ponieważ nie uważał, że ani konieczne, ani wystarczające do osiągnięcia nirwany.

Buddyści nie subskrybują poglądu, że dusza transmiguje z jednego ciała do drugiego, ponieważ nie istnieje nic, jak stała dusza. Wierzą raczej, że nasze ciało i umysł składają się z energii i cząsteczek, które nigdy się nie wyczerpały. Zamontowane w idealnych okolicznościach, zaczynają działać w nowo urodzonym.

Streszczenie

(1) Hinduizm wierzy w ponowne wcielenie; Buddyzm wierzy w ponowne porażenie.

(2) Ponowna winkarnacja przypomina transmigrację dusz; Odrodzenie nie jest podobne do transmigracji duszy.

(3) Ponowne winkarnacja opiera się na trwałości, wieczności i wchodności duszy; Buddyzm nie wierzy w taką własność duszy.

(4) W hinduizmie ponowne wciekanie, ponieważ każda osoba musi rozstrzygnąć swoje relacje za dobre lub złe uczynki ostatniego życia; Ponowne porażenie w buddyzmie nie ma nic wspólnego z czynami ostatniego życia.

(5) W hinduizmie niekwestionowane poddanie się Bogu może pomóc osobie w uzyskaniu smyczy z łańcucha ponownego narażenia; Buddyzm nie wierzy, że oddanie Bogu może przynieść nirwanę dla osoby.