Różnica między folklorami a oraturą

Istnieje wiele form literatury na świecie, z których niektóre można prześledzić do wieków temu. Jednak są takie nowsze i zostały wprowadzone w ciągu ostatnich kilku dekad. Niezależnie od formy, literatury, która jest zasadniczo jakimkolwiek dziełem pisemnym, odegrała istotną rolę w zachowaniu i promowaniu wartości i norm społeczeństw, religii, kultur, tradycji itp. W rzeczywistości z powodu literatury wiemy tyle o naszej przeszłości i o tym, jak ludzie żyli w tym czasie. Co więcej, istnieją również fikcyjne formy literatury, które są refleksjami niektórych prawdziwych wydarzeń lub są jedynie prezentacją sytuacji, uczucia lub lekcji. Folklor i oratura są również formami literatury, a niewiele osób jest w stanie je poprawnie zdefiniować i różnicować. W tym artykule omówimy te dwa szczegółowo.

Folklor lub po prostu wiedza to forma literatury, która przedstawia kultury i tradycje w najlepszych sposób. Wykorzystuje muzykę, legendy, żarty, przysłowia, historię ustną, historie, bajki, wysokie opowieści, popularne przekonania, a także zwyczaje, które są częścią tradycji grupy kulturowej, grupy subkulturowej lub dowolnej grupy. Ponadto obejmuje również praktyki, za pomocą których te gatunki są wyrażane lub dzielone. Ludzie, którzy studiują folklor, są znani jako folklorystowie, a badanie folkloru są znane jako folklorystyka. Słowo folklore zostało po raz pierwszy wprowadzone przez Williama Thomsa w 1846 roku. Studium folkloru można podzielić na artefakty (takie jak lalki voodoo), istoty, które są przesyłane i opisane (takie jak tradycja ustna), kultura i zachowanie, które obejmują rytuały. Podziały te nie wykluczają się wzajemnie, ponieważ możliwe jest, że konkretny element lub przedmiot mieści się w więcej niż jednym z nich.

Poruszanie się, oratura, która jest słowem opisującym literaturę ustną lub literaturę ludową, ma również wiele wymiarów i przenosi literaturę do większych horyzontów. Jak sama nazwa wskazuje, znajduje się w sferze mówionego słowa, w przeciwieństwie do innych form literatury. W rzeczywistości literatura oznacza wszelkie prace pisemne, dlatego można było stwierdzić, że Oratura jest rzeczywiście jej wyjątkową częścią! Z tego powodu stanowi podstawowy element kultury, chociaż wyrażenie to jest podobne do innych form literatury. Słowo Orature zostało po raz pierwszy wprowadzone przez Pio Zirimu jako krótka forma literatury ustnej, ale ta ostatnia pozostała bardziej popularna wśród pisarzy i czytelników. Oratura zawiera coś, co jest przekazywane przez słowo wypowiedziane i ożywa lepiej w społeczności mówionej ze względu na fakt, że opiera się na języku mówionym. Ma jednak swoje ograniczenia. Punkt, w którym życie społeczności zanika, jest również punktem, w którym oralność, a tym samym Oratura traci swoją funkcję i przechodzi istnienie.

Główną różnicą między literaturą folklorystyczną i ustną jest sposób, w jaki literatura jest rejestrowana i przekazywana następnemu pokoleniu. Ten pierwszy jest napisany lub nagrany, podczas gdy drugi jest przekazywany ustnie. Prowadzi to również do następnej ważnej różnicy, jaką jest rodzaj efektu, jaki miało to mieć dwie formy na publiczność. Aby oratura była skuteczna, istnienie dobrze zdefiniowanej społeczności jest konieczne, podczas gdy nie dotyczy to folkloru, który może być równie skuteczny nawet przy braku tego.

Streszczenie

1. Folklor, czyli po prostu wiedza to forma literatury, która przedstawia kultury i tradycje wykorzystujące muzykę, legendy, żarty, przysłowia, historię mówienia, opowieści, bajki, wysokie opowieści, popularne przekonania, a także zwyczaje, które są częścią tradycji kulturowej grupa, grupa subkulturowa lub dowolna grupa; Oratura jest w sferze słowa mówionego w przeciwieństwie do innych form literatury, jest to krótka forma literatury ustnej
2. Różnica w sposobie przekazywania oba: Folklor jest pisany lub rejestrowany, podczas gdy oratura jest przekazywana ustnie
3. Aby oratura była skuteczna, istnienie dobrze zdefiniowanej społeczności jest konieczne, podczas gdy nie dotyczy to folkloru, który może być równie skuteczny nawet przy braku tego