Różnica między EDTA i EGTA

EDTA vs. Egta

Chemia może być jednym z najtrudniejszych przedmiotów dla uczniów w szkołach. Wygląda na to, że większość uczniów rozwinęła oddział z przedmiotu bez względu na to, jak nauczyciele wyjaśniają znaczenie chemii w wielu branżach i dziedzinach. Z drugiej strony studenci nie miałoby trudności z docenieniem chemii, gdyby zdali sobie sprawę z tego, jaka waga ma na postępie różnych branż, zwłaszcza medycyny.

Największym zastosowaniem wiedzy uzyskanej z dokładnego badania i zrozumienia procesów chemicznych w dziedzinie medycyny są prawdopodobnie procedury, które obejmują kwas etylenodiaminetetraoctowy lub EDTA i lub etylenowy kwas tetraoctowy glikolowy lub Egta.

Oba elementy są stosowane w flebotomii i w zachowaniu próbek płynów ustrojowych pacjentów. Często jednak EDTA jest używany więcej niż EGTA. Wynika to z jego zdolności do wiązania jonów metali, która ma zastosowanie do buforowania elektroforezy.
Biolodzy poświęcone badaniu zachowania DNA i RNA często używają EDTA, ponieważ jest on bardziej skuteczny w zapobieganiu degradowaniu enzymów DNA lub RNA. Teoretycznie EDTA „zamraża” każdą aktywność enzymu poprzez chelatowanie jonów magnezu, o których wiadomo, że wywołują aktywność enzymów. Używanie EDTA nie wpływa na aktywność enzymu, ale ogólnie zatrzymuje ich naturalną aktywność i pozwala na ustalenie wymagań jonów wapnia.
Wiadomo również, że EDTA ma zastosowania w natychmiastowym wyleczeniu na zatrucie metali. Przemysł spożywczy wykorzystuje również EDTA jako konserwant.

EGTA jest tak przydatna jak EDTA w flebotomii. Wiadomo, że jest to środek chelatujący, taki jak EDTA, ale EGTA działa przez preferencyjnie wiązanie z jonami wapnia. Większość flebotomistów i specjalistów używa EGTA do chelatowania jonów wapnia w pełni wyposażonym laboratorium podczas eksperymentów opartych na komórkach.

Zasadniczo jednak EDTA i EGTA są z natury dwie podobne substancje. Te dwa kwasy składają się z kwasów poliamino karboksylowych i wydają się być białe proszki krystaliczne, gdy są stosowane w eksperymentach laboratoryjnych. Oba działają, wiążąc niektóre rodzaje cząsteczek. Patrząc przez ich makijaż chemiczny, ich reakcje po narażeniu na niektóre cząsteczki i ich zastosowania mogą jednak rysować swoje różnice.
EGTA zdolność do wiązania jonów wapnia zawiera więcej węgla, wodoru i tlenu niż EDTA. EGTA ma 14 atomów węgla, 24 atomy wodoru, 10 atomów tlenu i 2 atomy azotu. To tworzy chemiczny skład EGTA, C14 H24N2O10.

Z drugiej strony EDTA zawiera tylko 10 atomów węgla, 16 atomów wodoru, 8 atomów tlenu i 2 atomów azotu, dzięki czemu jego chemiczny skład przyjmuje postać C10 H16N2O8.
Jak wspomniano wcześniej, dwa kwasy można wykorzystać jako środek chelatujący. Niemniej jednak EDTA i EGTA nie wiążą się w ten sam sposób. EGTA może być bardziej odpowiednie do stosowania z dwuwartościowym kationem wapnia. Z drugiej strony EDTA jest bardziej przyciągany do charakterystycznego kationu magnezu. Zatem wykorzystanie tych dwóch kwasów będzie bardzo zależało od substancji, na których będą one wykorzystywane do eksperymentów laboratoryjnych.

Chemicy, flebotomiści i inni naukowcy odnotowali również wyższą temperaturę wrzenia EGTA w porównaniu z EDTA. Przy 769 milimetrów rtęci (MM. z Hg), EGTA gotuje się w 678 stopni Celsjusza. Przy takiej samej ekspozycji na ciśnienie atmosferyczne zaobserwowano EDTA w gotowaniu tylko przy 614.186 stopni Celsjusz.

Następnie następuje, że punkt flash EGTA jest wyższy niż EDTA w 363.9 stopni Celsjusza (dla EGTA) w porównaniu do zaledwie 325.247 stopni Celsjusza (dla EDTA). Wyższą gęstość EDTA może być uwzględniona przez niższy punkt wrzenia i migania. EDTA waży 1.566 g/cm3, podczas gdy EGTA przyjmuje tylko masę 1.433 g/cm3.

Streszczenie:

1.EGTA i EDTA są środkami chelatowymi i pojawiają się jako białe proszki krystaliczne.
2.EGTA jest przyciągany do zbieżnych jonów wapnia, podczas gdy EDTA jest używany do jonów Dyspomater Magnesium.
3.EDTA ma więcej aplikacji niż EGTA.
4.EGTA ma wyższy punkt wrzenia i migania niż EDTA.
5.EDTA jest gęstsza niż EGTA.