Różnica między kapitalizmem a laissez faire

Rozplątanie złożonej sieci teorii ekonomicznych może być raczej skomplikowane. Przez dziesięciolecia terminy „kapitalizm”, „socjalizm”, „marksizm”, „wolny rynek”, „laissez faire” itp. zostały użyte z pewnym stopniem powierzchowności i brakiem podstawowego kontekstu historycznego, niezbędnego do zrozumienia najgłębszego znaczenia i najmniejszych niuansów każdego słowa. Aby być uczciwym, mówienie o słowie „kapitalizm” lub termin „socjalizm” jest redukcyjny: takie terminy ucieleśniają kluczowe koncepcje, które od lat ukształtowały nasz świat, nasz sposób bycia oraz nasze systemy ekonomiczne i polityczne. Ekonomia, polityka i zachowania społeczne są rzadko starannie oddzielone: ​​wszystkie wpływają na siebie i wzajemnie przyczyniają się do pojawienia się złożonych i wielowarstwowych struktur społecznych.

W rzeczywistości, nawet jeśli rzadko myślimy o wpływie socjalizmu, kapitalizmu lub laissez faire na nasze codzienne życie, nigdy nie powinniśmy zapominać, że to, co mamy, kim jesteśmy, a świat i społeczeństwa, w których żyjemy zmiany i salda między takimi modelami ekonomicznymi, które również stały się teoriami politycznymi i społecznymi.

Ponadto niektóre z tych koncepcji są tak gęsto splecione i tak bliskie znaczenie i implikacje, że może być skomplikowane, aby jasne rozróżnienie między jednym a drugim. Na przykład często uważamy kapitalizm za teorię wolnego rynku i laissez faire; Jednak Laissez Faire jest własną teorią ekonomiczną/polityczną.

Aby zidentyfikować subtelne różnice między nimi, konieczne jest nakreślenie ich konkretnych cech i odkurzenie ich historycznych konotacji.

Kapitalizm[1]:

• Taki system gospodarczy jest organizowany głównie wokół korporacyjnej lub prywatnej własności towarów i środków produkcyjnych
• Konkurencja na wolnym rynku określa ceny i produkcję
• Prawie całe bogactwo jest własnością prywatną
• Niewiele (jeśli nie ma) udziału w giełdach, produkcjach i transakcjach
• Produkcja, dystrybucja i zarządzanie bogactwem są kontrolowane przez korporacje (głównie duże korporacje) lub prywatne
• Taki system społeczny i ekonomiczny opiera się na uznaniu i prymat praw indywidualnych i własności prywatnej
• Najczystszą formą kapitalizmu jest wolny rynek
• Nacisk kładziony jest raczej na indywidualne osiągnięcia niż na jakość produkcji
• Politycznie uważa się to za system laissez faire

Kapitalizm po raz pierwszy powstał pod koniec 18^th wiek; w 19^th Century stał się dominującym myśleniem gospodarczym i społecznym świata zachodniego. Kapitalizm przeniknął każdy aspekt naszego życia, oddał życie dobrze znanym zjawisku globalizacji i drastycznie przekształcił strukturę naszych społeczeństw.

Dzięki obietnicy demokratyzacji, liberalizmu gospodarczego, zwiększonym bogactwu i dobrobytu oraz silnym nacisku na jednostkę kapitalizm rozprzestrzenił się zaraźliwie na całym świecie zachodni.

W niektórych przypadkach niewielkie zaangażowanie rządowe pozwoliło kapitalizmowi przejąć wartości polityczne, a ekonomia i polityka mieszały się w wyjątkowej, złożonej i niebezpiecznej jedności (niedaleko rzeczywistości Laissez Faire).

Laissez Faire[2]:

• Osoba („ja”) jest podstawową jednostką społeczeństwa i ma prymat w sprawie społeczności
• „Ja” ma naturalne i niezbywalne prawo do wolności
• Zaangażowanie rządu jest całkowicie nieobecne:

1. Brak regulacji
2. Brak płacy minimalnej
3. Brak opodatkowania
4. Brak nadzoru jakiegokolwiek typu

• Podatki i zaangażowanie państwa utrudniają wydajność i karają korporacje
• Rząd powinien interweniować jedynie na rynku gospodarczym (i w sferze wolności i praw jednostek) w celu zachowania własności, życia i wolności indywidualnej

Laissez Faire został omówiony i przedstawiony po raz pierwszy podczas spotkania francuskiego ministra finansów Colbert i biznesmenem Le Gendre na koniec 17^th wiek. Historia mówi, że Colbert zapytał Le Gendre, w jaki sposób rząd może pomóc handlowi i wspierać gospodarkę. Biznesmen bez wahania odpowiedział „Laissez Faire” („Zróbmy, co chcemy”).

Skuteczność Faire Laisseza została przetestowana podczas amerykańskich rewolucji przemysłowych: pomimo dużego wzrostu bogactwa, podejście wykazało jego poważne reakcje i wywołało niespotykany poziom nierówności społecznej i ekonomicznej.

Kluczem jest stopień wolności

Cechy kapitalizmu i laissez faire są bardzo podobne.

1. Oboje dążą do wolnego rynku
2. Oboje podkreślają jednostkę, a nie na społeczności
3. Oboje wzywają do własności prywatnej i odpowiedzialności korporacyjnej
4. Oba wymagają niewielkiej (jeśli nie ma) interwencji stanu

Pomimo podobieństw istnieje jeden fundamentalne różne szczegóły: stopień zaangażowania państwa lub stopień wolności.

• Kapitalizm: rząd nie ustanawia ani nie kontroluje cen, popytu ani podaży
• Laissez Faire: Brak dotacji rządowych, brak wymuszonych monopoli, brak podatków, brak płacy minimalnej, bez żadnych przepisów

Widzimy teraz, w jaki sposób Laissez Faire Economy wymaga jeszcze mniejszego zaangażowania rządowego niż ten zaproponowany przez paradygmat kapitalistyczny. Zgodnie z tą teorią niewidzialna ręka dostosowuje ceny, płace i przepisy po gówno na rynku. Interwencja państwowa utrudniłaby tylko zdolność korporacji i szeregowców do tworzenia bogactwa, wytwarzania materiałów eksploatacyjnych i reagowania żądań publicznych. Jedynym zadaniem powinny mieć ochrona życia, własności i indywidualnych swobód - co oznacza, że ​​każdy rodzaj zaangażowania gospodarczego powinien być poza tabelą.

Jaki jest obecny model?

Otwarcie debaty na temat obecnego modelu ekonomicznego oznaczałoby otwarcie pudełka Pandory. Z pewnością możemy potwierdzić, że kapitalizm był dominującym paradygmatem w zachodniej (ale szczerze, także wschodnią) gospodarki. Jednak kapitalizm może istnieć w różnych stopniach.

Ogólnie rzecz biorąc, większość krajów ma krajowe i międzynarodowe przepisy gospodarcze, które powinny ograniczać, monitorować i kontrolować działalność prywatnych przedsiębiorców oraz krajowych i międzynarodowych korporacji. W wielu przypadkach rządy:

• Ustaw standardy wynagrodzeń minimalnych
• Reguluj podatki od prywatnych i firm
• Obsługuj korporacje odpowiedzialne za naruszenia w prawie krajowym i międzynarodowym
• Zapewnij zinstytucjonalizowane ramy, w których firmy mogą działać
• Interweniować w celu ochrony praw jednostek przed nadużyciami korporacyjnymi

W większości krajów rządy interweniują w celu ochrony jednostek/pracowników przed zmiażdżącym wskaźnikiem wymagań ekonomicznych i wymagań.

Jednakże…

Jeśli chodzi o przepisy międzynarodowe, ręka rządu jest mniej widoczna i potężna. Outsourcing jest jedną z ulubionych strategii międzynarodowych korporacji, które obejrzają przepisy krajowe, otwierając oddziały za granicą lub powierzając zagraniczne firmy częścią pracy.

Outsourcing jest również jedną z głównych cech globalizacji i jest jednym z głównych czynników prowadzących do nierówności społecznych i ekonomicznych.

Zmuszanie międzynarodowych korporacji do przestrzegania przepisów krajowych lub międzynarodowych, norm lub przepisów jest dość złożone:

• Nie ma międzynarodowego instrumentu wiążącego prawnie, który zmusza korporacje do przestrzegania
• Ustawodawstwa krajowe mogą zostać obchodzone przez outsourcing
• Rządy krajowe spółki macierzystej nie mają jurysdykcji w kraju docelowym
• Korporacje są często tak duże, bogate i potężne, że rządy krajowe (w szczegółach krajów docelowych) akceptują wszelkie warunki w celu wprowadzenia miejsc pracy i wspierania gospodarki narodowej
• Prawo międzynarodowe nie jest tak wiążące jak ustawodawstwa krajowe: na szczeblu międzynarodowym państwa decydują, czy przestrzegać, czy nie, i czy zrezygnować z części ich suwerenności, aby przestrzegać międzynarodowych standardów
• Ochrona praw pracowników jest znacznie bardziej złożona na poziomie międzynarodowym:

*W przypadku pracownika (lub firmy) jest szczególnie skomplikowane w celu odszkodowania przeciwko działaniom międzynarodowych firm z powodu braku jasnych standardów prawnych i ponieważ potężny wpływ firmy na system sądowy

Regulacja handlu międzynarodowego jest szczególnie złożona i pomimo istnienia przepisów międzynarodowych i próby zakłóceń rządowych, Laissez Faire była dominującą zasadą w takich przypadkach.

Nawet na poziomie krajowym czasami może być trudno oddzielić ekonomię od polityki. W rzeczywistości przypadki, w których rządy stoją po stronie spółek, a nie wypełniają mandatu ochrony praw obywateli.

W sumie

Dwie teorie są bardzo podobne i zamiast reprezentować dwa sprzeczne paradygmaty, są dwoma elementami tego samego kontinuum. Dzielą większość podstawowych zasad i proponują bardzo podobne podejście do produkcji i zarządzania majątkiem.

Główna różnica między kapitalizmem a laissez faire polega na:

• Stopień zaangażowania rządowego
• Stopień wolności jednostek i korporacji

Laissez Faire jest jedną z zasad napędzania kapitalistycznego myślenia, ale można go również zastosować i wdrożyć jako niezależną teorię.

1. Na szczeblu krajowym w większości krajów aparat rządowy chroni interesy i prawa pracowników przeciwko supermocarstwom dużych korporacji (nie we wszystkich przypadkach, a bardziej rzadko w krajach rozwijających się lub słabo rozwiniętych)

Na poziomie międzynarodowym znacznie bardziej złożone jest interweniowanie rządów krajowych i zakłócania działań międzynarodowych korporacji (nie ma uznanych na arenie międzynarodowej prawnie wiążących umów, które zmuszają korporacje do przestrzegania tego samego zestawu zasad)