Różnica między BGP i OSPF

BGP vs OSPF

Istnieją różne sposoby, w jakie pakiety danych można przenosić za pośrednictwem sieci. Routing to ogólny termin odnoszący się do sposobu, w jaki pakiety są przenoszone przez sieć. Zwykle sposoby definiujące formaty transferu pakietów w sieci są znane jako protokoły routingu.

Istnieją dwa rodzaje routingu, a mianowicie statyczne i dynamiczne. Rooting statyczny to miejsce, w którym pakiety poruszają się przez sieć o tej samej identycznej ścieżce, aż do miejsca docelowego. Rooting statyczny najlepiej nadaje się do małych sieci, podczas gdy dynamiczne routing lepiej nadaje się do większych sieci, na przykład w Internecie.

W przypadku routingu dynamicznego pakiety można kierować na inną ścieżkę (trasę) w locie routery, biorąc pod uwagę, że ścieżka jest uważana za lepszą dostosowaną do zamierzonego miejsca docelowego. Na przykład, jeśli można osiągnąć miejsce docelowe przez kilka tras, routery zwykle samokonfigurują, aby kierować pakiety na najkrótszej dostępnej ścieżce, chociaż krótsza ścieżka tutaj odnosi się do jednej z mniejszą liczbą chmielu, w przeciwieństwie do krótszej odległości. Routery przeprogramowują swoje tabele routingu, „komunikując się” ze sobą za pomocą protokołów routingu. Do najbardziej znanych protokołów są protokół informacji o routingu (RIP), otwarta najkrótsza ścieżka (OSPF) i protokół bramy granicznej (BGP).

OSPF zawsze będzie szukał najszybszej trasy, a nie najkrótszej, pomimo swojej nazwy. Routery korzystające z protokołu OSPF weryfikują status innych routerów, do których mają dostęp, często wysyłając wiadomość. Z tego mogą ustalić status routera i czy jest on online. Jeśli chodzi o OSPF, routery znają wszystkie dostępne ścieżki, nie tylko najkrótsze, a także pozwolą na równoważenie obciążenia, w którym router może równomiernie podzielić datagram między dostępnymi ścieżkami do docelowej. OSPF jest używany głównie w sieciach mniejszych, które są centralnie podawane.

Protokół BGP jest wykorzystywany głównie w sieciach na dużą skalę, takich jak Internet. Jako takie, routery w Internecie używają protokołu BGP i jest on klasyfikowany jako zewnętrzny protokół bramy, podczas gdy OSPF jest wewnętrznym protokołem bramy. BGP może być wewnętrzny lub zewnętrzny. Wewnętrzne BGP to miejsce, w którym protokół jest używany przez zbiór routerów i maszyn klientów w ramach tej samej jednostki administracyjnej, która jest znana jako system autonomiczny. Zewnętrzne BGP to miejsce, w którym protokół działa w dwóch różnych systemach autonomicznych.

BGP jest bardziej skomplikowane niż OSPF, ponieważ wykorzystuje różne atrybuty w określaniu najlepszej ścieżki dla datagrama.

Streszczenie:
BGP jest protokołem Border Gateway, a OSPF jest pierwszą najkrótszą ścieżką.
BGP jest używany w sieciach na większą skalę, takich jak Internet, podczas gdy OSPF jest używany w sieciach, które pod tym samym administracją.
BGP jest znacznie bardziej skomplikowane niż OSPF.