Różnica między ANSI i ASCII

ANSI i ASCII to dwa bardzo stare schematy kodowania postaci lub w zasadzie po prostu sposoby reprezentowania różnych znaków w formacie cyfrowym. Ze względu na to, ile lat mają, wielu mylą z siebie nawzajem. Główną różnicą między ANSI i ASCII jest liczba znaków, które mogą reprezentować. ASCII jako pierwszy został rozwinięty, a po osiągnięciu jego ograniczeń ANSI był jednym ze sposobów zwiększenia liczby znaków, które można przedstawić w kodowaniu.

Kiedy powstało ASCII, wykorzystał tylko 7 bitów dla całkowitej maksymalnej kombinacji 128 znaków. Został stworzony dla języka angielskiego i okazał się wystarczająco dobry, aby pomieścić wszystkie litery, cyfry, znaki specjalne i symbole, a także postacie niezruknięte.  W ANSI stosuje się 8 bitów; Zwiększenie maksymalnej liczby znaków, które należy reprezentować do 256. Jest to rozszerzone jeszcze bardziej z powodu tego, jak ANSI używa stron kodu z różnymi zestawami znaków. Istnieje wiele stron kodu ANSI, które są przeznaczone dla innych języków, takich jak japońskie, chińskie i wiele innych. Przetwarzanie aplikacji Plik musi tylko wiedzieć, która strona kodu jest używana, aby poprawnie rozszyfrować pliki.

Mimo że ANSI wydaje się być bardziej lepszy wśród tych dwóch, istnieją również wady do korzystania z niego. Najważniejsze jest zapewnienie, że zakodowane pliki można dokładnie odtworzyć w różnych komputerach. Posiadanie poprawnej strony kodu ANSI na komputerze docelowym jest kluczowe, aby tak się stało. Nie jest to poważny problem, jeśli plik zostałby otwarty w tym samym kraju, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo, że udostępniono te same strony kodu. Ale kiedy plik jest przesyłany w połowie świata, jak od Japonii do USA, gdzie języki są różne, mogą się pojawić problemy. ASCII nie ma tego problemu, ponieważ jest taki sam, gdziekolwiek jesteś na świecie.

Zarówno ASCII, jak i ANSI zostały zastąpione przez bardziej kompleksowy Unicode. Główną różnicą między ANSI i ASCII w tym aspekcie jest kompatybilność wsteczna. Pierwsze 128 znaków Unicode to bezpośredni mecz do ASCII. W ten sposób możesz bez problemu otworzyć plik zakodowany ASCII w Unicode. Nie zawsze tak jest w przypadku ANSI ze względu na sposób, w jaki używa różnych stron kodu.

Streszczenie:

Ansi ma więcej postaci niż ASCII

ASCII używa 7 bitów, podczas gdy ANSI używa 8

Znaki ASCII są ustalone do punktów kodu, podczas gdy punkty kodu ANSI mogą reprezentować różne znaki

ASCII jest prostszy w użyciu niż ANSI

ASCII współpracuje z Unicode, a kompatybilność ANSI jest bardzo ograniczona