Różnica między starożytnym i nowoczesnym hebrajskim

Starożytny hebrajski, znany również jako biblijny lub klasyczny hebrajski różni się bardzo od współczesnego hebrajskiego. Różni się znacznie pod względem słownictwa, fonologii, gramatyki i wielu innych aspektów.

Starożytny hebrajski był kombinacją różnych dialektów, które były używane w starożytnym Izraelu w okresie między dziesiątą wiekiem pne a czwartym wieku ne. Z drugiej strony współczesny hebrajski ewoluował jako wspólny język narodu izraelskiego. Współczesny hebrajski jest teraz świeckim językiem Izraela.
Hebrajski w czasach starożytnych nie był używany jako język ojczysty, ale był szeroko stosowany w kontekstach liturgicznych. Z biegiem lat pojawiło się wiele odmian wymowy i opracowano różne style fonologiczne. Sefardyjski hebrajski i Ashkenazi to dwa style, które się pojawiły. Pierwszy styl był modny na Półwyspie Iberyjskim i krajach byłego Imperium Osmańskiego. Drugi styl był widziany głównie w Europie Środkowej/Wschodniej. Współczesny hebrajski opiera się głównie na sefardyjskim stylu hebrajskim.
Inną rzeczą, którą można zobaczyć w nowoczesnym języku hebrajskim, jest to, że włączyła wiele neologiosmów i słów pożyczek, które opisują wiele nowych słów, które nie istniały w czasach starożytnych.
Patrząc na starożytny język hebrajski, czas nie miał znaczenia i nie było przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Ale we współczesnym hebrajskim jest wyraźne rozróżnienie trzech czasów „przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.

Nawet w strukturze zdań istnieje znacząca różnica między starożytnymi i nowoczesnymi wersjami języka hebrajskiego. Na przykład w starożytnym języku hebrajskim „zdanie rozpoczęło się od czasownika, podczas gdy we współczesnym hebrajskim zdanie zaczyna się ogólnie od podmiotu, po którym następuje czasownik i obiekt.

Streszczenie

1. Starożytny hebrajski był kombinacją różnych dialektów i był używany w starożytnym Izraelu w okresie między dziesiątą wiekiem pne a czwartym wiekiem ne. Z drugiej strony współczesny hebrajski ewoluował jako wspólny język narodu Izraela.
2. Współczesny hebrajski opiera się głównie na sefardyjskim stylu hebrajskim.
3. W starożytnym języku hebrajskim czas nie miał znaczenia i nie było przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Ale we współczesnym hebrajskim rozróżnienie trzech czasów „przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.
4. W starożytnym hebrajskim wyrok rozpoczął się od czasownika, podczas gdy we współczesnym hebrajskim wyrok zaczyna się od podmiotu, którego na ogół następuje czasownik i obiekt.